ΧΑΝΙΑΣ | The winner takes it all...

Eτσι λένε οι Αμερικανοί και μάλλον σίγουρα αυτό θα έβαζαν ως τίτλο στο 5ο παιχνίδι του Παναθηναϊκού με τη Μακάμπι Τελ Αβίβ. Εκεί όπου πράγματι εκείνος που κέρδισε τα πήρε όλα. Τη νίκη, την πρόκριση, τις εντυπώσεις, τα πανηγύρια, τα συγχαρητήρια.

Κι έμεινε ο χαμένος να... σιχτιρίζει για την τελευταία φάση, για μια χαμένη κατοχή, για ένα λάθος, για μια άστοχη προσπάθεια. Αναμφίβολα ήταν ένα από τα πλέον συναρπαστικότερα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, όπως βέβαια και όλη η σειρά αυτή.

Ο

Παναθηναϊκός κατάφερε να πάρει τη νίκη με τη δύναμη της έδρας, την πίεση του κόσμου και το “κρύο αίμα” του Δημήτρη Διαμαντίδη στο τέλος. Χωρίς να παίξει καλά, νευρικός, με πολλά σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του μέσα στο ματς, με αρκετές αδυναμίες στην αμυντική προσήλωση ειδικά στο τέλος και χωρίς απαντήσεις σε αρκετά προβλήματα που του έβαλε η Μακάμπι, μπόρεσε να βγει αλώβητος από αυτή τη δοκιμασία.

Το κρίσιμο σημείο του αγώνα της Πέμπτης ήταν όταν ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους βλέποντας τους συμπαίκτες του να καταρρέουν από το 12-0 της Μακάμπι με το οποίο το σκορ έγινε 46-46, πήρε τη μπάλα και την έβαλε δυο φορές στο καλάθι των ισραηλινών, ενώ ακόμα μια πάσαρε στον ελεύθερο Καϊμακόγλου για τρίποντο. Εκεί οι “πράσινοι” βρήκαν το... χρώμα τους, η εξέδρα τη... φωνή της και όλη η ομάδα σφυγμό για να συνεχίσει την προσπάθεια.

Στο τέλος οι αυτοκτονικές τάσεις του Παναθηναϊκού απόρροια της αστάθειας που έχει όλη τη σεζόν και της αδυναμίας του να κρατά διαφορές, οδήγησαν στο θρίλερ. Είναι αδιανόητο για οποιαδήποτε ομάδα, όταν κερδίζει 1.21'' πριν το τέλος με επτά πόντους να μην “τελειώνει” τη δουλειά και να πηγαίνει στη... ρουλέτα. Οι “πράσινοι” ήταν πιο τυχεροί και έφτασαν στην πρόκριση.

Η Μακάμπι σε καμία περίπτωση δεν ήταν η “αραχνοΰφαντη” ομάδα που θα έκανε τον κομπάρσο στο πάρτι του ΟΑΚΑ. Έκανε εμφάνιση αντάξια της βαριάς φανέλας της, δεν κατέρρευσε όταν ήταν πίσω με επτά πόντους στο 1.21'' και το ΟΑΚΑ “κόχλαζε”, είχε καθαρό μυαλό, λύσεις και έφτασε τον αντίπαλό της στα όριά του.

Από εδώ και πέρα ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Εχει ένα μήνα μπροστά του για να ετοιμάσει την ομάδα του για τον... τελικό με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας. Να μπορέσει να βάλει ξανά στην επίθεση των “πρασίνων” τον Ρομεϊν Σάτο, ο οποίος εξακολουθεί να είναι εκτός τόπου και χρόνου, να ξαναδοκιμάσει μήπως ο Λόγκαν έχει να δώσει κάποια πράγματα με αξιοπιστία ή μήπως ο Στίβεν Σμιθ καταλάβει τι ακριβώς του ζητάει μέσα στο παρκέ, αλλά κυρίως να φρεσκάρει και να ξεκουράσει τους βασικούς του. Εκείνους που εφόσον είναι “κλειστό” το σκορ, στα τελευταία λεπτά του ημιτελικού, θα κληθούν να τα βάλουν με το “μεγαθήριο”. Οι γνωστοί πέντε. Αν βρεθούν κι άλλοι να μπουν στην εξίσωση, θα είναι καλύτερα για τον Παναθηναϊκό.

ΥΓ Ούτε άνοιξε την πόρτα, ούτε την έκλεισε. Το θέμα της παραμονής του Ζέλικο Ομπράντοβιτς (και άρα σχεδόν όλης της ομάδας) στο ΟΑΚΑ είναι σύνθετο, πολύπλοκο, εξαρτάται απο πολλές παραμέτρους και όχι της