Pokemon Go και ο Κυπραίος

Το παρόν αποτελεί απάντηση στο άρθρο του κ. Χ. Καράμανου: «Ελευθέρωσε το μυαλό σου! Σταμάτα να «κυνηγάς» το Pokemon» το οποίο δημοσιεύτηκε από το Sigmalive στις 27/07/2016.

Είναι γεγονός ότι η γενιά μου και οι παλαιότερες αδυνατούν να κατανοήσουν τα video games. Συνήθως τα συγκρίνουμε και τα εξισώνουμε με την τηλεόραση και επιμένουμε ότι οι «παρενέργειές» τους είναι το ίδιο «αρνητικές».

Στο άρθρο του ο κ.

Καράμανος αναλύει, βασιζόμενος σε προσωπικές απόψεις και όχι σε εμπεριστατωμένη έρευνα, τις αρνητικές συνέπειες του να παίζει κάνεις Pokemon Go και αναφέρεται γενικώς στις αρνητικές συνέπειες των video games. Θα σταθώ σε αυτό, παραθέτοντας στοιχεία που δείχνουν τις θετικές επιπτώσεις χρήσης ηλεκτρονικών παιχνιδιών, και όχι στις ιδεολογικές απόψεις οι οποίες είναι διάχυτες στα γραφόμενά του κ. Καράμανου δοσμένα σε πομπώδη, επαναστατικό λόγο.

Κατ’ αρχήν υπάρχει μια αισθητή διαφορά των video games από την τηλεόραση και ονομάζεται «αλληλεπίδραση» η οποία στην προκείμενη περίπτωση αποτελεί λέξη κλειδί. Ενώ στην τηλεόραση ο θεατής είναι παθητικός δέκτης, στα video games υπάρχει αλληλοεπίδραση όχι μόνο με το παιχνίδι αλλά και μεταξύ των παικτών.

Το παραπάνω, έχει οδηγήσει τους ερευνητές (Gee; 2003, Squire; 2004, Martin &Steinkuehler, 2010 ) στο συμπέρασμα ότι τα video games δημιουργούν τέτοιες συνθήκες ώστε οι παίκτες να αποκτούν δεξιότητες επικοινωνίας, συνεργασίας, κοινωνικοποίησης - ναι κοινωνικοποίησης - , ηγεσίας (!), κριτικού γραμματισμού, ακόμα και πολιτότητας. Όλα αυτά παραπέμπουν στην εκπαίδευση και συγκεκριμένα στις δεξιότητες του 21ου αιώνα τις οποίες πολλές χώρες, περιλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενέταξαν στα Αναλυτικά Προγράμματα εκπαίδευσης.

Είναι πλέον αποδεκτό και συνήθης πρακτική σε χώρες όπως οι Σκανδιναβικές (να υπενθυμίσω την αποτελεσματικότητα των εκπαιδευτικών τους συστημάτων), οι Η.Π.Α, η Μ. Βρετανία, η Σιγκαπούρη, να έχουν εντάξει στο εκπαιδευτικό τους πρόγραμμα τη διδασκαλία μέσω video games.
Αλλά επειδή στην Κύπρο έχουμε μαύρα μεσάνυχτα για τη δυνητική συνεισφορά των video games στην εκπαίδευση και γενικά στη δια βίου μάθηση, αγνοήσαμε παντελώς τα μηνύματα που μας στέλνει η νέα γενιά η οποία έχει γεννηθεί σε ένα κόσμο που σφύζει από τεχνολογία. Είναι ο κόσμος τους. Και αντί να τους προσεγγίσουμε με τα δικά τους μέσα, προσπαθούμε να τους επιβάλουμε το δικό μας «απαρχαιωμένο» τρόπο σκέψης ο οποίος έχει προ πολλού καταστεί μη λειτουργικός.

Και επειδή ο εγχώριος τύπος αρνείται να ασχοληθεί σοβαρά με το gaming, έχει διατηρηθεί το τελευταίο στην Κύπρο ως μια μορφή υποκουλτούρας ενώ στην πραγματικότητα ανθεί. Το ότι οι gamers βγήκαν έξω στους δρόμους για κυνήγι Pokemon, μας ενόχλησε; Προς τι η έκπληξη; Τόσο καιρό αγνοούσαμε την ύπαρξή τους αφού ήταν κλεισμένοι στα σπίτια τους και τώρα τους θυμηθήκαμε;

Ο κ. Καράμανος κάνει λόγο για ανθρώπους που καθίστανται ρομπότ μέσω του gaming. Διερωτώμαι, αν το να παρακολουθείς ποδόσφαιρο κάθε μέρα στις μπυραρίες είναι φυσιολογικό. Δεν σε κάνει ρομποτάκι υποταγμένο στις διαταγές του ποδοσφαίρου; Ή δεν αγγίζουμε ποτέ την ιερή αγελάδα που ονομάζεται «μάππα»; Ο κομματικός φανατισμός; Ούτε αυτός;

Ας ανοίξουμε τα μάτια και ας δούμε πώς μπορούμε να επωφεληθούμε πραγματικά από το gaming και ας αφήσουμε πεποιθήσεις της περασμένης δεκαετίας που ήθελαν τα video games αποδιοπομπαίους τράγους για κάθε παθολογική κατάσταση. Γιατί ούτε να παίζεις ηλεκτρονικά παιχνίδια ένα 10ωρο είναι νορμάλ αλλά ούτε να είσαι μέρα νύχτα σε ένα σωματείο και να αναλύεις τις μεταγραφές της ομάδας σου και ούτε βέβαια να είσαι με μια παρέα και να χαζεύετε το Facebook στον ίδιο αριθμό ωρών. Άρα ας μην κατηγορούμε τα video games και ας ψάξουμε τι κρύβεται πίσω από την υπερβολική χρήση οποιουδήποτε μέσου ψυχαγωγίας.

Εκεί που μέρος του κόσμου, που δεν κατανοεί τα video games, τα βλέπει σαν κατάρα, άλλοι τα βλέπουν ως ευκαιρία. Ήδη σκέφτομαι τρόπους εφαρμογής του Pokemon Go στην τάξη μου: Γεωγραφία – διδασκαλία προσανατολισμού, Μαθηματικά - μονάδες μέτρησης, αποστάσεις, Αγγλικά – διδασκαλία ρημάτων.
Σωστά το θέσατε κ. Καράμανο. Ας ελευθερώσουμε το μυαλό. Θα εκπλαγούμε με το τι μπορεί να κάνει μια γενιά από «τεχνολογικούς ιθαγενείς».

O Θεόδωρος Σουρμελής είναι Εκπαιδευτικός Δημοτικής

Τα σχόλια αντιπροσωπεύουν την προσωπική γνώμη των συγγραφέων τους και όχι αυτή του Sigmalive.com