Άνοιξη με ποίηση - 7 βιβλία για να διαλέξεις

Το star.gr και η Γεωργία Χάρδα σας προτείνουν επτά ποιητικές συλλογές που αξίζει να διαβάσεις.Διαδικτυακή παρουσίαση του νέου βιβλίου της Αγγελικής ΝικολούληΟι εκδόσεις Γκοβόστη μας παρουσιάζουν σημαντικούς σύγχρονους νέους και λιγότερο νέους ποιητές με γνώμονα  πάντα την αγάπη για την τέχνη της γλώσσας και το εργόχειρο των λέξεων , που τόσο χρήσιμα μπορούν να αποδειχτούν στη δύσκολη περίοδο που ζούμε.Ξεχωρίζει η σειρά με τους ποιητές της γενιάς  του '70. Πολλοί από τους εκπροσώπους της γενιάς αυτής εξακολουθούν να γράφουν ποίηση που διαβάζεται και αποτελεί έμπνευση και σημείο αναφοράς για τους νεότερους ποιητές. Αλλά και όσοι δεν βρίσκονται πια στη  ζωή, έχουν  αφήσει το σημαντικό αποτύπωμα τους στο δεύτερο μισό του προηγούμενου αιώνα.Η Γενιά του '70: «Κώστας Γ. Παπαγεωργίου»  από τον Θεοδόση Πυλαρινό Ο Κώστας Γ. Παπαγεωργίου αποτελεί λογοτέχνη με πολύτροπη προσφορά. Από τους βασικούς εκπρόσωπους της Γενιάς του ’70, ακολούθησε αδιάλειπτη δημιουργική διαδρομή, στις πρώτες γραμμές της ευρύτερης πολιτιστικής προσφοράς των λογοτεχνών εκείνων που εμφανίστηκαν στα ύστερα χρόνια της δεκαετίας του 60 ανδρώθηκαν υπό δυσμενείς συνθήκες κατά την επταετή δικτατορία των συνταγματαρχών και από τη μεταπολίτευση και εξής διαμόρφωσαν ο καθένας τη δική του καλλιτεχνική φυσιογνωμία, συνδιαμορφώνοντας τα χαρακτηριστικά μιας Γενιάς που αμφισβήτησε και αμφισβητήθηκε, αλλά, παρά τις όποιες ενστάσεις, αποτελεί ενιαίο οριοθετημένο σώμα.Σε κάθε περίπτωση, η σημασία των ομάδων, των συνόλων, των γενεών και η προσφορά τους δεν περιγράφονται εύκολα όσο τα μέλη τους βρίσκονται ακόμα στο δημιουργικό τους στάδιο, τα δε ομοιογενή χαρακτηριστικά τους κρυσταλλώνονται όταν, με το πέρασμα του χρόνου, εκλείψουν οι τεχνητές ή υποβαλλόμενες διαφοροποιήσεις.«Λύπη τις νύχτες» του Χρίστου ΧατζήπαπαΗ συλλογή «Λύπη τις νύχτες» είναι το τέταρτο ποιητικό βιβλίο του Χρίστου Χατζήπαπα, με πρώτο το Ενδοσκόπιο που γράφτηκε στην Κερύνεια  στην ηλικία των 21 ετών. Δυο από τα ποιήματα πέρασαν και στο μυθιστόρημά του Το χρώμα του γαλάζιου υάκινθου, που διαδραματίζεται επίσης εκεί. Μια σχέση ερωτική που επιβιώνει και στη μετά τον ποιητή εποχή: …Η τέφρα μου δεν μπορεί/ περαιτέρω να ιστορήσει/ καθώς αιωρείται -/ συννεφάκι σκόνης/ άνθος ραδικιού/ πάνω απ’ την αγαπημένη πόλη… Είναι τούτο η μια πτυχή – το άλγος και η αγάπη της κατεχόμενης πατρίδας, όταν δεν εναλλάσσονται από θυμό: για την προδομένη Αμμόχωστο και τις μεσονύχτιες κατάρες του υπερασπιστή της Μαρκαντόνιου Βραγαδίνου ή και την ίδια ακόμη την υπέρμαχο στρατηγό, που στα δύσκολα και τις τραγωδίες του τόπου, αυτή ξέγνοιαστα τραβάει για ύπνο. Ο σαρκασμός και ο αυτοσαρκασμός αποτελούν ικμάδα των στίχων του, που βρίσκουν απάγκιο συχνά στα Δελφικά παραγγέλματα αλλά και στην ίδια την ελληνική λέξη.13 βιβλία που διαβάσαμε και σας προτείνουμε για ανοιξιάτικες αποδράσεις«Χάλκινη βροχή (Το ριγέ τετράδιο)» του Νίκου ΚαραβέλουΚάτω από στοίβες χαρτιά της δικηγορικής μου νιότης.