ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ | Εκδίκηση, μια απαγορευμένη λέξη

Ο Ολυμπιακός έκανε τη μισή δουλειά στο Λονδίνο, ανέτρεψε για άλλη μια φορά τα προγνωστικά και πλέον χρειάζεται άλλη μια νίκη για να γράψει και πάλι ιστορία. Ολες τις καλές κουβέντες τις αξίζει ούτως ή άλλως αυτή η ομάδα, όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον νικητή και τον χαμένο του τελικού.

Ο,τι και να πει κανείς γι αυτή την παρέα είναι λίγο. Μέσα σε δύο σεζόν έχει κάνει τα αδύνατα, δυνατά. Η δεύτερη συνεχόμενη πρόκριση σε τελικό της Ευρωλίγκα, ξεπερνάει κάθε προσδοκία από μια ομάδα που δεν κάνει το 1/3 του μπάτζετ των αντιπάλων της στο φάιναλ φορ. Ο δικός της προϋπολογισμός δεν μπορεί να συγκριθεί με των κορυφαίων ομάδων σε Ρωσία, Ισπανία και Τουρκία. Αποδεικνύεται, όμως, ότι τα λεφτά είναι απαραίτητα, αλλά από μόνα τους δεν κάνουν τη διαφορά.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, το έκανε και πάλι. Θριάμβευσε επί της ΤΣΣΚΑ. Με εντελώς διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τον περυσινό τελικό στην Πόλη. Τότε έχανε με 19 στο 28' και έκανε την ολική ανατροπή. Οχι στην... τύχη, αλλά έχοντας και την τύχη στο πλευρό του. Οχι επειδή κοιμήθηκε ο αντίπαλος, αλλά επειδή αυτή η παρέα παιδιών αρνείται να χάσει.

Αποδείχθηκε ένα χρόνο μετά την Πόλη πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία. Ούτε οι νίκες του Ολυμπιακού είναι θέλημα Θεού, ούτε οι ήττες της ΤΣΣΚΑ οφείλονται σε μεταφυσικά φαινόμενα. Ο Ολυμπιακός έχει παίκτες - νικητές, έχει παίκτες μαχητές. Η ΤΣΣΚΑ έχει παίκτες χαμένους, που παίρνουν πολλά χρήματα και μάλλον νοιάζονται περισσότερο γι αυτό. Αυτή είναι μοναδική εξήγηση σε όσα έχουν γίνει την τελευταία διετία.

Τι να πει πρωτοπεί κανείς για τον Ολυμπιακό; Για τον Μπαρτζώκα που στο πρώτο του φάιναλ φορ πέτυχε την μεγαλύτερη νίκη στην ως τώρα καριέρα του; Και μην συγκρίνουμε τις δικές του απολαβές σε σχέση με τον Μεσίνα. Θα τις μάθει ο Ιταλός και θα ζητήσει άμεση μείωση... Οι Αγγελόπουλοι παραδίδουν μαθήματα σε όλη την Ευρώπη, το πρότζεκτ του με γηγενείς παίκτες διψασμένους για επιτυχίες και ξένους αξίας δίχως να πληρώνεται... υπεραξία, αποδίδει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του τελικού...

Βέβαια για να πετύχουν όλα αυτά, χρειάζεται και τύχη. Οχι για να μπει το τελευταίο σουτ, αλλά για να δημιουργηθεί μια τέτοια ομάδα. Με τον ηγέτη της, τον Βασίλη Σπανούλη, τους ψυχωμένους και ποιοτικούς της παίκτες, Ελληνες και ξένους. Αποδεικνύεται πως η μεγάλη ομάδα δεν αγοράζεται, φτιάχνεται από σωστά υλικά. Και ο Ολυμπιακός είναι σωστά δομημένος, γι αυτό και έφτασε για δεύτερη συνεχόμενη φορά στον τελικό της Ευρωλίγκα.

Με τον Χάινς να κερδίζει κατά κράτος τους Κρστιτς και Κάουν, παρότι το... κεφάλι του έφτανε στους ώμους τους. Τον Αντιτς να κάνει το καλύτερό του παιχνίδι από την ημέρα που φόρεσε τα ερυθρόλευκα. Τον Περπέρογλου να μιλάει στα κρίσιμα σημεία. Τον Σλούκα τον Λο να κάνουν ό,τι ακριβώς απαιτούσε ο ρόλος τους σε άμυνα και επίθεση. Ο Τεόντοσιτς, ο Τζάκσον και ο Παπαλουκάς ήταν κομπάρσοι. Τον Πρίντεζη να βάζει τις βάσεις στην εκκίνηση του αγώνα, τον Παπανικολάου να δίνει λύσεις, τον Σερμαντίνι το ίδιο. Τον Κατσίβελη να παίζει άμυνα στο πεντάλεπτο που χρησιμοποιήθηκε και μόνο τον Πάουελ να είναι εκτός παιχνιδιού.

Ξεχάσαμε κάποιον; Οχι φυσικά. Ο Βασίλης Σπανούλης είχε 0/6 τρίποντα, πέτυχε μόλις 8 πόντους; Ε, και; Ηταν ο ηγέτης, δίχως εκβιάσει προσπάθειες. Μοίρασε το παιχνίδι, πήρε ριμπάουντ, έπαιξε άμυνα καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Επαιξε για την ομάδα, όχι για τα στατιστικά του. Κι έτσι ετοιμάζεται για τον τρίτο τελικό της καριέρας του...

Ομως είπαμε η δουλειά δεν τελείωσε. "One to go", φώναζαν οι ίδιοι οι παίκτες στα αποδυτήρια. Αλλο ένα έμεινε. Το ματς νούμερο 31 στη φετινή Ευρωλίγκα δίνει και τον τίτλο...

ΥΓ.: Ελλάδα σημαίνει μπάσκετ. Ή για να το πάρουμε αλλιώς. Μπάσκετ σημαίνει Ελλάδα. Κόντρα σε κρίσεις και επικρίσεις.. Πέμπτος συνεχόμενος τελικός για την Ελλάδα στην Ευρωλίγκα. Μόνο υπερηφάνεια μπορούν να νιώθουν όσοι είναι και αισθάνονται μπασκετικοί.

ΥΓ1: Εξαιρετικός ο Ηλίας Κορομηλάς στον άλλο ημιτελικό... Και η ελληνική διαιτησία πήρε εύσημα την Παρασκευή. Δεν μπορεί να πει κανείς το ίδιο για την ουκρανική και τη λεττονική...

ΥΓ2: Ολυμπιακός - Ρεάλ, λοιπόν, στον τελικό. Οι Μαδριλένοι επιστρέφουν για τη διεκδίκηση του τίτλου μετά από 18 χρόνια. Τελευταίος τους τελικός; Το 1995 στη Σαραγόσα, απέναντι στον Ολυμπιακό. Και μην πει κανείς τίποτα για εκδίκηση. Είναι απαγορευμένη λέξη. Είδατε τι έπαθε η ΤΣΣΚΑ...