Οι ελληνικές θέσεις στη διαδικασία της προσφυγής των Σκοπίων

Με την έναρξη της παρουσίασης των ελληνικών θέσεων συνεχίστηκε την Πέμπτη 24 Μαρτίου στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης η διαδικασία εξέτασης της προσφυγής της ΠΓΔΜ κατά της Ελλάδας για παραβίαση της ενδιάμεσης συμφωνίας.

Την εισαγωγή έκανε η Νομική Σύμβουλος του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών κ. Τελαλιάν, η οποία παρουσίασε το περίγραμμα της ελληνικής επιχειρηματολογίας, εστιάζοντας στην αντίκρουση των επιχειρημάτων της ΠΓΔΜ, και θέτοντας το πολιτικό υπόβαθρο της υπό εκδίκαση διαφοράς.

Η κ. Τελαλιάν υπογράμμισε την βαρύτητα της διαφοράς περί την ονομασία και το ιστορικό και πολιτικό υπόβαθρό της, καθώς και τη συνάφεια και το αλληλένδετο αυτής με την εκδικαζόμενη υπόθεση, κυρίως δε με το Άρθρο 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Επιχειρηματολογώντας σχετικά, παρέπεμψε στην παραβατική συμπεριφορά των Σκοπίων, όπως αυτή εκδηλώνεται με επαναλαμβανόμενες ενέργειες αλυτρωτισμού, προπαγάνδας και χρήσης ελληνικών εθνικών συμβόλων. Επίσης την σταθερή εμμονή των Σκοπίων στην επιβολή της διπλής ονομασίας, συμπεριφορά η οποία παραβιάζει κατάφωρα το πνεύμα και το γράμμα της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Πάντα ταύτα δε, σε αντίθεση με την σταθερή ελληνική στάση παροχής διαρκούς στήριξης στο νεοπαγές κράτος, τόσο με πολιτικά όσο και οικονομικά μέσα. Υπογράμμισε, επίσης, ότι, δια της προσφυγής της ΠΓΔΜ, το Δικαστήριο καλείται, κατ’ ουσίαν, να αποφανθεί επί αποφάσεως Οργάνου (του ΝΑΤΟ), το οποίο δεν συμμετέχει εν προκειμένω και την οποία δεν είναι σε θέση να μεταβάλει. Τέλος, τόνισε ότι η παρούσα διαφορά συνιστά προσπάθεια της ΠΓΔΜ να επιβάλει δια της τεθλασμένης τετελεσμένα γεγονότα και έμμεση καθιέρωση της ονομασίας της προτίμησής τους.

Στη συνέχεια, ο εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβέρνησης, Πρέσβης επί τιμή Γεώργιος Σαββαίδης, παρουσίασε τη φύση και τον ειδικό χαρακτήρα της Συμμαχίας, τον μηχανισμό λειτουργίας της, καθώς και τη διαδικασία διαβουλεύσεων, απαραίτητη για την τελική λήψη αποφάσεων, με τον κανόνα της ομοφωνίας, ιδίως δε όσον αφορά στην είσοδο νέων κρατών-μελών. Υπογράμμισε ότι η Ελλάδα σεβάσθηκε απόλυτα τους όρους και κανόνες με τους οποίους λειτουργεί η Συμμαχία και στην προκειμένη περίπτωση και συνεργάσθηκε ως όφειλε με το σύνολο των Συμμάχων της, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα που προηγήθηκε της Συνόδου του Βουκουρεστίου και κατ’ αυτήν.

Η απόφαση του Βουκουρεστίου δεν ήταν αποτέλεσμα ελληνικής αρνησικυρίας, αλλά ελήφθη με βάση τη συλλογικότητα που χαρακτηρίζει όλες τις νατοϊκές αποφάσεις ανεξαίρετα, δεν επιτρέπει δε, υπό αυτή την έννοια, τον περιορισμό της ενώπιον του Δικαστηρίου διαφοράς σε stricto sensu ερμηνεία του Άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας. Τέλος, η απόφαση αναβολής της πρόσκλησης εισδοχής της ΠΓΔΜ δεν είναι αποτέλεσμα ενεργειών της Ελλάδος, αλλά είναι αποτέλεσμα συλλογικής διαπίστωσης ελλείμματος κριτηρίων καλής γειτονίας, που αποτελεί βασική παράμετρο για την εισδοχή νέων μελών σε ένα κατ’ εξοχήν στρατιωτικό Οργανισμό.

Προς θεμελίωση της ελληνικής επιχειρηματολογίας, παρατέθηκαν κα