«Ένα πλήρως φυσιολογικό κυπριακό κράτος…»

Πού σκοντάφτει η διάσκεψη για το Κυπριακό στο Crans-Montana;

Πρώτον, στην τουρκική αδιαλλαξία, η οποία εστιάζεται στη λογική ότι τα θέλει όλα. Δεύτερον, στο ότι η Τουρκία θεωρεί την Κύπρο ως στρατηγικό χώρο, ο οποίος εξυπηρετεί τα μακράς πνοής εθνικά συμφέροντά της, που αποβλέπουν στην ανάδειξή της ως περιφερειακής και, ίσως, παγκόσμιας δύναμης. Γιατί η διάσκεψη καρκινοβατεί και επιχειρούνται ενέργειες ανάνηψής της από τα Ην. Έθνη; Διότι η τουρκική πλευρά δεν εννοεί να συμμορφωθεί προς όσα υποβάλλει το διεθνές δίκαιο

και η πρακτική. Δηλαδή, είναι αδιανόητο στον 21ον αιώνα, ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. και του ΟΗΕ καθώς και όλων των Διεθνών Οργανισμών, να υπόκειται στον ζυγό και στην απειλή ξένων παρεμβάσεων, επεμβάσεων και, κυρίως, εγγυήσεων με την παραμονή στρατευμάτων.

Σε τι θα διαφέρει ένα τέτοιο κράτος από ένα προτεκτοράτο ή μία υπό κατοχήν χώρα; Ο Γ.Γ. του ΟΗΕ, ο οποίος φαίνεται να είναι καλύτερος γνώστης του Κυπριακού από τους προκατόχους του, ρωτήθηκε από δημοσιογράφους τι εννοούσε με αναφορά του, κατά τη σύνοδο, περί «φυσιολογικού κράτους» και αν κάτι τέτοιο προνοεί την παρουσία τουρκικών στρατευμάτων στο νησί. Απάντησε: «Όλοι όσοι συμμετέχουν σε αυτήν τη διάσκεψη έχουν πει ότι ελπίζουν πως η Κύπρος μια μέρα θα μπορέσει να γίνει ένα πλήρως φυσιολογικό κράτος. Εκεί όπου υπάρχουν διαφορές είναι φυσικά στον χρόνο που απαιτείται για κάτι τέτοιο και στις συνθήκες για να γίνει αυτό. Είναι ακριβώς ένας από τους τομείς όπου εξακολουθούμε να μην έχουμε συμφωνία».

Γιατί οι διαπραγματεύσεις δεν προχωρούν προς συμφωνία; Διότι η Τουρκία απαιτεί λύση και συμφωνία τουρκικών προδιαγραφών, οι οποίες αντίκεινται και συγκρούονται προς όσα υποβάλλει η ευρωπαϊκή πρακτική περί ενός δημοκρατικού, λειτουργικού, βιώσιμου, ελεύθερου και κράτους δικαίου, με διασφάλιση βασικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων και ελευθεριών των πολιτών με λογοδοσία των ηγετών. Αυτά όλα είναι… ψιλά γράμματα για την τουρκική τεχνοτροπία. Πώς αντιμετωπίζεται η πολιτική της Άγκυρας; Θέλουμε να ελπίζουμε ότι Αθήνα και Λευκωσία, οι οποίες δηλώνουν ότι συνεργάζονται στενά και ομοφωνούν στους χειρισμούς, γνωρίζουν πώς θα αντιμετωπίσουν με όλους τους τρόπους την τουρκική αδιστακτότητα.

Η ασφάλεια και δι' αυτής η πλήρης αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων και η πλήρης κατάργηση των εγγυήσεων είναι το μέγιστο πρόβλημα. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δέχτηκε την πενταμερή, με την προοπτική να φέρει την Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου και να συζητήσει το μέγα αυτό ζήτημα. Η Τουρκία είναι ανένδοτη και αμετακίνητη. Γιατί; Διότι ήδη φαίνεται να έχει ακόμα έναν λόγο να επιμένει ειδικά σε παραμονή του Αττίλα στο νησί. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φέρεται να έχει προτείνει, πριν από πολλούς μήνες, αποχώρηση του 75% του Αττίλα και το υπόλοιπο 25% (10.000 στρατιώτες) να αποχωρήσει με βάση «συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα». Ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, σε επανειλημμένες δηλώσεις του, με απορία διερωτήθηκε αν ο κατοχικός στρατός μπορεί να αποχωρήσει σε μερικούς μήνες.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης στη διάσκεψη στο Crans-Montana, στο ερώτημα των Ην. Εθνών πώς και ποιος θα επιβλέπει την εφαρμογή πιθανής συμφωνίας, αναφέρθηκε σε «προσπάθεια να τερματισθούν οι μεταβατικές περίοδοι / παρεκκλίσεις το συντομότερο δυνατόν». Με λίγες εγγυήσεις, λίγα επεμβατικά δικαιώματα και λίγο κατοχικό στρατό η Κύπρος δεν μπορεί να γίνει «ένα πλήρως φυσιολογικό κράτος». Θα μετεξελιχθεί σε ένα νέο κρατικό τερατούργημα.