Γι' αυτό ποτέ μη λες… Ποτέ

Η πρότερη παρουσία του στην Ομόνοια αλλά και η διετία στην Τουρκία έλεγαν ένα πράγμα. Ότι ο άνθρωπος το έχει το γκολ στο αίμα του. Στον ΑΠΟΕΛ μπήκε μουδιασμένα.

Ήθελε τον χρόνο του, χρειαζόταν να πάρει λεπτά. Έμοιαζε «μαγκωμένος» και χωρίς αυτοπεποίθηση, αν και είχε δηλώσει τα αντίθετο και φαίνεται τελικά πως είχε δίκιο. Σε όλο αυτό το διάστημα αμφισβητήθηκε, υπήρχε μάλιστα και η φημολογία (διαψεύστηκε), ότι υπήρξε θέμα διακοπής της συνεργασίας στο τέλος Αυγούστου.

Τελικά, ήταν να μην πάρει μπρος. Γκολ στο πρωτάθλημα, γκολ εις διπλούν με την Ντόρτμουντ και τελικά και τα στατιστικά πήραν μπρος. Ο Ποτέ έχει ήδη πάνω από μισό γκολ ανά παιχνίδι με τη φανέλα του ΑΠΟΕΛ. Για την ακρίβεια, μετρά σε 13 συμμετοχές (πρωτάθλημα, Ευρώπη, Σούπερ Καπ) εφτά τέρματα, άρα 0,54 ανά αγώνα. Αν δε υπολογίσουμε ότι μπήκε σε 7 αγώνες σαν αλλαγή και ο μέσος όρος συμμετοχής του είναι μόλις 52 λεπτά ανά αγώνα, το στατιστικό του γίνεται ακόμη πιο σημαντικό. Είναι όμως μία φυσική εξέλιξη. Ο Ποτέ δεν ήταν τουλάχιστον μέχρι το 2014 μεγάλος σκόρερ, αν και η επίδοσή του με ένα γκολ κάθε τέσσερα ματς στην Ντιναμό Δρέσδης δεν ήταν άσχημη. Στην Κύπρο ήταν που πήραν μπρος τα όπλα του, με τα 19 γκολ σε 38 αγώνες με την Ομόνοια. Αν δεν είχε δε και τον σοβαρό τραυματισμό, τα στατιστικά του θα ήταν ακόμη καλύτερα. Κι αυτό γιατί μέχρι εκείνη τη μέρα (ουσιαστικά δεν επανήλθε… ποτέ χάνοντας φόρμα και θέση στην 11άδα) είχε πετύχει 17 σε 26 αγώνες και 15 σε 19 αγώνες πρωταθλήματος (σχεδόν 0,8 ανά αγώνα). Στην Τουρκία, έστω και σε επίπεδο 2ος κατηγορίας, τα 44 γκολ σε 65 αγώνες ισούνται με 6,8 τέρματα ανά παιχνίδι. Και σε όποιο πρωτάθλημα ή επίπεδο και αν αγωνίζεσαι, ο σκόρερ είναι σκόρερ. Απόλυτα φυσιολογικά λοιπόν ο Ποτέ βρήκε την επαφή του με τα δίχτυα και αρχίζει την απόσβεση της επένδυσης τού ΑΠΟΕΛ προς το πρόσωπό του.