Φιλίππου: "Ο Εθνικός μεγαλούργησε και στη προσφυγιά"

Κατάθεση ψυχής από τον πρόεδρο του Εθνικού Άχνας Κίκη Φιλίππου, για τη μαύρη σημερινή επέτειο της εισβολής. Πώς κατάφερε να επιβιώσει ο Εθνικός; Πώς έζησαν στην Άχνα την εισβολή; Ο κ. Φιλίππου άνοιξε μέσω ραδιοφωνικών δηλώσεων την καρδιά του με αφορμή τα 46 χρόνια εισβολής.  

Οι δηλώσεις του στον Super Sport FM:

«Η σημερινή μέρα είναι η χειρότερη μέρα στην ιστορία της Κύπρου.

Το μυαλό μας πάει στους αγνοούμενους και στους συγγενείς που περιμένουν τη λύση και τους πρόσφυγες. Πέθαιναν με τον καημό και τον πόθο της επιστροφής. Πρέπει όλοι μας να παραδειγματιστούμε και ν' αναλογιστούμε, έστω και μετά από 46 χρόνια, να κάνουμε μία αυτοκριτική και να δούμε τι πήγε λάθος. Στο μυαλό μου ακούγεται εκείνο το διάγγελμα του Αρχιεπίσκοπου Μακάριου, δεν ξέρω όμως αν στο μυαλό του είχε τα 46 χρόνια. Μιλάμε για σχεδόν αιώνα, χωρίς αποτελέσματα. Να δούμε ποιοι τραβούν ακόμη το κουπί του αγώνα. Έζησα από κοντά αρκετές καταστάσεις. Είχα πάει εθελοντής για να βοηθήσω τους στρατιώτες μου εδώ στην Άχνα. Ήταν διαφορετικές οι καταστάσεις, είχαμε άγνοια κινδύνου και αποφασιστικότητα. Είχαμε αγάπη για τη πατρίδα μας. Ο ένας αγαπούσε τον άλλο. Έπρεπε όλοι ότι μπορούσα να κάνουν. Δεν μπορούσαμε να γονατίσουμε. Τώρα τα λέμε και σκεφτόμαστε πως είναι τα πράγματα εκείνη την εποχή. Η Άχνα ήταν το τελευταίο καιρό που πιάστηκε από τους Τούρκος, εν καιρώ ειρήνης και εκεχειρίας. Πόσος πόνος και πόση δυστυχία. Οικογένειες ήταν κάτω από πεύκους. Δεν έβρισκες οικογένειες που να μην έκλαιγαν. Όσοι τα έζησαν δεν μπορούν να τα ξεχάσουν. Ελπίζω να μην τα ξαναπεράσουμε. Δεν πρέπει ν’ αφήσουμε τα πράγματα στην επιπολαιότητα».

«Το γήπεδο ήταν χώρος φιλοξενίας, εφάπτεται με τις βρετανικές βάσεις και ένιωθαν ασφάλεια. Μετά όταν ήρθαν και στην Άχνα οι Τούρκοι, οι περισσότεροι πέρασαν στο Δασάκι. Τότε η ομοσπονδία είχε πει ότι όλες οι ομάδες παρά τα προβλήματα έπρεπε να λάβουν μέρος στο κυπριακό πρωτάθλημα. Τότε ήμασταν Β’ κατηγορία. Δημιουργήσαμε δειλά – δειλά μία ομάδα. Φτιάξαμε την ομάδα για τα επόμενα χρόνια για να διατηρηθούμε εν ζωή. Όταν μέναμε στα αντίσκηνα, για περίπου 8 χρόνια χωρίς ρεύμα και νερό. Δεν ντρέπομαι να το λέω. Ήμασταν ο ζωολογικός κήπος των πάντων, έφερναν τους ξένους για να λένε ότι είναι πρόσφυγες. Τότε οι άνθρωποι που μέναμε εκεί έφτιαξαν το γήπεδο, φύτεψαν δέντρα και είχαν ν’ ασχοληθούν με κάτι. Ο κόσμος το αγάπησε και το διατήρησε. Όσοι ζήσαμε εκείνες τις εποχές, αγαπούμε παθολογικά την ομάδα μας. Ο Εθνικός μεγαλούργησε και στη προσφυγιά και αυτό δείχνει και την πίστη των ανθρώπων».

«Ενημέρωσαμε με μήνυμα τους ξένους ποδοσφαιριστές χθες βράδυ ότι θα παίξουν σειρήνες σήμερα το πρωί».

«Αλίμονο μας αν κλείσουν τα προσφυγικά σωματεία και δεν μιλώ μόνο για τα ποδοσφαιρικά».