H ώρα του ήθους και της κρίσης

Ορθή υπό τις περιστάσεις και απόλυτα σεβαστή η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου για τις αποκοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων στην προσφυγή που κατέθεσε η κυβέρνηση μέσω του Γενικού Εισαγγελέα  κατά της πρωτόδικης απόφασης του Διοικητικού Δικαστηρίου. Όμως, δεν μπορώ να μην εκφράσω τον έντονο προβληματισμό για την προ ενός έτους αποκατάσταση των μισθών των δικαστών από το Διοικητικό Δικαστήριο, με μια απόφαση που η τεκμηρίωσή της θέτει υπό  αμφισβήτηση  το κύρος και την αξιοπιστία του δικαστικού συστήματος έναντι της κοινωνίας.

Το ερώτημα δε που εύλογα τίθεται είναι γιατί η κυβέρνηση

και η  Γενική Εισαγγελεία δεν προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο για την ακύρωση της πρωτόδικης απόφασης αποκατάστασης των μισθών και συντάξεων των δικαστών;

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, οι δικαστές, που είναι προστάτες του κράτους δικαίου, που βασικός πυλώνας του είναι η ηθική, ας πράξουν το αυτονόητο επιστρέφοντας ως δωρεά στο σύστημα υγείας το ποσοστό που αποκόπτεται από τους λοιπούς Δημόσιους υπαλλήλους και αξιωματούχους, τιμώντας το ήθος  που οι ίδιοι επικαλούνται στις αποφάσεις τους επ' ωφελεία του Δημοσίου Συμφέροντος.  Με τέτοιες πράξεις εμπεδώνεται η σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ Δικαιοσύνης και Κοινωνίας.

Εάν οι νόμοι δεν κατοχυρώνουν την λογική και την ηθική, τότε πρέπει να  αλλάζουν! Και επειδή απαιτείται πολύς χρόνος για την αλλαγή των νόμων,  μέχρι να συμβεί αυτό και προς τιμή του ήθους, ας τηρούνται οι άγραφοι νόμοι προς όφελος της κοινωνίας!

«ΟΥΔΕΝ ΜΟΡΦΩΝΕΙ ΟΣΟΝ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΟΥΔΕΝ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΟΣΟΝ Η ΕΥΠΡΕΠΕΙΑ»

(Υποναύαρχος ε.α) 

Keywords
Τυχαία Θέματα