Άρθρο Κ. Μαυριδη:Δυνατότητες αντιμετώπισης του νεοθωμανισμού

Την περασμένη βδομάδα για πολλοστή φορά επιχειρηματολογούσα πόσο προσομοιάζει ο νεοθωμανισμός του Ερντογάν με τον ναζισμό του Χίτλερ. Η σύγκριση δεν είναι θεωρητική, αλλά αφορά ενδημικό επεκτατισμό σε δράση. Ακολούθησε η πρωτοφανής τουρκική παρεμπόδιση των ενεργειακών σχεδιασμών της Κύπρου. Κάποιες φωνές στην Κύπρο απαιτούν από την ΕΕ να απομακρύνει τον τουρκικό πολεμικό στόλο, πράγμα που

δεν θα γίνει –και να το ήθελε η ΕΕ– γιατί δεν υπάρχει τέτοιος μηχανισμός επέμβασης. Εάν όμως η Τουρκία επιδιώκει ακύρωση των ενεργειακών σχεδιασμών της Κύπρου, εντάσσοντάς τους στις συνομιλίες για το Κυπριακό, ποια πρέπει να είναι η αντίδρασή μας;

Ενώπιον μας υπάρχουν τρεις προσεγγίσεις. Μια προσέγγιση θεωρεί ότι «επενέβη η Τουρκία επειδή ο Γεν. Γρ. του ΟΗΕ δεν της επέρριψε ευθύνες στις συνομιλίες και τώρα παροτρύνει τη συνέχισή τους, πράγμα που θα βοηθήσει στην εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της Κύπρου. Και επειδή θα βρίσκουμε την Τουρκία μπροστά μας, πρέπει να επιστρέψουμε στις συνομιλίες». Η προσέγγιση μπάζει. Εφόσον ο Ερντογάν επιδιώκει ακύρωση των ενεργειακών σχεδιασμών μας, επιστροφή στις συνομιλίες τώρα εξυπακούει ότι το ενεργειακό γίνεται όμηρος της όποιας λύσης, με υποταγή στις υποδείξεις της Άγκυρας. Στην πραγματικότητα, όποια και νά'ταν η δήλωση του Γεν. Γρ./ΟΗΕ, ο Ερντογάν θα παρενέβαινε.

Η δεύτερη προσέγγιση επιδιώκει να διαχειριστεί το πρόβλημα επικοινωνιακά, προβάλλοντας σαν ισχυρή αντίδραση -για να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη- το μπλοκάρισμα τουρκικών αιτημάτων που βρίσκονται πρακτικά στο ψυγείο, π.χ. αναβάθμιση της Τελ. Ένωσης της Τουρκίας, παροχή βίζας στους Τούρκους πολίτες, άνοιγμα ενταξιακών κεφαλαίων. Αυτά είναι ουσιαστικά παγωμένα και ούτε συνδέονται με τις παραβιάσεις στην Κύπρο! Το «πάγωμα» τους δεν αποτελεί κόστος ανάλογο της τουρκικής επιδίωξης για ακύρωση ολόκληρου του ενεργειακού σχεδιασμού της Κύπρου.

Η σύγχρονη πολιτική είναι ουσία, είναι όμως και επικοινωνιακή τέχνη, ιδιαίτερα για τον αδύνατο. Ως ευρωβουλευτές ενδυναμώσαμε τον Πρόεδρο, αλλά εκείνος χειρίζεται το θέμα. Κανείς άλλος. Στο αρνητικό περιβάλλον για την Τουρκία (εισβολή στο Αφρίν, χτύπημα σε πλοιάριο της Ελλάδας χορηγημένο από την ΕΕ, επιδίωξη επικυριαρχίας στην Αν. Μεσόγειο κ.ά.), η πολιτική Κύπρου και Ελλάδας έχει νόημα εάν προχωρήσουμε σε απτά μέτρα στο πλαίσιο των δυνατοτήτων μας, ανάλογα με την τουρκική επιδίωξη. Ωστόσο, είναι ο Πρόεδρος που μπορεί και οφείλει να ζητήσει κυρώσεις και αποκοπή των κονδυλίων προς την Τουρκία.

Τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει δραματικά οι σχέσεις Τουρκίας με ΕΕ και ΗΠΑ, με δυσάρεστες και θετικές προοπτικές για εμάς. Χαρακτηριστικά, ο πρώην αμερικανός πρέσβης στην Τουρκία εισηγείται εμπάργκο στους αμυντικούς εξοπλισμούς, στο τραπεζικό σύστημα της Τουρκίας κ.ά. Η επικρατούσα φοβία στην ΕΕ -και Κύπρο- ότι ο Ερντογάν πρέπει να λαμβάνει τα €3.5 δις για να συγκρατεί τις ροές των προσφύγων, φανερώνει ότι δεν έχουμε αντιληφθεί τι εστί Ερντογάν. Δεν εξαγοράζεται ο νεοσουλτάνος με €3.5 δις! Απεγκλωβισμός από αυτό θα απελευθερώσει σοβαρές δυνατότητες άσκησης πίεσης, με δεδομένο πάντα ότι οι ενεργειακοί σχεδιασμοί της Κύπρου εντάσσονται στο πλαίσιο της ΕΕ και όχι στο Κυπριακό. Επαναλαμβάνουμε ότι η αδυναμία, ή κωλυσιεργία της ΕΕ, δεν αποτελεί άλλοθι για τον Ελληνισμό απέναντι στο νεοθωμανισμό.

Κώστας Μαυρίδης- Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) - costas.mavrides@europarl.europa.eu

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com