Ντύνομαι χωρίς φόβο!

Και σιγά μην φοβηθώ. Θα ντυθώ όπως νιώθω, όπως αισθάνομαι, όπως θέλω να αισθανθώ. Μα αν φορέσω κάτι καλό μήπως προκαλώ; Μα δεν προκαλεί το ρούχο, η συμπεριφορά προκαλεί, για αυτό ακόμα και αν δει κανείς δυο κοπέλες με mini, στη μία θα φαίνεται chic και στην άλλη προκλητικό. Πόσες φορές παρατηρώ στο δρόμο γυναίκες καλοντυμένες και πράγματι τις κοιτούν περίεργα. Λες και πριν από την κρίση δεν είχαμε ρούχα. Στοχοποιείται το καλό ντύσιμο; Και;

Μέσα στη γενικότερη μουντάδα και γκρίνια, είναι ωραίο, αισιόδοξο και δημιουργεί θετική

ενέργεια να ντυθούμε λίγο πιο καλά. Εκείνη τη Δευτέρα το πρωί, που δε θέλουμε να έρθει, γιατί θα πάμε στη δουλειά. Ίσως μας ανεβάσει. Ίσως μας απογειώσει κιόλας, όταν οι άλλοι μας λένε: τι ωραία που ντύθηκες σήμερα.

Συχνά, σε κουβέντες με φίλες και γνωστές διαπιστώνω ότι νιώθουν πια ένα είδος τύψεων, αν ντυθούν καλά. Έχουμε κρίση και τελικά θα μας εγκλωβίσει ακόμα και μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό; Τι νοοτροπία είναι αυτή που θα επιτρέψουμε να μας καθορίσει το ντύσιμό μας; Πολλές γυναίκες έχουν ρούχα εξαιρετικά χρόνων, ξέρουν να συνδυάζουν απίθανα τα ρούχα τους, αυτό δε σημαίνει αυτομάτως πως έχουν πολλά χρήματα ή κάνουν επίδειξη. Απλά έχουν γούστο.

Η κρίση, που νιώθω πως θα μας καταπιεί, λόγω νοοτροπίας κυρίως, μας έχει ωθήσει να ντυνόμαστε πιο απλά του απλού, πιο συντηρητικά από καθετί συντηρητικό, από το φόβο μη προκαλέσουμε.

Και θα το ξαναπώ. Αυτό που θα με προκαλέσει δεν είναι ένα όμορφο ντύσιμο, θα είναι μία άσχημη συμπεριφορά, η αγένεια, αυτό που θα με ενοχλήσει είναι μία άσχημη μυρωδιά, το σπρώξιμο στο λεωφορείο για να καθίσει κάποιος πρώτος, όχι ένας άνθρωπος που μέσα στην κρίση επιλέγει να μη χάσει ούτε ένα στοιχείο της καλαισθησίας και του στυλ του.

Απενοχοποιούμε το ωραίο ντύσιμο…

Απενεχοποιούμε την ομορφιά…