ΑΡΤΕΛΑΡΗΣ | Οι… λαθραναγνώστες του ντέρμπι και των «γκρι» (αδικήθηκε ο ΟΣΦΠ ή ο ΠΑΟ;)

Το οπαδιλίκι είναι ντροπή για τον αθλητισμό και φέρνει τη βία. Ο οπαδός του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού αλλά και της κάθε ομάδας είναι ανεγκέφαλος και κακός φίλαθλος.

Δεν είδατε χθες τις κροτίδες που έπεσαν στο ΟΑΚΑ; Ή τα υβριστικά συνθήματα που ακούστηκαν και καταγράφηκαν λεπτομερώς στο φύλλο αγώνα; Και επειδή το να είσαι «άρρωστος»

με την ομάδα σου ισοδυναμούσε και εξακολουθεί να ισούται με χούλιγκαν και με μεταφερόμενη βία, οι …σοβαροί σ’ αυτή τη χώρα πετούν μια φράση όπως «ας κερδίσει ο καλύτερος» και «καθάρισαν». Είναι οι ίδιοι που δηλώνουν φίλαθλοι της εθνικής ομάδας και της τοπικής ομάδας της περιοχής τους, στο γήπεδο της οποίας δεν έχουν «πατήσει» ούτε μια φορά. Ανεξάρτητα, βέβαια, αν στα εφηβικά τους χρόνια ήταν οπαδοί μιας πρωτοκλασάτης ομάδας. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο…

Τι σημαίνει όμως, η φράση «ας κερδίσει ο καλύτερος» σε ένα ντέρμπι μεταξύ του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού; Αν οι «αιώνιοι» αγωνιζόντουσαν με τον Ηλυσιακό, τον Ίκαρο και τη Νέα Κηφισιά, το καταλαβαίνουμε. Αλλά όταν συγκρούονται δύο ισάξιες ομάδες, όπως είναι ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός, ποιος μπορεί να κρίνει ποια έπαιξε καλύτερα και ποια χειρότερα; Πάρτε για παράδειγμα το χθεσινό ματς του ΟΑΚΑ. Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει με κατηγορηματικό τρόπο ότι ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος στον ημιτελικό του κυπέλλου, που διεξήχθη στην έδρα του; Ή ότι ο Ολυμπιακός ήταν χειρότερος; Ουδείς θα το πει με ευκολία… Η οπτική γωνία που διακρίνει ένα ζήτημα παίζει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της άποψής μας.

Όχι, ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλύτερος στο ντέρμπι του ΟΑΚΑ, δεν είχε την υπεροχή και θα μπορούσε να κερδίσει και ο Ολυμπιακός, θα μπορούσε να πει κάποιος. Όπως και ότι ο Ολυμπιακός δεν αδικήθηκε από τη διαιτησία και ιδιαίτερα από τον Γιώργο Τανατζή, όπως υποστηρίζει ο Γιώργος Μπαρτζώκας. Η ανάγνωση, σχεδόν πάντα, ενός ζητήματος είναι διπλή ή ακόμα και τριπλή και συνιστά ενδελεχή έλεγχο πριν καταλήξουμε στην οριστική μας απόφαση, που μάλλον θα είναι υποκειμενική ανάλογα με τα «πιστεύω» μας. Ο προπονητής του Ολυμπιακού με ευκολία θα μιλούσε και το έπραξε, για την εμφανή διαφορά στις βολές. Είκοσι πέντε φορές βρέθηκε ο Παναθηναϊκός στη γραμμή των βολών και μόλις τέσσερις ο φιλοξενούμενος. Πρόκειται για την πιο τρανή απόδειξη ότι ο Ολυμπιακός αδικήθηκε από τους Αναστόπουλο, Σχινά και Τανατζή. Η διαφορά στον τομέα των βολών είναι συντριπτική υπέρ των γηπεδούχων… Ναι, αλλά και ο Παναθηναϊκός μάζεψε 42 ριμπάουντ, εκ των οποίων 15 επιθετικά. Σαράντα δύο ολόκληρα ριμπάουντ και 15 περισσότερα απ’ ότι ο Ολυμπιακός. Αφήστε, που οι «ερυθρόλευκοι» απειλούσαν στην μεγαλύτερη διάρκεια από την περιφέρεια. Άρα, για ποιο λόγο παραπονιόνται; Είναι η διπλή ανάγνωση που σας αναφέραμε παραπάνω.

