ΔΗΜΟΣΘΕΝΟΥΣ | Πρωταθλητής από Οκτώβριο; Άστο καλύτερα…

Μετά από τρεις αγώνες για την Eυρωλίγκα , το ντέρμπι και άλλους τρεις αγώνες της Α1, μπορεί κανείς να καταλήξει στα εξής δύο συμπεράσματα για τους Πρωταθλητές.

Αφ’ ενός ότι είναι ακόμα νωρίς και αφετέρου ότι χρήζει διαχείρισης η συγκέντρωση και η υπέρμετρη (; )αυτοπεποίθηση.

Είναι νωρίς λοιπόν το να περιμένει κάποιος από μια ομάδα να είναι στη καλύτερη κατάστασή της από τον Οκτώβριο. Όχι ότι δεν υπάρχουν τέτοιες ομάδες, αλλά αυτές συνήθως καταρρέουν από τον Φεβρουάριο και μετά. Είναι σαφές ότι ο προπονητής θέλει την

ομάδα του να έχει ρυθμό και να βρίσκεται στο δρόμο για το maximum της απόδοσής της από τον Ιανουάριο και μετά.

Στον Ολυμπιακό, λογικά, υπάρχουν απαιτήσεις και προσδοκίες μετά την εκπληκτική περυσινή σαιζόν. Ο κόσμος δείχνει να έχει την υπομονή. Καταλαβαίνει ότι είναι ακόμα στην αρχή της σαιζόν. Το χειροκρότημα μετά το τέλος του αγώνα με τη Ζαλγκίρις το επιβεβαιώνει. Εξάλλου πέρυσι τέτοια εποχή μέτραγε τέσσερεις ήττες στην κανονική περίοδο ( Μπιλμπάο, Φενέρ, Καντού και Κάχα Λαμποράλ).

Υπάρχει επίσης και το επιχείρημα ότι οι Πρωταθλητές έπρεπε λόγω προγράμματος να δώσουν τρεις πολύ δύσκολους αγώνες μέσα σε οκτώ ημέρες. Με αυτή τη λογική αν το ντέρμπι ήταν όχι την δεύτερη αλλά την όγδοη αγωνιστική ίσως το αποτέλεσμα, στην Ευρωλίγκα, να ήταν διαφορετικό. Η μετατόπιση της αγωνιστικής της ευρωλίγκας τις Παρασκευές δημιούργησε αρχικά πρόβλημα, όμως δεδομένης της νίκης στο ντέρμπι, ο Ολυμπιακός έχει μπροστά του δύο μήνες να αφοσιωθεί στις ευρωπαϊκές του υποχρεώσεις, μια και οι αγωνιστικές της Α1 θα είναι καλές για αυτόν προπονήσεις .

Έτσι, έχοντας χρόνο μπροστά του, ο Ολυμπιακός έχει την ευχέρεια να διορθώσει το κόλλημα στην επίθεση απέναντι σε κάποιες άμυνες, ενώ θα πρέπει να παραμένει προσηλωμένος στα αμυντικά πλάνα περισσότερο από ότι τώρα. Είναι καθαρά θέμα συγκέντρωσης Η άμυνά του, πέρυσι, του χάρισε τα πρωταθλήματα.

Στα τεχνικά, μέχρι τώρα, σημεία που φάνηκαν, έχει δείξει ότι υπάρχει κάποιο σχετικό πρόβλημα στις σφικτές much up ζώνες, κάτι που φάνηκε τόσο στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό(εδώ θα ήθελα να πιστώσω στον Γ. Μπαρτζώκα το ότι δεν πήρε time out στο 4ο δεκάλεπτο ώστε να μη δώσει ανάσες στον αντίπαλο, με αποτέλεσμα οι δύο ηγέτες του Παναθηναϊκού Διαμαντίδης – Τσαρτσαρής να είναι εμφανώς κατάκοποι στα τρία τελευταία λεπτά) στην τελευταία περίοδο όσο και στο μεγαλύτερο μέρος του β’ ημιχρόνου με την Ζαλγκίρις.

Σε τέτοιες άμυνες ο Ντόρσεϊ ούτως η άλλως δε μπορούσε να βοηθήσει, ενώ το μονοδιάστατο της επίθεσης όπου όλη η δημιουργία προέρχεται από τον Σπανούλη είναι πλέον γνωστό στους αντιπάλους. Εδώ λοιπόν είναι που κολλάει ο Κρίστμας ή κάποιος σαν και αυτόν. Ένας δηλαδή swingman όπως λέγαμε παλιά. Ο οποίος θα είναι αυτόνομη, μέχρι ένα βαθμό, καλαθομηχανή