Στα τυφλά!

Βρίσκομαι σε ένα κατάστημα το οποίο περιέχει brands που στο όνομά τους πολλές γυναίκες λιποθυμούν! Οι κοπέλες ξετρελαίνονται και μόνο που αντικρίζουν ρούχα τους. Οι τιμές τσιμπημένες αντικειμενικά αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν μας ενοχλεί.

Δεν έχω δει ούτε μία να ρωτά, τι είδους ύφασμα είναι, αν της πέφτει καλά πάνω της το ύφασμα, να εξετάσει τη ραφή, στα τυφλά το αγοράζουν. Και μετά σου λέει κρίση. Δε θα φάω, θα τρέφομαι για ένα μήνα με τοστ, για να αγοράσω το πολυπόθητο ρούχο ή αξεσουάρ, χωρίς καν να ελέγξω αν τα αξίζει τα

χρήματά του. Σημασία έχει στην παρέα να πω ότι έχω αγοράσει εκείνο ή το άλλο. Να νιώσω όμορφη, δυναμικά περήφανη που κατόρθωσα να φορώ το ρούχο των ονείρων μου. Ναι, τα ρούχα είναι όνειρο, μπορεί όμως να γίνουν και όνειρο θερινής νυκτός…

Συχνά και εφιάλτης. Όταν ήμουν μικρή είχα κάνει πολλές και άσκοπες αγορές, που τώρα ειλικρινά τις κλαίω με μαύρο δάκρυ. Σκέφτομαι τι χρήματα είχα σπαταλήσει για κάποια πράγματα και τώρα που τα κοιτώ τραβώ τα μαλλιά μου.

Δεν συνάδει πάντα η τιμή με το ρούχο. Το marketing και η διαφήμιση δε σημαίνει εξίσου, πως λόγω κρίσης, ότι δεν υπάρχουν, απλά έχουν διαφοροποιηθεί. Όποιος παίξει καλά το παιχνίδι θα κερδίσει. Εσύ, όμως και όλες μας ως καταναλώτριες έχουμε χρέος να ελέγξουμε.

Δεν αποκτά κανείς αξία επειδή φορά κάτι που αποτελεί τάση. Αποκτά αξία, όταν θέλεις να διαφοροποιηθεί από το πλήθος, συχνά αυτό είναι πολύ δύσκολο, μα κυρίως όταν σέβεται τα χρήματά του και μπορεί να κατανοήσει ότι αυτά που ξοδεύει ανταποκρίνονται στην αξία των προϊόντων που αγοράζει.

Στα τυφλά λοιπόν… με τον κίνδυνο να πάθουμε αγοραστική δηλητηρίαση αγοράζοντας τελικά αγαθά που δεν ανταποκρίνονται στην αξία τους. Είναι τοξικά!