"Μεγαλύτερη ντροπή να χάνεις αυτό που έχεις"

Ήταν κάποτε μια νήσος στη Μεσόγειο θάλασσα ονόματι Κύπρος ακμάζουσα. Μια χώρα μικρή και πολύπαθη, όμως με μια κοινωνία προοδευτική και προοδευμένη και με ανθρώπους εργατικούς δημιουργικούς και ευτυχισμένους.

Γενεές κυπρίων αγωνίστηκαν χύνοντας ποταμούς αίματος και δίνοντας εκατόμβες θυσίες παιδιών τους και καταξιώθηκαν να διαφεντέψουν, όσο άλλοι τους επέτρεψαν, τη γη τους, παρ’ όλες τις τρικλοποδιές και τις επιβουλές από δυνάστες ξένους και από ανάξιους και προδότες «αδερφούς».

Γενεές κυπρίων εργάστηκαν χύνοντας

ποταμούς ιδρώτα που πότισαν τη στέρφα γη τους πιότερο από το λιγοστό νερό της σπάνιας βροχής που η φύση ευδόκησε για τούτη τη γωνιά της υφηλίου και κατόρθωσαν να φτιάξουν μια ευημερούσα κοινωνία με αξιοζήλευτη ποιότητα ζωής.

Έμελλε όμως αυτή η γη να θρέψει ζιζάνια και παράσιτα, κάποιους ανάξιους και αχαΐρευτους λεγόμενους ηγέτες που με την αχρηστία τους, την ημιμάθεια και τη μετριότητα τους, έφτιαξαν κόμματα, «κύτταρα της δημοκρατίας» λέει, με διαπλοκές όλων των μορφών και συμφερόντων. Κόμματα με διαπελατειακές σχέσεις που έθρεψαν κομματόσκυλα κολακείας και εκδούλευσης που απομυζούν από τον κόπο των πολιτών που απροκάλυπτα τους θεωρούν θύματα.

Κόμματα με δομές και διαδικασίες που αναδεικνύουν ηγετίσκους αμφίβολης ή/και διαστρεβλωμένης μέχρι παραμορφωμένης αξίας, ικανότητα, φιλοπατρίας και ήθους, χωρίς αναστολές και τύψεις, οι οποίοι αποπάτησαν πάνω στον μόχθο και τις θυσίες του λαού, που μετέτρεψαν σε πρόβατα και τα μάντρισαν για να εξυπηρετούν τα ανόσια εκάστοτε συμφέροντα τους.

Κόμματα που κοσκινίζουν τη δημοκρατία, ακόμα και μέσα στην εκκλησία της, τη βουλή, μεγαλώνοντας και μικραίνοντας τις τρύπες του κόσκινου κατά βούληση, εδραιώνοντας έτσι το παράνομο δίκαιο και ράβοντας και μαγειρεύοντας νόμους που βολεύουν το σύστημα και εξυπηρετούν συμφέροντα όλων των τύπων, από προσωπικά, επαγγελματικά, κομματικά, οικονομικά κλπ.

Κατασκεύασαν ένα νομικό σύστημα που, τι κι’ αν σε κάποιο βαθμό μπολιάστηκε από τη ένταξη μας στην ΕΕ, από νόμους που δεν εφαρμόζονται είτε γιατί κάποιοι θεσμοί, που υποχρεώθηκαν να κάμουν, δεν λειτουργούν, είτε είναι ανύπαρκτοι γιατί πεισματικά αρνούνται, μόνοι, σ’ όλη την ΕΕ των 28, να κάνουν.

Έφτιαξαν και ένα σύστημα διοίκησης υδροκέφαλο, συνοστίζοντας σ’ αυτό μια κάστα πιστών, κατά τη λαϊκή ρύση, «τσογλανιών» τους, πάντα μέσα στα πλαίσια του συστήματος της διαπλοκής και της αλληλοεξυπηρέτησης και της περιφρούρησης του συστήματος και διαιώνισης της ύπαρξης τους.

Επέτρεψαν να αναπτυχτεί, ένα τραπεζικό σύστημα που, και οι ίδιοι ποικιλοτρόπως έθρεψαν, με συνταγή να εξαπατά και να κατακλέβει το βιός των ανθρώπων και να το διαχειρίζεται με μια κάστα από διαπλεκόμενα μαζί τους «golden boys», κατά το δοκούν και προς «αμοιβαίο όφελος», να το διοχετεύει μέσα από κανάλια σκοτεινά προς εξαφάνιση και μετά να καλούν τους ίδιους τους παθόντες να πληρώνουν ξανά φι αυτά που άλλοι έκλεψαν…

Δημιούργησαν διαχρονικά, αποκλείοντας τους άξιους και ικανούς, ένα πολιτικοοικονομικό σύστημα, επέκταση και τροφό της δικής τους διαιώνισης και μια κοινωνία πολιτών αδιάφορων και άβουλων πιονιών στη δική τους σκακιέρα. Έφτιαξαν μια κοινωνία από πολίτες μαριονέτες για να τους παίζουν στα χέρια τους κατά το δοκούν, υποχρεώνοντας τους να ψηφίζουν κατ’ επανάληψη τον «Μανωλιό με τα ρούχα του αλλιώς».

Αποκορύφωμα της «μαεστρίας» τους ήταν να οδηγήσουν τον τόπο στην καταστροφή μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Κατέστρεψαν σε μια νύκτα όλο το οικοδόμημα που χρειάστηκαν δεκαετίες σκληρής δουλειάς να οικοδομηθεί.

Οδήγησαν την οικονομία και τη ζωή μας δεκαετίες πίσω και τους ανθρώπους που ανέμεναν να δρέψουν τους καρπούς των κόπων τους στη φτώχεια, τον μαρασμό και στην μιζέρια και εξευτέλισαν την περηφάνια, τη φιλοπατρία και την αξιοπρέπεια τους.

Οδήγησαν δεκάδες χιλιάδες νέους στην ανεργία και στη ζητιανιά για επιβίωση. Έσπρωξαν στη ξενιτιά τα πιο ικανά παιδιά μας αφού στον τόπο τους, τους μετέτρεψαν σε άνεργους επιστήμονες.

Και τώρα τι; Πάλιν είμαστε στα χέρια τους και στο στόμα τους να καυγαδίζουν όλοι μέρα για το ποιοι είναι πιο σοφοί και πιο ικανοί να ξαναβάλουν στο ίδιο λάδι μας το συκώτι μας να μας το τηγανίσουν ξανά και, από την αρχή να θέλουν όλους εμάς να ξαναδουλέψουμε και να ξαναπληρώσουμε σαν θύματα, γονατίζοντας μας από τους φόρους.

Τόσο ανίκανοι και άχρηστοι αποδείχτηκαν που κατάφεραν να επαληθεύσουν κατά τον πιο εύγλωττο τρόπο τα λόγια του αρχαίου έλληνα ιστορικού Θουκυδίδη που είπε: «μεγαλύτερη ντροπή είναι να χάνει κανείς αυτό που έχει, από του να αποτύχει να το αποκτήσει»

Ο σοφός όμως αυτός ιστορικός της αρχαιότητας είπε και κάτι άλλο που ταιριάζει γάντι με όλους τους ανάξιους και αχρείους που έφτιαξαν αυτό το καταστροφικό πολιτικοοικονομικό σύστημα: “Προδότης δεν είναι μόνον αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώσει του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων, πάνω στους οποίους άρχει”

*Πρόεδρος Παγκύπριας Ένωσης καταναλωτών και Ποιότητας Ζωής

Tα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com