ΡΑΔΙΟ ΑΡΒΥΛΑ: Αδύνατοι ναι, αδύναμοι ποτέ!

Επαγγελματίες γκρινιάρηδες κάποιοι από μας, τους σχολιαστές, τους επικριτικούς κριτές...
τους επί παντός επιστητού αποψάτους. ΟΚ! Και εγώ δεν χωράω! Και εγώ κοιτάζω γύρω να βρω χρώματα και αποχρώσεις. Και εγώ δυσφορώ, αγανακτώ, λέω τα παραιτηθώ, να εγκαταλειφθώ. Αλλά αυτή είναι η προσωπική μου διαχείριση ζωής και όχι επάγγελμα. Λέω για τις κριτικές για άλλη μια φορά, για τους Ράδιο Αρβύλα, που άκουσα ξανά πως «ήταν μια από τα ίδια», «ήταν αμήχανοι», «δεν έχουν βρει τον καιρό και στην τελευταία τους εκπομπή πηγαίναμε ταβέρνα ενώ τώρα δεν έχουμε ούτε για σούπερ μάρκετ και αυτοί δεν το κατάλαβαν», «δεν γελάσαμε καν». Προσωπικά έχω αποφασίσει να σταθώ, σ' αυτούς τους ζόρικους καιρούς θετικά στα πρόσωπα και σε όσους παράγουν έργο και δεν αναπαράγουν στην τηλεόραση. Πόσο περισσότερο όταν πρόκειται για ανθρώπους σαν τον Αντώνη Κανάκη και την παρέα του, που έδωσαν λόγο τηλεοπτικό στην δική μου γενιά, ουσίας και όχι ανοησίας ή ακραίου σεξισμού, ή πολιτικών σκοπιμοτήτων. Τους νιώθω να κοιτάνε με το δικό μου βλέμμα, ακούω την μουσική που και εγώ αγαπώ, ενώ έχουν αναφορές σεεκείνη που εγώ μορφώθηκα, γελάω με τα αστεία τους, κατανοώ τους κώδικες τους, είμαι μυημένη, απ την δική μου «παλιοσειρά» στη φιλοσοφία τους, δεν ανήκω, δεν χρωματίζομαι, διότι δεν διορίζομαι.Διαβάστε περισσότερα στο  queen.gr