Επανεκκίνηση της Ελληνικής Κοινωνίας

Γράφει ο Νίκος Καραμπάσης
Α' ΜΕΡΟΣ

Λόγια,λόγια,λόγια….Είμαι από αυτούς που από τα μαθήματα Κοινωνιολογίας και Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο έμαθα (μεταξύ άλλων) ότι σημασία έχει και «που γεννιέσαι» και «πως μεγαλώνεις» και σε «ποια κοινωνία» καλείσαι τελικά να ζήσεις και να δημιουργήσεις. Είμαι από αυτούς που είχαν την τύχη να μεγαλώσουν στην ελληνική επαρχία, όταν ήταν πάφτωχη αλλά περήφανη,τίμια,καθαρή και ήρεμη και τα δημόσια σχολεία ήταν σχολεία (και όχι χαμαιτυπεία και κολαστήρια διαφθοράς) και σε μια κοινωνία που όλα τα σπίτια ήταν ανοιχτά,ξεκλείδωτα και πρόθυμα να σε κεράσουν, να σε φιλοξενήσουν,να σου δώσουν ό,τι είχε η ημέρα…
Σήμερα, δεν χρειάζεται να περιγράψω σε τι κοινωνία καλούμαστε να ζήσουμε εμεις και τα παιδιά μας εκόντες,άκοντες. Το ποιοι και τι έφταιξε, είναι μεγάλη συζήτηση(που ασφαλώς πρέπει να γίνει σε πολύ μεγάλο βάθος και πλάτος, όπως παλιά στα φοιτητικά δωμάτια και αμφιθέατρα). Σήμερα, όπως σωστά υποστηρίζει ο Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, πρέπει να ξαναδημιουργήσουμε την Ελλάδα. Να πιάσουμε τα πράγματα «από την αρχή». Χρειάζεται ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ πλέον για την επαναδημιουργία ΟΛΟΥ του ελληνικού κράτους. Εμείς τα 10-11 εκατομμύρια Ελληνες και όσους φίλους ξένους αντέχει αυτός ο τόπος που θα επιλέξουν να μείνουν και να ζήσουν εδώ, πρέπει να ξανα-εφευρουμε το μέλλον μας.
Τα γεγονότα τρέχουν με «ταχύτητες φωτός». Ένας ολόκληρος κόσμος καταρρέει και χάνεται είτε γιατί δεν μπορεί να ακολουθήσει στην δημιουργία του καινούριου (όσα έμαθε και γνωρίζει ΔΕΝ ισχύουν πλέον και ΔΕΝ χρειάζονται σε κανέναν) είτε γιατί πρέπει «να αλλάξει πλευρό» και να μάθει να ζει με άλλη νοοτροπία και φιλοσοοφία. Όπως από έντιμοι και παστρικοί νοικοκύρηδες μεταβληθήκαμε σε αρχιλαμόγια του κερατά δακτυλοδεικτούμενοι σε όλο τον κόσμο, έτσι πρέπει να ξαναγυρίσουμε σε απλές αληθινές αρχές, αξίες ιδανικά και οράματα.
Παλιά λέγαμε «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», μόνο που οι Ελληνες σήμερα (με τη βοήθεια των ξένων και πάλι) πρέπει «να μαζέψουμε τα συντρίμμια μας και να δημιουργήσουμε το αύριο, πολύ σύντομα. Από σήμερα. Εχω τη αίσθηση, ότι ελάχιστοι είναι έτοιμοι γι αυτό. Και πολλοί δεν έχουν καν ιδέα, γι αυτό. Κατά την ταπεινή μου γνώμη – γνωρίζοντας εκτιμώ αρκετά καλά τα όσα συμβαίνουν σε όλα τα μήκη και πλάτη του αληθινού παρασκηνίου, εντός και εκτός Ελλάδας – έχουμε και τους ανθρώπους και τις δυνατότητες, για να τα καταφέρουμε. Αυτό που απαιτείται, είναι να αλλάξουμε ΟΛΟ το πλαίσιο λειτουργίας του κράτους και της κοινωνίας. Να υπάρξει ένα ΝΕΟ ΟΡΑΜΑ, με τη συνεργασία ΟΛΩΝ των δημιουργικών και παραγωγικών δυνάμεων εντός και εκτός Ελλάδας και με σχέδιο οργανωμένο να βαδίσουμε.
Είχε δίκηο ο Γ.Παπανδρέου όταν έλεγε για την «επανάσταση του αυτονόητυ», όπως είχε δίκηο και ο Α.Σαμαράς όταν του έλεγε ότι «είναι καταστροφική η συνταγή πολιτικής που εφαρμόζει». Δυστυχώς συνεχίζουμε «στραβά να αρμενίζουμε» γιατί πολλοί, από όσους θέλουν να μας κουμαντάρουν ή να γίνουν αρχηγοί μας, δεν εχου κολλήσει «ούτε ένα ένσημο» ενώ τους φέρνουν υ