Οι απώλειες, τα κέρδη και το μέλλον του Ολυμπιακού

Όταν μία σεζόν τελειώνει, η ομάδα που συγκεντρώνει πάνω της τα φώτα του ενδιαφέροντος για το τι μέλει…
γενέσθαι είναι αυτή που έχει αποτύχει. Ο Παναθηναϊκός, έχει αρκετά θέματα να λύσει με τα συμβόλαια κομβικών παικτών που εκπνέουν, αλλά και με το αν οι αδελφοί Γιαννακόπουλοι έχουν την διάθεση να συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο -ζήτημα που προέκυψε κατόπιν δικών τους δηλώσεων-, όμως μοιραία το μεγάλο ερωτηματικό είναι ο Ολυμπιακός. Αυτός που με τους Αγγελόπουλους στο τιμόνι για έβδομη χρονιά, έκλεισε τη σεζόν με μοναδικό τίτλο το κύπελλο, που δεν γεμίζει «κανενός» το μάτι, μια και οι απαιτήσεις είναι μεγαλύτερες και δικαίως.


Στην αρχή της χρονιάς, η παρουσία του Ντούσαν Ίβκοβιτς, ο πιο συγκρατημένος και προσεκτικός τρόπος που κινήθηκε η ομάδα, η σούπερ μεταγραφή του Σπανούλη και η αποδυνάμωση του Παναθηναϊκού, έδειχναν πως θα αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος. Με δεδομένο ότι αρκετές δόσεις -όχι όμως όλες- από την κακή νοοτροπία κάποιων παικτών, αποτέλεσαν παρελθόν, το νερό έμοιαζε να έχει μπει στο αυλάκι, όμως στην πορεία βρήκε εμπόδια. Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή, κάνοντας απολογισμό για τις απώλειες και τα κέρδη της χρονιάς σε συνδυασμό με τα λάθη που έγιναν και το τι πρέπει κατά τη γνώμη μας να διορθωθεί το προσεχές καλοκαίρι.

Τα λάθη στον σχεδιασμό και τη διαχείριση

Όταν ανέλαβε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, το ρόστερ σχεδιάστηκε με τον Κλέιζα αντί του ανεπαρκή Νίλσεν που τελικά πήρε θέση σε αυτό και τον Σάτο που κατέληξε τελικά στον Παναθηναϊκό. Όμως, επιλογή του Ντούντα ήταν να πορευτεί στο «4» με τον Αυστραλό και στο «3» με τους «άγουρους» Παπανικολάου και Κέσελ. Ο πρώτος πάντως, συγκαταλέγεται στα κέρδη της σεζόν, γιατί πήρε ουσιαστικές εικόνες μεγάλων αγώνων και αν συνεχίσει να δουλεύει θα αποδειχθεί κομβικός στο μέλλον. Ο Γκόρντον αποδείχθηκε η πιο συμφέρουσα μεταγραφή, παρότι η επιλογή λοιδορήθηκε από πολλούς. Πραγματικό παλικάρι στα δύσκολα, με αυταπάρνηση, τρόπο σκέψης και ήθος σπάνια για αμερικανό. Για τον Σπανούλη, είναι περιττό να σχολιάσουμε το μέγεθος της προσθήκης, όμως για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, υπήρξε τεράστια επιμονή στο να παίζει σε τριάδα με τον Τεόντοσιτς και τον Παπαλουκά και μάλιστα με τον τελευταίο να παίζει στα 34 ως σμολ φόργουορντ! Αυτόματα, γύρναγες μπούμερανγκ την δύναμη που σου έδινε στην περιφέρεια η παρουσία των τριών αυτών παικτών στη δωδεκάδα.

Το στοίχημα της συνύπαρξης Τεόντοσιτς-Σπανούλη χάθηκε από νωρίς, η απόδοσή τους ήταν με σκαμπανεβάσματα με τον Σέρβο γκαρντ να κάνει ίσως την χειρότερή του χρονιά αγωνιστικά, αλλά το χειρότερο, και σε θέματα νοοτροπίας. Παράλληλα, σε πολλά κρίσιμα παιχνίδια (π.χ. Σιένα), υπήρξε εμφανής αδυναμία στην κατάστρωση εναλλακτικού πλάνου σε άμυνα και επίθεση, ή αλλιώς εγωιστική επιμονή στο αρχικό, όταν τα πράγματα σκούραιναν. Σε αυτό, την μεγαλύτερη ευθύνη την έχει ο προπονητής, που πήρε και χαμηλό βαθμό στο rotation, κατά την διάρκεια των τελικών με τον Παναθηναϊκό. Όπως και να ‘χει, η νέα σεζόν ορθώς θα βρει