«Άμπρα Κατάμπρα… Μάγια μου ΄χουν κάνει μάγια!»

Μετά το αίσιο πέρας που είχε η αποτελεσματική επέμβαση του νεαρού σούπερ σταρ καρδιολόγου του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, Κυριάκου Παπαδόπουλου, ο οποίος ακολουθώντας τα λόγια του άσματος… 

«Αχ σιδερά βρε σιδερά κάνε μου σίδερα γερά να δέσω την καρδιά μου…» 

… ο νεαρός καρδιοχειρουργός, πήρε αμόνι και βαριά, έβαλε μπρος τα φυσερά και μ ένα «μαγικό ραβδί» τοποθέτησε δύο stent στην κακοπαθημένη αρτηρία μου. Κι ως δια μαγείας… 

«Άμπρα Κατάμπρα»! 

Το οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου εξαφανίστηκε. Έγινε καπνός! Και

Τελικά δεν είναι μόνο η βουλή που έχει μάγους και ταχυδακτυλουργούς! Μάγοι οι οποίοι με μια μαγική κίνηση μετατρέπουν τα διαβατήρια σε «χρυσά», καταπίνουν κόκκινα δάνεια και εξαφανίζουν σκάνδαλα τύπου «Χρηματιστήριο-gate»… «Κούρεμα-gate»… «Λίστα Γεωρκάτζη-gate» και «Συνεργατική Τράπεζα-gate» κάτω από το χαλί… 

Μάγους και ταχυδακτυλουργούς έχουν και τα νοσοκομεία μας. Η διαφορά είναι πως σε αντίθεση με τους αετονύχηδες κομπογιαννίτες και τσαρλατάνους της βουλής, οι μάγοι των νοσοκομείων μας είναι όλοι… καλοί μάγοι. Σαν τον «Μάγο του Οζ». Πολύ σπουδαίοι «μάγοι» οι οποίοι με τα μαγικά χεράκια τους σώζουν αμέτρητες ζωές καθημερινά…

Κάπως έτσι έσωσαν και την δική μου. Κάτι για το οποίο θα είμαι σε όλους όσους δεν με άφησαν να τραγουδήσω το τραγούδι «Έχε γεια καημένε κόσμε…», αιώνια ευγνώμων. Ιδιαίτερα ευγνώμων είμαι στον συμπαθέστατο νεαρό καρδιολόγο Κυριάκο Παπαδόπουλο, ο οποίος την ώρα που έκανε τα «μαγικά» του κάποια στιγμή αναφώνησε με ενθουσιασμό… 

«Εύρηκα»!

Ενθουσιάστηκα! Λες εκεί που σκάλιζε τις φλέβες μου με το ενδοσκόπιο του να κτύπησε κάποια φλέβα.. χρυσού, αναλογίστηκα μέσα στο παραλήρημα μου. Γιατρέ μου… αν βρήκες χρυσάφι, πετρέλαιο η φυσικό αέριο… μισά-μισά. Μην ξεχνάς πως το οικόπεδο είναι δικό μου!

Γέλασε ο γιατρός, γέλασαν και δύο χαριτωμένες νοσοκόμες οι οποίες βρίσκονταν κι αυτές επί ποδός πολέμου. Έτοιμες να φωνάξουν τον παπά να με εξομολογήσει αν κάτι πήγαινε στραβά! Η μια μάλιστα με καλοκοιτούσε…

Μ ερωτεύτηκε σκέφτηκα. Και με το δίκιο της η κοπέλα. Φταίω εγώ που είμαι κούκλος…; Είτε με ερωτεύτηκε είτε σκέφτεται να μου ζητήσει δανικά. Ιδίως τώρα που ο γιατρός κτύπησε φλέβα χρυσού. Ποιος στη χάρη μου… 

Τελικά «άνθρακας ο θησαυρός». Σαν το φυσικό αέριο που τάχατες ανακάλυψε ο Ερντογάν στην Μαύρη Θάλασσα! Ούτε χρυσάφι, ούτε μαζούτ, ούτε φυσικό αέριο δεν βρήκαν στις φλέβες μου. «Absolut nichts» που θα αναφωνούσε κι ο γιατρός μου αν ήταν Γερμανός. 

Ομολογώ πως μετά από αυτό το επεισόδιο η ζωή μου έχει αλλάξει. Κατ’ αρχάς υποχρεώθηκα να αποτραβηχτώ από τον πολιτικό στίβο. Αβέρωφ, Κυπριανού και Παπαδόπουλος μπορούν τώρα να κοιμούνται ήσυχοι τα βράδια. Γλύτωσαν από το ψαλτήρι και το μουρ μουρ του Σιδερά! 

Κι είχα τόσα να τους πω! 

