"Ή θα βουλιάξουμε όλοι μαζί ή θα σωθούμε όλοι μαζί"

Λίγες ημέρες πριν την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου και ενώ η κυβέρνηση παρουσιάζει σημάδια διάλυσης τρεις "κορυφαίοι" υπουργοί με άρθρο τους επιτίθενται στις συντεχνίες, κάνοντας λόγο αλόγιστες "κατακτήσεις" και για ώρα πληρωμής του λογαριασμού.

Πρόκειται για την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου, τον υπουργό Υγείας Ανδρέα Λοβέρδο και τον υπουργό Υποδομών Γιάννη Ραγκούση.

Και οι τρεις είναι από τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του μνημονίου και έχουν δεχθεί σφοδρά πυρά από την κοινωνία και από βουλευτές του ΠΑΣΟΚ.

Το κείμενο αναρτήθηκε ταυτόχρονα στις ιστοσελίδες των τριών υπουργών και σε αυτό γίνεται έκκληση στους πολίτες να παλέψουν για να μη βουλιάξει η χώρα.

Μένει να διευκρινιστεί αν οι τρεις υπουργοί ήταν σε...
συνεννόηση με το Μαξίμου για την ανάρτηση του συγκεκριμένου κειμένου, το οποίο υπερασπίζεται μεν τα πεπραγμένα της κυβέρνησης, ωστόσο μοιάζει αρκετά ως το πρελούδιο τριών υποψηφιοτήτων για την επόμενη ημέρα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.

Ολόκληρο το άρθρο των υπουργών

"Στη μεγάλη οικονομική κρίση που βιώνουμε, συναθροίζονται πολλές προϋπάρχουσες «υπο–κρίσεις», με βασικότερη όλων το συντεχνιασμό και την εκτεταμένη, αλλά και ιδιότυπη, ανομία, σε όλο το φάσμα της δημόσιας ζωής.

Για δεκαετίες, μια σειρά αποφάσεων, επιλογών, κατευθύνσεων, προτεραιοτήτων και ιεραρχήσεων δεν υπήρξαν προϊόν δημοκρατικής σύνθεσης στην υπηρεσία του συλλογικού συμφέροντος.

Αντίθετα, επρόκειτο για ωμή επιβολή του κορπορατισμού, όπως εκφραζόταν μέσα από την πρακτική δυναμικών μειοψηφιών. Ομάδες πίεσης επιδίωκαν, με το «έτσι θέλω», την εξυπηρέτηση των συμφερόντων συγκεκριμένων τμημάτων της κοινωνίας και διαμόρφωναν, με την ανοχή ή και την εύνοια του πολιτικού συστήματος, στα μέτρα τους τη δημόσια πολιτική.

Το υψηλό κόστος αυτών των αποφάσεων για το κοινωνικό σύνολο δεν το προσμετρούσε κανένας, διότι η μεγάλη πλειοψηφία παρέμενε σιωπηλή, αφού πρόσκαιρα υπήρχαν τα περιθώρια του ανεξέλεγκτου δανεισμού και το πολιτικό σύστημα έκλεινε εύκολες και πάντως εκλογικά προσοδοφόρες συμφωνίες, χωρίς φυσικά κανένα σχεδιασμό, αλλά και την οποιαδήποτε συνείδηση των συνεπειών.

Αντικοινωνική κουλτούρα με μανδύα προοδευτισμού

Μέσα από τέτοιου είδους κοινωνικο-πολιτικές διεργασίες, και με τη λογική «τα θέλουμε όλα δικά μας», φθάσαμε στην περιφρόνηση κάθε έννοιας Δικαιοσύνης και δημόσιου συμφέροντος και στη de facto επιβολή του κανόνα: κατάληψη στο σχολείο, και ενίοτε καταστροφή του, κατάληψη στο πανεπιστήμιο, διακοπή της λειτουργίας των μέσων μεταφοράς, της αποκομιδής των σκουπιδιών και προσβολή της δημόσιας υγείας, κατάληψη δημόσιων κτηρίων, ακόμη και υπουργείων, αποκλεισμοί λιμανιών και αεροδρομίων, και κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, πράξεις και απειλές ακόμη και κατά της ζωής.

Το σημαντικότερο όλων δε είναι, πως αυτή η εξαιρετικά αντιδημοκρατική και αντικοινωνική «κουλτούρα» και συμπ