Ελλάδα, δυστυχώς, έγινες διεθνές πειραματόζωο. Κάποιοι ανέντιμοι σε πούλησαν

Γράφει ο Δρ. Ηλίας Καλλιώρας

Ένας εκ των γνωστών Ρότσιλντς είπε ότι, τα πιστωτικά ιδρύματα σώζονται από το λυντσάρισμα, επειδή ο κόσμος «την τραπεζική λογιστική δεν την καταλαβαίνει εύκολα». Αυτό είναι όντως αλήθεια και συμφωνώ! Τα δάνεια-ομόλογα της Ελλάδας, λόγου χάρη, μέσα στην κρίση, αποτελούν την χαρά των κερδοσκόπων. Ιστορικά, από τον 19ο αιώνα, τα ελληνικά κρατικά ομόλογα απέδιδαν πάνω από 14%, σε ετήσια βάση, εν αντιθέσει με τα αξιόγραφα των άλλων κρατών της Γηραιάς Ηπείρου, που έδιναν αποδόσεις γύρω στο 5%. Κατά συνέπεια, οι κερδοσκόποι έκαναν «πάρτι» σε βάρος της χώρας μας, διαχρονικά, αφού μπορούσαν εύκολα να τριπλασιάζουν, για παράδειγμα, τα χρήματά τους. Και αυτό, γιατί γνώριζαν (ή «πόνταραν» στο) ότι τα κράτη γενικώς δεν πτωχεύουν, αλλά, αντιθέτως, τα κράτη στο τέλος συμβιβάζονται. Κάποιοι, εδώ και δεκαετίες, έχουν ήδη ποντάρει πάνω στην ελληνική οικονομία και, ειδικά, πάνω στα ομόλογά της. Το εξωφρενικό, δε, της υπόθεσης είναι ότι οι εν λόγω διεθνείς «παίκτες» δεν επιζητούν, επί της ουσίας, την άμεση χρεοκοπία των προβληματικών κρατών, αφού, κάτι τέτοιο θα ήταν μια και μόνο «μπαλιά», ή κερδοσκοπική κίνηση, από μέρους τους. Για τους διεθνείς δρώντες του επίσημου διεθνούς τζόγου, η διαχείριση του χρέους είναι πολύ πιο κερδοφόρα διαδικασία και επιδίωξη, από αυτήν ακόμη την οριστική εξόφληση του χρέους. Με απλά λόγια, οι κερδοσκόποι έχουν κάθε λόγο για την διαιώνιση της σημερινής κατάστασης στην Ελλάδα. Μάλιστα, η καινούργια κερδοσκοπική πατέντα στα ελληνικά ομόλογα (πέρα, πχ, από τα περίφημα CDS και τα “credit events”) είναι τα λεγόμενα «recovery swaps»: ή δηλαδή, τα σχετικά στοιχήματα των κερδοσκόπων, πάνω στο πόσα κεφάλαια, εν τέλει, θα διασωθούν, σε εκείνη την περίπτωση, όπου, η χώρα μας τελικώς θα κήρυττε στάση πληρωμών.

Έτι δε περαιτέρω, κάποιοι επιζητούν και πετυχαίνουν να έχουν τεράστια κέρδη ακόμη και από το μηδέν. Ναι! Το πετυχαίνουν δε, αυτό, με τις λεγόμενες «ανοιχτές πωλήσεις» (ή αγγλιστί, «short selling»). Με απλά λόγια, οι παίκτες στοιχηματίζουν πάνω σε κάποιο περιουσιακό στοιχείο, με δανεικά χρήματα, έχοντας την προσδοκία αυτό το στοιχείο να πάρει, ως αξία, την κατηφόρα! Κερδίζουν, δε, όπως και στα καζίνο, εάν αυτοί μαντέψουν σωστά. Θα σας δώσω ένα υπέρ-απλουστευμένο παράδειγμα, με πέντε βήματα: Πρώτον, εκτιμώ ότι η αγορά θα πάει χειρότερα και, συνεπώς, θέλω να αγοράσω (για να ποντάρω, πάνω σε) διετή, ας πούμε, ελληνικά ομόλογα, αξίας 100 εκ. ευρώ. Δεύτερον, πηγαίνω στην Α τράπεζα και δανείζομαι, για έξη μήνες, αυτά τα 100 εκ. ευρώ (με κόστος έστω 5%, ή δηλαδή, 2,5 εκ. ευρώ, για το εξάμηνο). Τρίτον, γρήγορα, μέσα στο ίδιο εξάμηνο, πουλώ τα ομόλογα σε κάποιον άλλο (σε αυτό που λέγεται «δευτερογενής αγορά»), ας πούμε, με έκπτωση, λόγω της κακής κατάστασης, ίση, έστω, με 0,89%, ή δηλαδή, ίση με 89 εκ. ευρώ. Άρα, ήδη έχω 89 εκ. ευρώ στην τσέπη μου.

Τέταρτον, στη συνέχεια, και αφού η οικονομία ήδη έχει χειροτερέψει έτι περαιτέρω, πάνω ακριβώς στο 6μηνο, εάν έχω προβλέψει σωστά, αναγκαστικά κλ