Η Τσέλσι απέδειξε ότι στο τέλος δεν νικούν πάντα οι Γερμανοί

Πόσα χρόνια δεν μας έχει στοιχειώσει η ατάκα του Λίνεκερ ότι στο τέλος νικούν πάντα οι...
Γερμανοί; Και πόσα χρόνια θα κάνουμε να ξεχάσουμε την πανηγυρικότερη διάψευσή της!

Μέσα στο σπίτι της Μπάγερν, έχοντας ισοφαρίσει στο τσακ στην κανονική διάρκεια και με ανατροπή ΚΑΙ στη διαδικασία των πέναλτι, η Τσέλσι επικράτησε 4-3 (1-1 κ.α.) και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης!

Ο τεράστιος Ντιντιέ Ντρογκμπά (πρώτα πήρε την μπουκιά απ' το στόμα των Γερμανών κι έπειτα πέτυχε το νικητήριο πέναλτι) και ο ανίκητος Τσεχ (απέκρουσε πέναλτι του Ρόμπεν στην παράταση και άλλο ένα στη «ρωσική ρουλέτα») χάρισαν στους «μπλε» το πρώτο Champions League της ιστορίας τους!

Μια μονάχα έκπληξη -βάσει όσων έδειχναν στις τελευταίες προπονήσεις- επεφύλασσαν οι ενδεκάδες των δυο προπονητών. Την ώρα, λοιπόν, που ο Χουμπ Στέφενς επέλεγε την αναμενόμενη σύνθεση για την Μπάγερν, ο Ρομπέρτο Ντι Ματέο συμπεριλάμβανε σ’ εκείνη της Τσέλσι τον νεαρό Μπέρτραν (αντί του Μαλουντά).

Έτσι, το 4-2-3-1 των Γερμανών διαμορφώθηκε ως εξής: Κάτω από τα δοκάρια ο Νόιερ και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Κοντέντο, Τίμοστσουκ, Μπόατενγκ και Λαμ. Στα χαφ βρέθηκαν οι Σβαϊνστάιγκερ-Κρος, αριστερά ο Ριμπερί, δεξιά ο Ρόμπεν και ο Μίλερ σε ρόλο κρυφού κυνηγού πίσω από τον προωθημένο Γκόμεζ.

Το 4-2-3-1 των Άγγλων, από την άλλη, παρατάχθηκε ως εξής: Τερματοφύλακας ο Τσεχ και στην άμυνα -από αριστερά προς τα δεξιά- οι Κόουλ, Κέιχιλ, Λουίς και Μποσίνγκουα. Στα χαφ ξεκίνησαν οι Μίκελ-Λάμπαρντ, στην τριάδα μπροστά τους οι Μπέρτραν (αριστερά), Μάτα (επιτελικός), Καλού (δεξιά) και στην κορυφή ο Ντρογκμπά.

Σαν… στο σπίτι της μπήκε στο γήπεδο η Μπάγερν. Και δεν έχασε καθόλου χρόνο πριν το κάνει αφιλόξενο. Η Τσέλσι, όμως είχε βγάλει «Καμπ Νου». Στην κατηφορίτσα του «Allianz Arena» θα κώλωνε; Στήνοντας το γνωστό τείχος μπροστά από την περιοχή τους, οι «μπλε» επιβεβαίωσαν ότι δεν αισθάνονταν καθόλου άβολα με το ρόλο του αμυνόμενου. Και οι Γερμανοί, όμως, ποτέ δεν αισθάνθηκαν άβολα με το ρόλο του αφεντικού.

Αφού έριξαν, λοιπόν, προειδοποιητικές βολές (σουτ Κρος-κεφαλιά Γκόμεζ) σήμαναν πολιορκία: Με πανικούς των αμυνόμενων και συνεργασίες του Τσεχ με το δοκάρι να σταματούν τον Ρόμπεν. Η Τσέλσι όμως, απορρόφησε τους κραδασμούς. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά απέδειξε κι ότι δεν θεωρούσε ναρκοπέδιο την αντίπαλη περιοχή. Τι ειρωνεία, όμως. Ακριβώς την ώρα που υπενθύμιζε πως παίζει κι εκείνη, θα μπορούσε να μείνει πίσω στο σκορ, αν ο Γκόμεζ δεν προσποιούνταν σαν Φαν Μπάστεν και πλάσαρε τελικά σαν… Πατίκας.

Όσο φουριόζα πήγε στ’ αποδυτήρια, άλλο τόσο επέστρεψε απ’ αυτά η Μπάγερν. Με «φούρια» όμως δεν σκόραρε ποτέ κανείς! Πόσω μάλλον σε άμυνες σαν της Τσέλσι. Τι κι αν εκείνη, λοιπόν, πλησίασε εκατοστά (σαν κι αυτά που ήταν οφσάιντ ο Ριμπερί πριν εξαργυρώσει την καραμπόλα σε σουτ του Ρόμπεν) από το να προδοθεί; Όσα από τα υπόλοιπα γερμανικά σουτ τρυπούσαν το «πούλμαν», κατέληγαν σε ηρωικές αποκρούσεις των Άγγλων… επιβατών.