Γιατί λάθη κάναμε πολλά. Όλοι. Αλλά την μεγαλύτερη ευθύνη για τον σημερινό μας ξεπεσμό την φέρουν τα τρία μεγάλα κόμματα τα οποία διαδοχικά κυβέρνησαν την Κύπρο. Κι ενώ η πατρίδα μας βρίσκεται υπόδουλη, οι καπεταναίοι των μεγάλων κομμάτων το μόνο που κάνουν εδώ και σαράντα-εφτά χρόνια είναι να δακτυλοδεικτούν ο ένας τον άλλο λέγοντας… 

«Εσύ φταις»! 

Εκτός βέβαια όταν έχουμε προεδρικές εκλογές! Εκεί το «Τρίγωνο της Καρέκλας» αλλάζει σχήμα. Ο κύκλος τετραγωνίζεται! Οι δύο από τους τρεις αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων (ανάλογα με την περίπτωση) μαζεύουν και το δάχτυλο και την γλώσσα τους και με βελούδινα χαϊδολογήματα ο ένας για τον άλλο, βάζουν νερό στο κρασί τους προσπαθώντας να γεφυρώσουν το αγεφύρωτο χάσμα που υπάρχει ανάμεσα στα πολιτικά τους πιστεύω. 

Κάνοντας κοντραμπάντο ιδεολογίες, πολιτικές πεποιθήσεις και αρχές στο παζάρι της εξουσίας. Συνωμοσιολογώντας και μελετώντας διάφορα σενάρια πως να φέρουν την «αλλαγή» και να «σώσουν τον τόπο». Ενώ αυτό που στην ουσία διαπραγματεύονται είναι πως θα καταφέρουν ο ένας να κερδίσει το «βασιλικό αξίωμα» του προέδρου της Δημοκρατίας και ο άλλος τον θρόνο της βουλής. Αφήνοντας τον τρίτο… να έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος!

Αυτό γίνεται χρόνια τώρα! Ακόμα και σήμερα που μιλάμε, ψιθυρίζεται πως Νικόλας Παπαδόπουλος και ο Άνδρος Κυπριανού δολοπλοκούν και εξυφαίνουν πλεκτάνες πίσω από τις πλάτες του λαού με απώτερο στόχο ο ένας να ενθρονιστεί στο βασιλικό παλάτι κι ο άλλος να ενθρονιστεί στον Ναό της Δημοκρατίας. Κι ενώ οι Τούρκοι ακονίζουν τα γιαταγάνια τους έτοιμοι να νομιμοποιήσουν την κατοχή και να αποκομίσουν τα λάφυρα πολέμου τα οποία δια της βίας κέρδισαν το 1974, εμείς τσακωνόμαστε πιο κόμμα θα βγει πρώτο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές… ποιος θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της δημοκρατίας και ποιος θα αντικαταστήσει τον Συλλούρη! 

Για τίποτα άλλο δεν μας νοιάζει. Κι ας πουλάμε ανεμώλια έπη και αέρα κοπανιστό στον λαό. Στόχος μας δεν είναι να λευτερώσουμε τον τόπο μας από την σκλαβιά. Όχι! Στόχος μας είναι να αυξήσουμε την δύναμη του κόμματος μας, να αποκτήσουμε περισσότερες έδρες στην βουλή, και όταν με το καλό οι συνθήκες το επιτρέψουν, να διεκδικήσουμε το ύπατο αξίωμα του κράτους. 

Το προεδριλίκι… 

Όπως βλέπετε έχω βάλει και τον εαυτό μέσα στα βρόμικα αποπατήματα των πολιτικών πεπραγμένων της Κύπρου. Μιας και από την στιγμή που αποφάσισα να πολιτευτώ δεν έχω δικαίωμα να διαχωρίζω την θέση μου από την θέση των υπολοίπων πολιτευτών. Πως να το κάνουμε; Δεν μπορώ να έχω και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο!

Τώρα θα μου πείτε… Μα δεν υπάρχουν και έντιμοι πολιτευτές κύριε Σιδερά; Είναι δυνατόν να είναι όλοι «σκάρτοι»;

Υπάρχουν πως δεν υπάρχουν. Εξάλλου γι’ αυτό βρίσκεται σε τροχιά υλοποίησης το αστεροσκοπείο στην κοινότητα Αγριδιών στην ορεινή Λεμεσό. Ο λόγος που κατασκευάζουμε το αστεροσκοπείο αυτό δεν είναι για να εξερευνήσουμε το σύμπαν η να ανακαλύψουμε τι προκάλεσε το «Big Bang». Αλλά για να «εξερευνήσουμε» τα άδυτα της βουλής και να εντοπίσουμε όχι γαλαξίες αλλά… «ταραξίες». Ούτως ώστε, δια της «εις άτοπον απαγωγής» να διαχωρίσουμε του «σκάρτους» από τους «αδιάφθορους»… Γιατί δεν μπορεί. Δεν είναι δίκαιο να μηδενίζουμε τα πάντα! Αναμφίβολα υπάρχουν και αδιάφθοροι βουλευτές… 

