Κούραση Ελλήνων και δανειστών

της Aσπασίας Μάλλιου*

Οι γραμμές αυτές γράφονται, ενώ η επίσκεψη του κλιμακίου της ΤΡΟΪΚΑ βρίσκεται σε εξέλιξη και ενώ καταβάλλεται εντατική προσπάθεια να περιορισθούν οι επιμέρους προϋπολογισμοί των υπουργείων, ώστε να εξοικονομηθεί ποσό ύψους 11,5 δις ευρώ για τη μνημονιακή προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας για τα έτη 2013 και 2014. Η κυβέρνηση φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει περιθώριο για τη λήψη μέτρων που θα οδηγήσουν σε μια εκ νέου άδικη επιβολή οριζόντιων περικοπών σε μισθούς, συντάξεις ή επιδόματα. Ακόμη, η κυβέρνηση φαίνεται να αντιλαμβάνεται ότι ούτε φορολογικά μέτρα εκτάκτου χαρακτήρα είναι δυνατόν να ληφθούν πάλι, όπως το περσινό ειδικό τέλος ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων.
Το πρόβλημα δεν φαίνεται λοιπόν να εστιάζεται σε αυτά που μάλλον αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση, αλλά εντοπίζεται σε αυτά που έχει ή όχι την πρόθεση να πράξει η κυβέρνηση, με βάση τις προεκλογικές δεσμεύσεις και των τριών κομμάτων που τη στηρίζουν. Και εστιάζεται εκεί το πρόβλημα, διότι οι συντρέχουσες συνθήκες μοιάζουν πλέον ασφυκτικές τόσο για την πορεία της χώρας, όσο και για την πορεία των πολιτών της.
Είναι γεγονός ότι οι διεθνείς δανειστές μας έχουν πλέον κουραστεί από την αδυναμία του κράτους να εφαρμόσει ό,τι έχει συμβατικά δεσμευθεί, έστω και το ελάχιστο αυτών. Ιδίως, έχουν κουραστεί με την κυβερνητική αδυναμία να προβεί σε κάποιες έντονες μεταρρυθμιστικές κινήσεις, οι οποίες θα ήταν ικανές να σηματοδοτήσουν την ύπαρξη συμπαγούς πολιτικής βούλησης για κρατική αναδιάρθρωση.
Όμως, έχουμε πια κουραστεί και εμείς, οι πολίτες αυτής της χώρας, να ακούμε κυβερνητικές ανακοινώσεις, οι οποίες με γενικόλογο και αόριστο τρόπο υπογραμμίζουν την κυβερνητική βούληση για την πολυπόθητη κρατική αναδιάταξη, η οποία δεν έρχεται. Αντιθέτως, όταν έρχεται η ώρα η γενικόλογη εξαγγελία να μετατραπεί σε ριζική αναδιάταξη του επιμέρους κρατικού τομέα που εποπτεύει κάθε υπουργός, τότε ο κάθε υπουργός αρνείται την αναδιάταξη της αυλής του και παραπέμπει την διοικητική μεταρρύθμιση στις άλλες αυλές. Έτσι, αντί της εξαγγελλόμενης αναδιάταξης που θα περιορίσει το κράτος και τις μικροκομματικού συμφέροντος σχέσεις που αναπτύσσονται γύρω από αυτό και τη λειτουργία του, λαμβάνεται ή επαπειλείται η λήψη και άλλων άδικων οριζόντιων περικοπών.
​Συνεπώς, ενώ το πρόβλημα δείχνει να αναπτύσσεται σε πολλαπλούς άξονες, εντούτοις είναι ένα και μοναδικό, με ταυτόσημες συνισταμένες: Η κούραση τόσο των δανειστών μας, όσο και των Ελλήνων πολιτών από την ανικανότητα του πολιτικού προσωπικού να ασκήσει αποφασιστική κρατική εξουσία. Και υπό τις συντρέχουσες συνθήκες, κρατική εξουσία δεν μπορεί να ασκηθεί χωρίς αποφασιστικές τομές, χωρίς συγκρούσεις με μικροπολιτικά συμφέροντα, χωρίς την αδιασάλευτη απόφαση να πεταχτεί οτιδήποτε σάπιο.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το εξαγγελθέν φορολογικό νομοσχέδιο, το νιοστό τα τελευταία χρόνια, το οποίο μπαινοβγαίνει στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών τουλάχιστον από τον περασμένο Ιούλιο. Αναρωτιόμαστε, η μόλις δ