Το..πειραματόζωο!

Η Ελλάδα ως «πειραματόζωο» ή εργαστήρι ιστορικών εξελίξεων υπό του Ε.Βενιζέλου

Έναν άγνωστο ρόλο ή μάλλον έναν ρόλο που διαδραμάτισε η Ελλάδα στην παγκόσμια ιστορία, χωρίς να έχει συνηδειτοποιηθεί μέχρι σήμερα, ανέδειξε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος, σε μια, αν μη τι άλλο, ενδιαφέρουσα προσέγγιση του θέματος.
Ο Ε. Βενιζέλος πήρε αφορμή από το γεγονός ότι η Ελλάδα χρησιμοποιείται, τα τελευταία τρία χρόνια, ως «πειραματόζωο» από τους εταίρους και δανειστές μας, προκειμένου να δοκιμάσουν τις πολιτικές λιτότητας, για να κάνει μια ενδιαφέρουσα ιστορική αναδρομή σε ανάλογες περιπτώσεις στις οποίες η χώρα μας είχε και πάλι τον ίδιο ρόλο. Είπε ο κ. Βενιζέλος στην ημερίδα του ΠΑΣΟΚ για την Υγεία:
Η Ελλάδα δυστυχώς, για πολλοστή φορά στην ιστορία της γίνεται το «εργαστήριο» στο οποίο δοκιμάζονται μεγάλες ιστορικές εξελίξεις.
Στις αρχές του 19ου αιώνα η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το λεγόμενο «ανατολικό ζήτημα», η ανάδειξη του εθνικού κράτους, δοκιμάστηκε στο εργαστήριο της Ελλάδας.
Στη συνέχεια στις αρχές του 20ού αιώνα, ο μεγάλος αναθεωρητισμός, η επαναχάραξη του ευρωπαϊκού χάρτη μέσα από τους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην πραγματικότητα είχε ως εργαστήριο την Ελλάδα του εθνικού διχασμού, ανάμεσα στους «Κωνσταντινικούς» και τους «Βενιζελικούς», ανάμεσα στο κράτος των Αθηνών και το κράτος της Θεσσαλονίκης.
Στη συνέχεια οι δικτατορίες του Μεσοπολέμου, λόγω της ανάδειξης του ναζισμού και του φασισμού, είχαν δύο μεγάλα εργαστήρια: Τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο και τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου.
Στη συνέχεια, η Ελλάδα βίωσε την Κατοχή με τους χειρότερους όρους. Και βίωσε και τον πρώτο και σημαντικότερο μεταπολεμικό εμφύλιο πόλεμο, που ήταν το προοίμιο του Ψυχρού Πολέμου.
Και στη συνέχεια τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, ως έναν σπασμό των καχεκτικών δημοκρατιών της νότιας Ευρώπης.
Για να φτάσουμε επιτέλους, στη Μεταπολίτευση να έχουμε μία περίοδο 35 ετών απόλυτης ομαλότητας και να ξανακυλήσουμε σε αυτή τη μεγάλη κρίση -δημοσιονομική, χρηματοοικονομική, αναπτυξιακή, κοινωνική, αξιακή- που κινδυνεύει να διαλύσει την κοινωνία και τις ελπίδες μας και να οδηγήσει στην απόλυτη απογοήτευση τη νέα γενιά.
Γιατί εμείς δεν είχαμε επίγνωση και γιατί δεν έχουμε αντιληφθεί ότι «όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος». Γιατί ήταν ελλιπής ο σχεδιασμός μας μετά την ένταξη στην ΟΝΕ μέσα στις νέες συνθήκες, θεωρήσαμε ότι η ένταξη στην ΟΝΕ σημαίνει απλά χαμηλά επιτόκια και εύκολος δανεισμός, κατανάλωση, εισαγωγές, πλήρη ανατροπή του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών.
Αλλά διαχειριστήκαμε την περίοδο 2001-2003 στην πραγματικότητα, γιατί από τον Μάρτιο του 2004, μέσα στον ενθουσιασμό της ολυμπιακής προετοιμασίας, μία άλλη κυβέρνηση, συντηρητική, πήρε τα ηνία, και τα παρέδωσε τον Οκτώβριο του 2009, με την Ελλάδα εκτροχιασμένη δημοσιονομικά και ως προς το έλλειμμα και ως προς το χρέος, με ένα γιγαντιαίο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών που είναι έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και παραγωγής, όχι απλώς παραγωγικότητας, 15% έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, το μεγαλύτερο διεθνώς.
Ενώ θα μπορούσαν φυσικά μικρές κινήσεις να έχουν προσφέρει στη χώρα διέξοδο, μεγάλο αποτέλεσμα, το οποίο, τώρα πρέπει να το διεκδικήσουμε και να το πετύχουμε με δραματικές θυσίες και προσπάθειες οι οποίες γίνονται τα τελευταία τρία χρόνια.
Δεν ήταν δική μας επιλογή το να κάνουμε τη δημοσιονομική προσαρμογή και να μειώσουμε το έλλειμμα τόσο πολύ, 13 μονάδες του ΑΕΠ σε όρους πρωτογενούς ελλείμματος, μέσα σε τρία χρόνια. Μας επιβλήθηκε γιατί επιβλήθηκαν στις χώρες του νότου οι προκυκλικές πολιτικές.