Οι αυτόδουλοι του ψέματος

του Γιώργου Φαράκλα
Ο Σκαρίμπας θεωρούσε τους σύγχρονούς του το 1933 «αυτόδουλους του ψέματος»: «Η συμφωνία τους είναι ν' αλληλοκλέβονται έντιμα» (Το θείο τραγί, Νεφέλη 1993, σ. 64-65). Αυτό ίσχυε τότε όπως σήμερα. Αλλά μάλλον ίσχυε από αρχαιοτάτων χρόνων, όπως λέει ο Ξενοφών στην Κύρου ανάβασι. Λέει στον Χειρίσοφο ότι οι Σπαρτιάτες σαν αυτόν ξέρουν από κλεψιά, γιατί θεωρούν αξιέπαινο να κλέβεις κι αξιόποινο μόνο να σε πιάνουν. Αυτός απαντά ότι από κλεψιά ξέρουν οι Αθηναίοι σαν τον Ξενοφώντα γιατί επιλέγουν άρχοντες που κλέβουν το Δημόσιο (Δ', 6, 14-16). Όλοι κλέβουν λοιπόν.

Αριστοκράτες
και δημοκράτες διαφέρουν μόνο στο είδος κλεψιάς. Όντως, πέραν των σπαρτιατικών εθίμων και των αθηναϊκών πρακτικών, το να κλέβει ο ιδιώτης τον ιδιώτη είναι αριστοκρατικό, το να κλέβει το δημόσιο πρόσωπο δημόσιο χρήμα είναι δημοκρατικό. Η ολιγαρχία κλέβει τους ασθενέστερους, ο δημαγωγός το δημόσιο ταμείο. Ο πλούσιος γδέρνει τον φτωχό, ο πολιτικός γδύνει το κράτος. Η κλοπή διατρέχει έτσι
Keywords
Τυχαία Θέματα