ΒΑΓΓΕΛΗΣ | Εν αρχή ην ο... Διαμαντίδης!

Με όπλα το πάθος, την υπομονή και την ψυχραιμία της πλειονότητας των παικτών του ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε τις αδυναμίες της Εφές Αναντολού και κατάφερε να πάρει την τρίτη νίκη του σε ισάριθμους αγώνες στο ΤΟΠ-16 της Ευρωλίγκα.

Το εξαιρετικό ξεκίνημα του δίνει μια σημαντική "κάβα" για τη συνέχεια, όμως ο Αργύρης Πεδουλάκης παραμένει ρεαλιστής, καθώς ξέρει πως η συνέχεια προμηνύεται εξαιρετικά δύσκολη...

Πρωταγωνιστές στο ματς με την Εφές ουκ ολίγοι... "Πρωτομάστορας", όμως, είναι

πάντα ένας και λέγεται... Δημήτρης Διαμαντίδης. Από αυτόν ξεκινούν όλα. Αυτός "ρυθμίζει" το τι θα γίνει στο παιχνίδι. Από τη δική του καλή ή κακή αγωνιστική κατάσταση καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό η τελική έκβαση του ροζ φύλλου. Γιατί πολύ απλά αποτελεί τον απόλυτο ηγέτη του εξάστερου.

Σίγουρα ο Αργύρης Πεδουλάκης δουλεύει σκληρά. Έχει εμφυσήσει στους παίκτες του μαχητικό πνεύμα και η τακτική του ειδικά στην άμυνα είναι εξαιρετική. Όμως, με το υλικό που έχει στα χέρια του δεν θα μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα χωρίς τον "3D", ο οποίος σαν χαμαιλέοντας προσαρμόζεται στις συνθήκες του εκάστοτε αγώνα και δίνει κάθε φορά ό,τι χρειάζεται η ομάδα.

Ακόμα και στα παιχνίδια που σουτάρει με... 20 ή 30% κάνει άλλα πράγματα, κι όταν δεν τα κάνει ο Παναθηναϊκός χάνει. Το μεγάλο πρόβλημα είναι όταν κουράζεται, κάτι που φάνηκε και στο πρώτο ημίχρονο του ματς με την Εφές Αναντολού.

Κακά τα ψέματα, ο Ούκιτς δεν μπορεί να... ντυθεί πλέι μέικερ, ενώ ο εξαιρετικός - και χθες- Ραμέλ Κάρι κλίνει περισσότερο προς το "2". Εκεί, λοιπόν, υπάρχει μια "τρύπα", που ίσως παίξει ρόλο στα δύσκολα, ίσως και όχι, καθώς ο Παναθηναϊκός λειτουργεί σαν ΟΜΑΔΑ. Ο ένας παίζει για τον άλλον και έτσι καλύπτονται κάποιες χτυπητές αδυναμίες που υπάρχουν.

Εν αρχή ην ο... Διαμαντίδης, λοιπόν, και ακολουθεί η "μαύρη μαγεία", με τους Γκιστ και Λάσμε, που "σκεπάζουν" κάθε φορά τη ρακέτα του Παναθηναϊκού, ενώ παράλληλα με τα γρήγορα πόδια τους κλείνουν τους διαδρόμους μετά από τις αλλαγές στα σκριν με τους περιφερειακούς.

Κόντρα στην Εφές "ξεμπούκωσε" και ο Μάικ Μπατίστ, που άλλαξε τις ισορροπίες στην ολιγόλεπτη συμμετοχή του, ενώ ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης έχει πλέον ρόλο "κομπάρσου" και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μας. Σε καμία περίπτωση δεν υστερεί σε ποιότητα. Κάθε άλλο μάλιστα. Απλά δεν ταιριάζει σε μια τόσο "σκληροτράχηλη" ομάδα, η οποία ξεκινάει τα πάντα από την άμυνά της.

Οι Λάσμε, Γκιστ αποτελούν ένα εκπληκτικό "δίδυμο" στην φροντ λάιν, με πρώτη... σφήνα αυτή του πάντα χρήσιμου Αντώνη Φώτση και δεύτερη αυτή του Μπατίστ... Κάποιες φορές επιστρατεύεται και ο Ματσιούλις στη θέση "4", ενώ στην περιφέρεια σπουδαία μονάδα είναι ο Μάικ Μπράμος, που είτε σκοράρει, είτε όχι, κάνει τη διαφορά στην άμυνα και βγάζει ενέργεια πάνω στο παρκέ.

Τον τελευταίο καιρό ο Παναθηναϊκός έχει αφήσει πίσω το κάκιστο ξεκίνημά του στην πρώτη φάση και "ρολάρει". Ο Διαμαντίδης είναι καλύτερος σε κάθε παιχνίδι και ο Λάσμε έχει βρει σε απόλυτο βαθμό τον προ τραυματισμού εαυτό του.

Όπως προαναφέραμε, αδυναμίες εξακολουθούν να υπάρχουν, κάποιες εξ' αυτών "εξόφθαλμες", όμως το βασικό είναι πως η ομάδα εκπέμπει αγωνιστική υγεία, μαχητικότητα και πάθος. Στοιχεία που την καθιστούν ικανή να φτάσει μέχρι τέλους.