Happiness

Πρόσφατα διάβασα σε έναν τοίχο πως η ευτυχία γράφεται με Έψιλον όχι με Ευρώ.

Μέσα στην κρίση και στο σοκ που έχουμε υποστεί ξεχάσαμε την πραγματική ευτυχία. Τη βάλαμε στο περιθώριο. Τα βράδια δεν μπορούμε να κοιμηθούμε κάτω από την πίεση του βάρους των οικονομικών. Σαν να σβήστηκαν οι μικρές στιγμές χαράς και ευτυχίας. Σαν να εξατμίστηκαν τα χαμόγελα και ο ενθουσιασμός.

Ναι, χάσαμε τις μικρές στιγμές. Τη στιγμή εκείνη που το παιδί μας θα μας πει: μαμά σ’ αγαπώ και θα λιώσουμε από συγκίνηση, τη στιγμή που ο άντρας μας

θα μας πάρει ένα μπουκέτο λουλούδια, χάθηκε η στιγμή που θα χαμογελάσουμε με ευγένεια σε έναν περαστικό που μας κάνει ένα κομπλιμέντο. Η στιγμή που θα απολαύσουμε έναν καφέ με μία φίλη μας, η στιγμή που θα ακούσουμε ένα τραγούδι και θα χορέψουμε αυθόρμητα στο σπίτι, χάθηκε η στιγμή που θα κοιταχτούμε στον καθρέπτη και θα δώσουμε ένα φιλί στο είδωλο μας.

Ο καιρός περνά και σκεφτόμαστε μόνο τα οικονομικά. Και το ζήτημα είναι πως δεν έχουμε χάσει μόνο την οικονομική μας επιφάνεια αλλά σιγά σιγά χάνουμε και τη ζωή μας. Την αφήνουμε να περνά ακούγοντας οικονομικές αναλύσεις επί αναλύσεων από ειδικούς και όρους που δεν κατανοούμε, χάνουμε την στιγμή της απόλαυσης μίας βόλτας ακόμα και στη γειτονιά μας, που θα μας αποσυμφορήσει, χάνουμε την άνοιξη που έρχεται και την υπέροχη μυρωδιά των λουλουδιών, εξάλλου η μυρωδιά του πτώματος μίας πολιτείας που έχει πεθάνει είναι ήδη πιο βαριά.

Και ο χρόνος περνά… οι στιγμές και τα δευτερόλεπτα το ίδιο… και τα παιδιά θα μεγαλώσουν και το σε αγαπώ μαμά δε θα έχει την ίδια γλύκα καθώς η κάθε ηλικία το εκφράζει διαφορετικά, τα λουλούδια θα μαραθούν, οι φίλες μας θα χαθούν και οι φωνές θα σταματήσουν να τραγουδούν.

Από το να κλαίμε όμως τον νεκρό, και στη συγκεκριμένη περίπτωση την εποχή που έφυγε ανεπιστρεπτί, είναι καιρός να οικοδομήσουμε το μέλλον με στιγμές πραγματικής και όχι πλασματικής ευτυχίας. Τα χρήματα έρχονται και παρέρχονται. Σαν νόμο της φύσης.

Η ζωή δε γυρίζει όμως πίσω. Αυτό και αν είναι νόμος της φύσης!