Πως και γιατί ο Κ.Σημίτης "ξετίναξε" το δίδυμο της συμφοράς

Bόμβα μεγατόνων έριξε χθες ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης ονομάζοντας το Μνημόνιο «μοιραίο λάθος» και κατηγορώντας την τότε κυβέρνηση Παπανδρέου ότι οι σχετικές δανειακές συμβάσεις προετοιμάστηκαν με καταστροφική για τη χώρα ανεπάρκεια. Η τοποθέτηση Σημίτη, αν και ήρθε πάρα πολύ αργά, αποτελεί μια πικρή δικαίωση για όσους, δύο χρόνια τώρα, επιμένουν, συχνότατα λοιδορούμενοι, ότι η πολιτική Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου υπήρξε κυριολεκτικά καταστροφική για την Ελλάδα. Πικρή, γιατί, όπως θα έλεγε και ο Ανδρέας Παπανδρέου, τώρα πια, «το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω»…

Πρέπει δε να σημειωθεί ότι κάτι αντίστοιχο εξάγεται ευθέως και από τις τοποθετήσεις του Κώστα Σημίτη για την πολιτική των ισχυρών της Ε.Ε., δηλαδή της Γερμανίας, την οποία, αν και δεν κατονομάζει, όπως άλλωστε και τον κ. Παπανδρέου, επί της ουσίας εγκαλεί εξίσου σκληρά για την αντίληψή της τόσο ως προς τη διαχείριση της κρίσης όσο και ως προς τη συνολική θεώρησή της για τη σχέση πλούσιων και φτωχών στην Ενωση.

Τρομοκρατώντας μια ολόκληρη χώρα αλλά και ακυρώνοντας συνειδητά κάθε δυνατότητά της να διαπραγματευθεί το οτιδήποτε την ώρα που οι ίδιοι την καθύβριζαν παγκοσμίως, οι κκ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου οδήγησαν την Ελλάδα συντεταγμένα και με σιδηρά χείρα στο μονόδρομο της καταστροφής.
Ο προπαγανδιστικός μηχανισμός τους επιχείρησε με τον πιο οξύ τρόπο να ακυρώσει κάθε φωνή αντίθεσης σε αυτή την πολιτική. Οσοι διαφωνούσαν, ήταν γραφικοί, ανεύθυνοι, ανίδεοι, αντιευρωπαίοι, λαϊκιστές και πολλά άλλα. Τώρα όμως που φτάνει ο Κώστας Σημίτης να κατακεραυνώσει το τότε κυβερνητικό δίδυμο, τι έχουν να πουν, τόσο οι ίδιοι, όσο και εκείνοι που τυφλά και άκριτα τους ακολουθούσαν; Θα τον πουν κι εκείνον αντιευρωπαίο; Θα τον πουν λαϊκιστή; Ή γραφικό και άσχετο; Κι αν τον πουν, ποιος θα τους πιστέψει;

Το γιατί αποφάσισε να μιλήσει σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός, είναι κάτι που εκείνος γνωρίζει. Φυσικά, όταν ένας πρώην πρωθυπουργός έχει τέτοιες θέσεις και αργεί τόσο πολύ να τις εκφράσει, δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή ότι δεν κατάλαβε εγκαίρως, πράγμα εν προκειμένω δύσκολο να πιστέψει κανείς, ή ότι ήθελε να βρει την κατάλληλη στιγμή να το πράξει. Σίγουρα όμως, αν αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή για τις πολιτικές ισορροπίες στο ΠαΣοΚ, δεν είναι πια για τη χώρα. Και αυτό, συνιστά επίσης σημαντική ευθύνη. Κι όποιος σκεφτεί ότι έγινε εν όψει των εξελίξεων στο ΠαΣοΚ, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί άδικος…

Το τι μπορεί να σημαίνει για το μέλλον ότι μιλά σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός κατ' αυτό τον τρόπο, ουδείς το γνωρίζει ακόμα. Όμως, για όποιο λόγο κι αν το έπραξε, η ουσία είναι ότι, πολιτικά, τινάζει στον αέρα εκ των έσω και, ειδικά επ’ αυτού του θέματος με εξαιρετικά βαρύνοντα λόγο, κάθε ίχνος νομιμοποίησης που ίσως το δίδυμο Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου πίστευε ότι είχε απομείνει στην πολιτική που άσκησαν εις βάρος της χώρας τους.

Ισως, το μόνο που μπορεί να παρατηρήσει κανείς, είναι ότι ενδεχομένως δεν επρόκειτο περί «μοιραίου λάθους»: ας μην ξεχ