Εύκολα ισοπεδώνουμε…

ΤΡΙΤΗ ΓΝΩΜΗ

Έχω γράψει πολλές φορές από αυτήν εδώ τη στήλη, ότι είμαστε ένας λαός που χαρακτηρίζεται ανάμεσα σε άλλα από την ευκολία με την όποια μεταδίδεται μια είδηση, έστω και αν πλείστες φορές είναι ψευδής ή και μέχρι να φτάσει σε αφτιά πολλών μεγαλοποιείται…

Ευκολότερα ισοπεδώνουμε σε πλείστους τομείς άτομα ή και σύνολα, για τους οποίους πιθανότατα κάποια στιγμή ήμασταν και οι φανατικότεροι των υποστηριχτών τους.
Είμαστε μια μικρή κοινωνία και μάθαμε να λέμε ότι τίποτα δεν μένει κρυφό και αυτό έχει μια βάση, όμως μέχρι την απόλυτη ισοπέδωση έχει, όπως και να το αντικρίσει

κανείς, μια σημαντική απόσταση από την πραγματικότητα.

Αφορμή πήρα και πάλι από την ισοπεδωτική κριτική που έγινε κατά καιρούς σε ομάδες, προπονητές και διοικήσεις, και βεβαίως αυτή συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό αλλά με διαφορετικούς αποδέχτες.
Όταν παρακολουθούσε ή και παρακολουθεί κάποιος εκπομπές με τη συμμετοχή οπαδών, ακόμα και τι γράφεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αντιλαμβάνεται πολύ εύκολα τι ακριβώς εννοώ.

Από μεγάλη ομάδα με στόχο τον τίτλο καταντά στο φινάλε ομαδούλα της σειράς χωρίς παρόν και μέλλον και το αντίθετο, δηλαδή από ομάδα χωρίς αρχή και τέλος καταντά να γίνεται φόβητρο των αντιπάλων.
Δεν υπάρχει ούτε μέση οδός, ούτε και μετριοπαθής αντίκριση των όποιων θεμάτων προκύπτουν.

Και ξαφνικά βλέπουμε προπονητές που θεωρούνταν στρατηγοί να δέχονται πυρά από πολλές πλευρές, και προπονητές που δεν τους ήθελαν ζωγραφιστούς να αποθεώνονται και να ακούν τα ονόματά τους να γίνονται σύνθημα.

Το ίδιο και με τους παίκτες και σε μικρότερο βαθμό με τις διοικήσεις και ειδικά τους προέδρους.
Μάθαμε ή μας έμαθαν να τα θέλουμε όλα δικά μας σε όλους τους τομείς και εννοείται ότι ο ποδοσφαιρικός χώρος δεν αποτελεί εξαίρεση.

Και απλά φέρτε στο μυαλό σας πολλές πρόσφατες χρονιές, εννοείται ανάμεσά τους και αυτή που διανύουμε και ασχοληθείτε για λίγο με την κατάσταση που επικρατούσε ή και επικρατεί ακόμη σε κάποιες από τις μεγάλες ομάδες.

Θυμηθείτε πόσοι που αποθεώθηκαν έφυγαν σαν αποτυχημένοι και πόσοι που αμφισβητήθηκαν στο τέλος μεταφέρονταν στους ώμους παραληρούντων οπαδών.
Δεν υπάρχει εξαίρεση του κανόνα σε καμιάν από τις μεγάλες ή και παραδοσιακές μας ποδοσφαιρικές δυνάμεις.

Κατά καιρούς πέρασαν όλοι από την αμφισβήτηση στην αποθέωση και το αντίθετο.
Τα αποτελέσματα καλώς η κακώς είναι ο καθρέφτης για όλους και η πορεία κάθε ομάδας συνυφασμένη με το αίσθημα που διακατέχει κάθε οπαδό της.

Γι' αυτό ουδείς μπορεί να νιώθει ασφαλής, όσες επιτυχίες και αν έχει καταγράψει.
Τον περισσότερο κόσμο τον νοιάζει το παρόν και δυστυχώς στην αγωνία του πάνω ξεγράφει και ένδοξες στιγμές που έζησε με την ομάδα του.

Κατάντησε ρουτίνα το κοντράστ συναισθημάτων που μας διακατέχει και ο εύκολος τρόπος που χαρακτηρίζουμε κάποιους αρνητικά ή θετικά.
Και ο συνολικός αριθμός προπονητών που εργάζονται κάθε χρόνο στην Κύπρο, είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα της ανυπομονησίας μας και της πίεσης που εξασκείται στις εκάστοτε διοικήσεις μεγάλων, αλλά και μικρομεσαίων ομάδων.

Είμαστε πρωταθλητές στις αλλαγές αλλά κανέναν αυτό δεν ανησυχεί, αφού μάθαμε όχι απλά να ζούμε, αλλά και να το απαιτούμε…