Και πάμε τώρα, στον τομέα της διαιτησίας. Ο Μπαρτζώκας διαμαρτύρεται για τα «φαλτσοσφυρίγματα» του Γιώργου Τανατζή, ο οποίος το καλοκαίρι υπό κανονικές συνθήκες θα «κρεμάσει τη σφυρίχτρα» του λόγω του …προχωρημένου της διαιτητικής ηλικίας του. «Έκλεψε και σφυρίγματα του Σχινά» ανάφερε ο Έλληνας τεχνικός, όμως, το συγκεκριμένο στοιχείο έχει και τη δεύτερη ανάγνωσή του. Μήπως «κρύφτηκε» ο Σχινάς, δίνοντας την ευκαιρία στον Τανατζή να σφυρίξει περισσότερο και να πάρει πάνω του κάποιες φάσεις, για τις οποίες δεν ήταν υπεύθυνος; Ερώτηση θεωρητική κάνουμε και τίποτα παραπάνω. Εμείς δεν λέμε ούτε ότι ο Τανατζής αδίκησε τον Ολυμπιακό, ούτε και ότι η σφυρίχτρα του Σχινά «σίγησε». Εμείς υποστηρίζουμε ότι η κάθε φράση, η κάθε άποψη έχει διπλή ανάγνωση και πριν χρησιμοποιηθεί δημόσια πρέπει να ξεσκονίζεται, να διυλίζεται.

Όπως, βέβαια, με το θέμα που προέκυψε παραμονή του ντέρμπι με την «πραξικοπηματική» ενέργεια της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας, σύμφωνα με τον Ολυμπιακό, να ορίσει μόλις πέντε διαιτητές αντί για οκτώ ή και δέκα και να προβεί στην κλήρωση αυτών. Η ΚΕΔ επισημαίνει ότι οι Πηλοϊδης, Κορομηλάς και Φούφης δεν πρέπει να διευθύνουν αγώνα του Παναθηναϊκού, διότι οι ρέφερις είναι σε δικαστική κόντρα με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, διότι τους επιτέθηκε φραστικά και με ακατονόμαστες εκφράσεις ενώ ο πρώτος δέχθηκε τρομοκρατική επίθεση στο σπίτι του από αγνώστους λίγες ημέρες μετά από ντέρμπι των «αιωνίων». Και οι τρεις κλήθηκαν από την Εισαγγελία να καταθέσουν για τα συμβάντα, άρα το θέμα ξεφεύγει από τα στενά πλαίσια ενός ή δύο λανθασμένων σφυριγμάτων. Ορθά – ορθότατα έκανε η επιτροπή, θα λέγαμε εμείς. Αλλά αλήθεια, οι Αναστόπουλος και Τανατζής οι οποίοι διεύθυναν το χθεσινό παιχνίδι δεν έχουν δικαστική διαμάχη με τον Παναθηναϊκό; Δεν κλήθηκαν κι αυτοί αυτεπαγγέλτως από την Εισαγγελία, μαζί με τους Πηλοϊδη, Κορομηλά και Φούφη, να περιγράψουν τις φραστικές επιθέσεις που δέχθηκαν; Κατηγορηματικά ναι… Κι όμως, οι μεν πρώτοι έμειναν εκτός κληρώσεως κι οι άλλοι δύο συμπεριλήφθηκαν και κλήθηκαν να «βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά». Θα μπορούσε, εν τέλει, να σκεφθεί κάποιος ότι οι Πηλοϊδης, Κορομηλάς και Φούφης κατέθεσαν εις βάρος του Γιαννακόπουλου στην Εισαγγελία και οι Αναστόπουλος, Τανατζής υπέρ. Άρα, αν έχει συμβεί κάτι τέτοιο είναι το πιο τρανό παράδειγμα ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τη δική του οπτική γωνία, «διαβάζει» όπως αυτός θέλει τα γεγονότα, έστω κι αν βρίσκεται στον ίδιο χώρο με άλλους, την ίδια χρονική στιγμή…

Και συνεχίζουμε τα παραδείγματα για να καταλάβετε ότι ο καθένας έχει τη δική του ανάγνωση σε όλα τα θέματα. Η κλήρωση των «γκρι» έγινε την Παρασκευή το απόγευμα, όμως, η ανακοίνωση διαμαρτυρίας του Ολυμπιακού αναρτήθηκε το μεσημέρι του Σαββάτου. Μια ημέρα, ουσιαστικά, αργότερα από την ώρα που τα μπαλάκια μπήκαν στην κληρωτίδα και βγήκαν οι διαιτητές του ντέρμπι. Τι μεσολάβησε και οι παράγοντές του άλλαξαν στάση; Οι ίδιοι θα μπορούσαν να επισημάνουν ότι έγιναν όλα ξαφνικά και τους έπιασαν εξαπίνης. Ορθά – ορθότατα, θα λέγαμε εμείς, μόνο που οι ιθύνοντες του Παναθηναϊκού έλεγαν – μεταξύ σοβαρού και αστείου; - ότι η τελική απόφαση του Ολυμπιακού πάρθηκε ύστερα από προτροπή κορυφαίου διαιτητικού στελέχους, που δεν κατοικοεδρεύει στην Ελλάδα αλλά του αρέσει να βολτάρει πέριξ της ελληνικής διαιτησίας και να εκνευρίζει τα μέλη της ΚΕΔ! Έτσι είναι, αν έτσι νομίζουν, θα υποστηρίζαμε εμείς... Ή κατά το λαϊκότερο, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα…