Το ερώτημα που με βασανίζει όμως είναι…

Γιατί από το 2007 που διαπιστώθηκαν οι «αδυναμίες» της νομοθεσίας πολιτογραφήσεων ξένων επενδυτών δεν βρέθηκε έστω και ένας βουλευτής να πάρει το θέμα στην βουλή αξιώνοντας να μπαλώσουν τις χαραμάδες της νομοθεσίας, περιορίζοντας έτσι το κερδοφόρο φαγοπότι που έστησαν οι «ελίτ» ντιβέλοπερς, μεγαλοδικηγόροι, λογιστές κ.λπ. Μήπως γιατί… 

«Μαζί τα φάγαμε;» 

Δυστυχώς η σκέψη αυτή δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου. Μόλις παρακολούθησα το στιγμιότυπο από το τηλεοπτικό δίκτυο Αλ Τζαζίρα το οποίο παρουσίασε τον τέως πρόεδρο της βουλής, Δημήτρη Συλλούρη, παρέα με τον κολλητό του μεγαλοεπιχειρηματία και τέως βουλευτή του ΑΚΕΛ, Χριστάκη Τζιοβάνη να «διαπραγματεύονται» το ποσό που χρειάζεται για να μετατρέψουν σε «χρυσό» το διαβατήριο ενός Ασιάτη Αλ Καπόνε - για το καλό τη Κύπρου βέβαια – σκέφτηκα… Τι κάθεσαι Σιδερά με τις ώρες και γράφεις μιούζικαλ και όπερες! Δεν μπαίνεις καλύτερα στην βουλή. 

Θα φας καλά!

Τώρα αν κάτι μου προκαλεί σιχαμάρα και ανακατωσούρα στο στομάχι, αυτό είναι να βλέπω τους αρχηγούς των μεγάλων κομμάτων να ξεκατινιάζουν ο ένας τον άλλο στην τηλεόραση μιλώντας για την «φθορά των ηθών» και για την σαπίλα του πολιτικού συστήματος λες και αυτοί είναι απλοί «θεατές» στα δωροδοκήματα και «αμέτοχοι» στην δυσοσμία της διαπλοκής… ενώ όλοι γνωρίζουμε πως με τον ένα η τον άλλο τρόπο, όλοι έχουν «μετοχές» στην διάβρωση και την ηθική κατάπτωση της κοινωνίας μας! 

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ακόμα δεν γνωρίζω τι είναι αυτό που με ώθησε να βάλω υποψηφιότητα. Αν και τώρα που το σκέφτομαι ίσως και να μου αξίζει να κερδίσω το στέμμα του πιο αποτυχημένου πολιτικού όλων των εποχών! Μιας και πριν καλά καλά περάσω την πόρτα της βουλής… με πέταξαν έξω με της κλωτσιές. 

Σε έφαγε το μάτι Σταύρο, μου είπε η θεία μου η Ερμιόνη η οποία παρεμπιπτόντως κάνει καταπληκτικά λαχματζούν! Μόλις ο Αβέρωφ, ο Κυπριανού κι ο Παπαδόπουλος άκουσαν πως διεκδικείς θέση στην βουλή, άφησαν κατά μέρος τις διαφορές τους, μαζεύτηκαν σ ένα κοιμητήριο και μετά από ένα φρενήρη τελετουργικό χορό… σου έκαναν βουντού!

Λες; Διερωτήθηκα. Λες να μου έχουν κάνει μάγια…;

Αν όντως έτσι έχουν τα πράγματα τότε, κάθε εμπόδιο για καλό, σκέφτηκα. Εγώ «έσσω» μου κι αυτοί «έσσω» τους… όπως πολύ σωστά αναφώνησε κατασυγκινημένος ο κύριος Αβέρωφ εξερχόμενος από το Αγγλικό προξενείο μετά την συνάντηση που είχε με τον Άγγλο συμβουλάτορα του Stephen Lillie… 

Τι γυρεύω εγώ τώρα στην Βουλή; Ούτε τσαρλατάνος είμαι ούτε μάγος! Ένας λαϊκός τροβαδούρος είμαι… σαν τον καραγκιόζη. Γι’ αυτό «Θα κάτσω σπίτι» κι ότι είναι να γίνει ας γίνει. 

Αμάν πια!

Μόνο που σκέφτομαι τις αψιμαχίες και το «σκληρό ροκ» που θα είχα με τους κύριους Αβέρωφ, Κυπριανού και Παπαδόπουλο με πιάνουν ταχυπαλμίες! Κι έτσι και πάθω και δεύτερο έμφραγμα κανένας καρδιολόγος δεν πρόκειται να με σώσει την φορά αυτή… κι ας λέω σ ένα από τα μιούζικαλ που έχω γράψει…

(…) Να μη περάσω ποτέ το κατώφλι του Κάτω Κόσμου

Το χατίρι να μην κάνω στον βαρκάρη τον γέροντα

Που θέλει να με πάει με το ζόρι

Στην αντίπερα όχθη του Αχέροντα…

Την αγάπη μου σε όλους…