Δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση αυτήν την ώρα και δεν διατυπώνεται.

Σε πολιτικές παρεμβάσεις προέβη σήμερα στην Ολομέλεια της Βουλής ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης Δημήτρης Ρέππας, κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη «Ρυθμιστική Διακυβέρνηση. Αρχές, Διαδικασίες και Μέσα Καλής Νομοθέτησης». Ο κ. Ρέππας, αφού διαπίστωσε ότι «σκοπίμως με αφορμή το νέο πρόγραμμα έγινε προσπάθεια γενίκευσης της συζήτησης με έναν τρόπο που διαμορφώνει κλίμα το οποίο αδικεί την προσπάθεια της χώρας, τη θυσία του ελληνικού λαού, αλλά και τη δράση και την πρωτοβουλία των πολιτικών κομμάτων και δίνεται η εντύπωση ότι η Ελλάδα είναι ο φτωχός συγγενής και ο εταίρος Β΄ κατηγορίας», παρατήρησε:
«Για την κρίση στην χώρα έχουμε συμβάλλει και εμείς σε μεγάλο βαθμό με τη στάση μας στην καθημερινή πρακτική μας. Συζητούμε σήμερα ένα νομοσχέδιο για την καλή νομοθέτηση και θα έπρεπε να περιοριστούμε, συνεπείς σε αυτό το οποίο με επιχειρήματα ανέπτυξε καθένας από το βήμα της Βουλής, στη συζήτηση των σχετικών θεμάτων. Βεβαίως, η Βουλή είναι ένα δυναμικό, ένα ζωντανό σώμα πρέπει να ελκύσει την κοινωνία και να συζητάει θέματα που την απασχολούν. Αλλά αυτό, με έναν τρόπο που δεν επικαλύπτει και δεν υπονομεύει τελικώς την προσπάθεια που κάνουμε εμείς οι ίδιοι οι πολιτικοί, να αναδείξουμε ένα πρόσωπο αξιοπιστίας και αποτελεσματικότητας με την ψήφιση νομοσχεδίων που θα κάνουν καλύτερη όχι μόνον τη νομοπαραγωγή και το θεσμικό οπλοστάσιο της χώρας αλλά και τη ζωή του πολίτη στην καθημερινότητά του».
Όπως τόνισε ο κ. Ρέππας, «το πώς έφθασε η χώρα στην κρίση -γιατί δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, η κρίση έφερε το μνημόνιο- είναι γνωστό. Ποιες είναι οι πολιτικές εκείνες, οι οποίες οδήγησαν την Ελλάδα στην υπερχρέωση με συνέπεια την αναγκαστική προσχώρηση σε αυτήν τη συμφωνία με τους δανειστές; Γνωρίζετε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα στο τέλος του 2009 ανερχόταν στα 36 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 24 δισ. ευρώ ήταν πρωτογενές έλλειμμα. Έλλειμμα δηλαδή που παράχθηκε μέσα στο 2009. Στο τέλος του 2011 το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας φθάνει τα περίπου 5 δισ. ευρώ. Έχουμε δηλαδή ένα κλείσιμο της ψαλίδας, μία δημοσιονομική προσαρμογή ύψους 19 - 20 δισ. ευρώ μέσα σε δύο χρόνια. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό σε καμιά χώρα της Ευρώπης. Αυτό απεικονίζει τη θυσία του ελληνικού λαού, την προσπάθεια της χώρας και του πολιτικού συστήματος που έστερξε να στηρίξει μια πολιτική για να μείνει όρθια η χώρα και ζωντανή η ελπίδα. Και βεβαίως στην Ελλάδα, αντιθέτως με άλλες χώρες που αντιμετώπισαν ανάλογη κρίση, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία, η Κυβέρνηση εκείνης της περιόδου έμεινε μόνη της να δίνει τη μάχη στην πρώτη γραμμή. Η μείζονα αντιπολίτευση ήταν παντελώς αντίθετη σε όποιο μήνυμα της στείλαμε να συμβάλλει σε αυτήν την προσπάθεια μέχρι πρότινος. Αυτή είναι η αλήθεια.
Μόνοι μας δώσαμε αυτόν τον αγώνα μέχρι ενός ορισμένου σημείου», είπε. «Και με διάφορους τρόπους αναζητήσαμε τη συμβολή όλων των δυνάμεων προκειμένου να φύγουμε από τα κομματικά σύνορα και να δώσουμε τη μάχη όχι στα χαρακώματα των κομμάτων αλλά στα σύνορα της