Και φθάνουμε στο ουσιώδες ερώτημα που σας θέσαμε εξ αρχής. Ο οπαδός είναι συνώνυμος του χούλιγκαν; Το να διαβάζεις μια οπαδική εφημερίδα, μια εφημερίδα βαμμένη με κόκκινο, πράσινο και κίτρινο χρώμα ισοδυναμεί με το όγδοο θανάσιμο αμάρτημα; Το να διαβάζεις τα θέματα από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία είναι κακό; Και τέλος πάντως, οι «σοβαροί» αναγνώστες που προσπαθούν να μας πείσουν για την αντικειμενική ματιά και άποψη, διαθέτοντας ελιτίστικη προσέγγιση στο θέμα, είναι ό,τι καλύτερο για τον ελληνικό αθλητισμό; Μπαρούφες… Σοβαροφανείς και χαρτογιακάδες είναι όλοι αυτοί οι τύποι, οι οποίοι μέσω της, θεωρητικά, πιο ψύχραιμης σκέψης και συμπεριφοράς θέλουν να μας ωθήσουν στα δικά τους μονοπάτια, τα οποία κάθε φορά, ίσως, να διαφέρουν. Σήμερα είναι κόκκινα, αύριο πράσινα και μεθαύριο κίτρινα, ανάλογα με τα συμφέροντα και τις συμφωνίες που κάνουν. Ο οπαδός, όμως, παραμένει σταθερός και αμετακίνητος, παραμένει προσηλωμένος σε μια ιδέα. Χίλιες φορές να μιλάς με έναν προβλέψιμο και συνειδητοποιημένο οπαδό, μ’ έναν άνθρωπο που εκφράζει κάθε φορά την άποψή του προς μια κατεύθυνση, παρά μ’ έναν που θυμίζει την …Kinder έκπληξη. Και χίλιες φορές να διαβάζεις μια εφημερίδα που ξέρεις τις πεποιθήσεις της και το τι πρεσβεύει, μια εφημερίδα με την οποία ταιριάζουν τα «χνώτα» σου, παρά κάποια άλλη που κάνει …γυροβολιές και αλλάζει απόψεις σαν τα πουκάμισα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα άλλα ΜΜΕ. Αναντίρρητα, υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως επί παραδείγματι το SuperBasket. Μια αντικειμενική γραφή και «φωνή» στο διαδίκτυο, αλλά δεν θέλουμε να «ευλογούμε τα γένια μας»…

Και για να τελειώνουμε δια παντός,…Ναι, δεν θέλουμε σε κάθε ντέρμπι να κερδίζει ο καλύτερος. Δεν θέλουμε να πηγαίνουμε σ’ ένα παιχνίδι μπάσκετ και ποδοσφαίρου γνωρίζοντας εκ των προτέρων ποιος θα είναι ο νικητής και ο ηττημένος. Και ναι, δεν θέλουμε οι διαιτητές στα παιχνίδια ν’ αντικατασταθούν από ένα κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης, όπου θα εμφανίζεται δια γυμνού οφθαλμού η παράβαση. Όπως οι προπονητές και οι παίκτες υποπίπτουν σε λάθη, θέλουμε και οι διαιτητές να κάνουν τα «φαλτσοσφυρίγματα» τους. Όχι, να αλλοιώσουν ή να διαμορφώσουν το τελικό αποτέλεσμα αλλά να κάνουν τα συνηθισμένα τους λάθη. Είναι το αλατοπίπερο του ματς. Και οι οπαδοί να είναι το ίδιο ενεργοί, το ίδιο παθιασμένοι με την ομάδα τους και με τον αθλητισμό κατ’ επέκταση, αλλά χωρίς να προβαίνουν σε ακρότητες. Άλλο το ένα κι άλλο το άλλο.

Η Ελλάδα έχει φθάσει στο χείλος του γκρεμού επειδή επί σχεδόν 40 χρόνια οι πολίτες της απέβαλαν αυτό το άσβεστο πάθος, αυτό τον άκρατο ενθουσιασμό που ξεχείλιζε στο Πολυτεχνείο, διέγραψαν τους ηθικούς κανόνες και τις αρχές, μετατράπηκαν σε χαρτογιακάδες και σοβαροφανείς αλλά και σε κυνηγούς του χρήματος, δίνοντας χώρο με την αδιαφορία τους στα παράσιτα και τα λαμόγια που ασέλγησαν στο κορμί της…