Στο ανώτατο δικαστήριο ο χρόνος παραγραφής

Το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο (ΑΕΔ) καλείται να αποφασίσει εάν θα είναι διετής, ή πενταετής, η παραγραφή των οικονομικών αξιώσεων των, με σχέση δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, υπαλλήλων του Δημοσίου από καθυστερούμενες αποδοχές, διαφορές αποδοχών, επιδομάτων, οικονομικών παροχών, αποζημιώσεων και από αδικαιολόγητο πλουτισμό.

Το όλο ζήτημα παραπέμφθηκε στο ΑΕΔ προς οριστική λύση, λόγω αντιθέτων αποφάσεων μεταξύ του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Αρείου Πάγου.

Ειδικότερα, σήμερα η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας με τις υπ΄αριθμ. 953 και 954/2011 αποφάσεις της έκρινε ότι είναι αντισυνταγματική η ρύθμιση του άρθρου 91 παράγραφος 3 του Ν.Δ. 321/1969, που προβλέπει διετή παραγραφή για τις αξιώσεις των απασχολουμένων στον δημόσιο τομέα. Αντίθετα, ο 'Αρειος Πάγος έχει κρίνει από το 1983 (απόφαση 1270/1983) ότι η παραγραφή είναι διετής.

Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου (πρόεδρος ο αντιπρόεδρος, Μιχ. Βροντάκης και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας, Κ. Ευσταθίου) έκρινε ότι "η θέσπιση με το άρθρο 91 παράγραφος 3 του Ν.Δ. 321/1969 εις βάρος των υπαλλήλων του δημοσίου ειδικής βραχυπρόθεσμης διετούς παραγραφής με την οποία περιορίζεται το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν αναδρομικά ποσά, λόγω καθυστερουμένων αποδοχών ή άλλων απολαυών ή αποζημιώσεως εξ αδικαιολογήτου πλουτισμού αντίκειται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 του Συντάγματος που καθιερώνει την αρχή της ισότητας, διότι είναι μικρότερος από το χρόνο παραγραφής που προβλέπεται (πενταετής) αφενός μεν από την παράγραφο 1 του ίδιου άρθρου 91 για όλες τις άλλες χρηματικές αξιώσεις κατά του δημοσίου, αφετέρου δε από το άρθρο 87 παράγραφος 1 του εν λόγω Ν.Δ. για τις χρηματικές αξιώσεις του δημοσίου κατά τρίτων".

Παράλληλα, οι σύμβουλοι Επικρατείας υπογραμμίζουν ότι η θέσπιση της διετούς παραγραφής δεν δικαιολογείται ούτε από τη φύση της εννόμου σχέσεως που συνδέει το δημόσιο με τους υπαλλήλους του, εφόσον οι χρηματικές αξιώσεις του δημοσίου κατ΄αυτών δεν υπόκεινται στην ίδια βραχεία παραγραφή".

Κατόπιν αυτών οι δικαστές αποφάνθηκαν ότι "η διάταξη του άρθρου 91 παράγραφος 3 του Ν.Δ. 321/1969 δεν θα έπρεπε να εφαρμοσθεί ως αντισυνταγματική και ως εκ τούτου ως ανίσχυρη, με συνέπεια οι απαιτήσεις των υπαλλήλων του δημοσίου από καθυστερούμενες αποδοχές ή απολαυές οιασδήποτε φύσεως ή αποζημιώσεως από αδικαιολόγητο πλουτισμό να υπόκεινται στην προβλεπόμενη από την παράγραφο 1 του ίδιου άρθρου 91 και ισχύουσα για όλες τις άλλες χρηματικές αξιώσεις κατά του δημοσίου πενταετή παραγραφή".

Υπενθυμίζεται, ότι τον Μάιο 2009 το Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο έκρινε με διαφορά μίας ψήφου (6 έναντι 7) ότι είναι διετής η παραγραφή των αναδρομικών αξιώσεων από διαφορές αποδοχών, επιδομάτων, κ.λπ. των υπαλλήλων των Νομικών Προσώπων Δημοσίου Δικαίου.

Όμως, στη συνέχεια η Ελλάδα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για τη νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει ότι οι αξιώσεις κατά του ελληνικού δημοσίου