Ζήλια: Τονωτικό ή δηλητήριο;

Είναι πραγματικά αμφίβολο αν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει νιώσει έστω και μια φορά στη ζωή του, το συναίσθημα της ζήλιας...
Και δεν είναι μόνο η ζήλια που μπορεί να νιώθουμε για τον ή την σύντροφό μας, αλλά και αυτή που νιώθουμε συχνά, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, για τους ίδιους μας τους φίλους…

Η ζήλια είναι συνδυασμός συναισθημάτων και γι’ αυτό μπορεί να γίνει ιδιαίτερα σφοδρή και, ενίοτε, να βγάλει αυτόν που ζηλεύει εκτός ελέγχου. Περιλαμβάνει το φόβο, την ανασφάλεια, το άγχος, το θυμό, την οργή, την απελπισία. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι όλοι μας αναγνωρίζουμε τις καταστροφικές της δυνατότητες και ότι μπορεί να αποτελέσει το μεγαλύτερο αγκάθι στις σχέσεις, τόσο μεταξύ συντρόφων, όσο και μεταξύ φίλων. Από την άλλη, όλοι μας θεωρούμε περίεργο να είναι κάποιος ερωτευμένος και να μη ζηλεύει ποτέ. Όπως επίσης, όλοι μας λίγο πολύ έχουμε νιώσει ζήλια για κάποιο φιλικό μας πρόσωπο, ακόμη κι αν δεν το παραδεχόμαστε. Παρ’ όλα αυτά, η πιο έντονη μορφή ζήλιας είναι η ερωτική. Πολλά ζευγάρια που αναζητούν συμβουλευτική υποστήριξη και θεραπεία γάμου, αναφέρουν ως πρόβλημα της σχέσης τους τη ζήλια. Η ερωτική ζήλια επίσης, πρωταγωνιστεί στις τέχνες και ιδίως στον κινηματογράφο. Το έντονο ερωτικό πάθος αποτελεί συχνά το βασικό σενάριο μιας ταινίας! Πολλά εγκλήματα πάθους επίσης, οφείλονται στην ερωτική ζήλια.

Η απειλή της απώλειας.

Σύμφωνα με την ψυχολόγο κυρία Ζωή Ντουλαπτσή, είναι η απώλεια της προσοχής του άλλου-ειδικά του ερωτικού συντρόφου- που μας ωθεί σε συναισθήματα ζήλιας και πιο συγκεκριμένα εκείνης της προσοχής που έχουμε συνδέσει με την αυτοεικόνα και την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας. Όσο πιο διαμορφωτική για τον εαυτό μας είναι η σχέση που απειλείται να χαθεί, τόσο πιο έντονα διεγείρονται συναισθήματα ζήλιας. Μόνο μέσα από την αλληλεπίδρασή μας με τους άλλους μαθαίνουμε να εκφράζουμε σημαντικές πλευρές του εαυτού μας και ισχυροποιείται η αίσθηση ενός εαυτού με αξία. Είμαστε άτομα αξιαγάπητα, σεξουαλικά ελκυστικά, και με χιούμορ, ακριβώς γιατί οι άλλοι υπάρχουν για να εκδηλώνουμε αυτές τις πλευρές μας. Αν οι άλλοι πάψουν να υπάρχουν στη ζωή μας, τότε «παύουν» και αυτές οι εκφάνσεις του εαυτού μας. Από αυτήν την οπτική, μια σταθερή ερωτική σχέση είναι μια αδιάλειπτη πηγή αυτο-ορισμού μέσα από την αλληλεπίδραση με τον σύντροφο. Η απειλή της απώλειας μιας τέτοιας σχέσης λοιπόν, βιώνεται ως απώλεια του εαυτού μας και όχι σαν απώλεια «ιδιοκτησίας», όπως υποστηρίζεται από πολλούς.

Συχνά, αναφέρεται ότι το αίσθημα της ερωτικής ζήλιας προσομοιάζει την αίσθηση της «τρέλας» ή ότι κανείς βρίσκεται κάπου πολύ κοντά σε αυτήν! Οι υποψίες κυριεύουν το άτομο, η αγωνία επικρατεί, καθώς και ο φόβος ότι ένα ανεξέλεγκτο αίσθημα πόνου, θα κυριεύσει ξαφνικά κάθε πτυχή της ζωής του.

Όταν η ζήλεια τραντάζει τις ευαίσθητες χορδές μας.

Κατά κύριο λόγο, το φλερτ του/ της συντρόφου μας με κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου μάς «βγάζει απ’ έξω», μας κάνει να νιώθουμε αποκλεισμ