Εκεί βρέθηκε το ριγέ τετράδιο και μέσα του κάτι άτεχνα στιχουργήματα.«Να τα φάει το σκοτάδι», είπα.Τότε θυμήθηκα του Γιάννη Ρίτσου τη συμβουλή:«Μην πετάς, δες τα σαν ανεπεξέργαστο μετάλλευμα».Έτσι κρύφτηκαν.Απ' αυτό το υλικό βγήκαν τα ποιήματα της συλλογής.Δεν ξέρω αν τελικά είχαν μέσα τους κάποιο μετάλλευμα.Και ίσως να μην το μάθω ποτέ.Η Γενιά του '70 : «Πάνος Κυπαρίσσης» από τη Μαρία Ψάχου​Στη σειρά «Έλληνες ποιητές, η γενιά του '70» κυκλοφορεί το βιβλίο της Μαρίας Ψάχου για τον Πάνο Κυπαρίσση. Ποιητής, σκηνοθέτης, ηθοποιός και εικαστικός ο Πάνος Κυπαρίσσης υπηρετεί την τέχνη πολύπλευρα περισσότερο από σαράντα χρόνια. Μέσα από μια αξιόλογη εισαγωγή η Μαρία Ψάχου μας παρουσιάζει το πολύπλευρο έργο του ποιητή. Το βιβλίο συμπεριλαμβάνει μια πλούσια ανθολόγηση ενώ κλείνει με μια συνέντευξη του ποιητή με τον Κώστα Παπαγεωργίου. «ΣυμΠτώματα» του Χρίστου Τσιαήλη  «Όταν τελειώσεις, θα παραδώσεις τον χάρτη, αντίγραφο δεν κρατάς» άκουσα απέξω κι η ηχώ της γνωστής φωνής σταμάτησε τον χρόνο.Δεν ήξερα αν ήμουν παγιδευμένος για πάντα εκεί μέσα ή [αν θ]α ακολουθούσα τον ήχο για να βγω.Πήρα σημειώσεις και σημάδεψα σημεία κι όσα μπόρεσα αποστήθισα στο ταξίδι αυτό αφού χάρτη δε[ν θα] κρατούσα.«Ρομφαία» του Άγγελου Κανιούρα Η Ομηρική Νήρικος ήταν πρωτεύουσα της Λευκάδας. Η Νήρικος του έργου “Ρομφαία” είναι η γυναίκα μπροστά στον θάνατο. Η τελευταία επιθυμία της είναι να δει τον ερχομό της Αυγής από τον προαύλιο βράχο του σπιτιού της. Μπροστά της η θάλασσα, η χαραυγή, τα πρωινά στοιχειά της φύσης. Ο Βράχος, η Ηχώ, ο Χορός και ο Άνεμος συμπαραστέκονται. Οι Βοές σε ρόλο κριτή θίγουν τα κακώς κείμενα της ζωής της. Η Νήρικος βρίσκεται σε απολογητική θέση. Φέρνει στη μνήμη της την πορεία του ανθρώπου στον πλανήτη γη και τη συμπεριφορά του απέναντι στους συνανθρώπους του. Μία ζωή ακόμη δεν φτάνει να διορθώσει όσα έπραξε. Στο τέλος αναζητά τρόπο να ξεφύγει απ’ τον θνητό προορισμό της και να ζήσει ξανά όσα άκριτα προσπέρασε.«Ουά» Εκμυστηρεύσεις Ποιημάτων από τον ΦιμωμένοΗ απρόσμενη φίμωση του Δημιουργού από τα ίδια τα δημιουργήματά του. Ο θυμός κι η αγανάκτησή τους, η ανάγκη για επανάκτηση του ελέγχου του λόγου. Μια συλλογή όπου, κατά τεκμήριο, τα δημιουργήματα αναπαράγουν τον εαυτό τους, υποσκάβοντας και κατακρίνοντας τη δημιουργική διαδικασία σε αληθινό χρόνο. Με δηλώσεις και υποδηλώσεις, τα ενσαρκωμένα και προσωποποιημένα ποιήματα εκφράζουν μια εναλλακτική «στάση ζωής», μια διεκδίκηση ύπαρξης στον απτό χωρόχρονο. Μια ποιητική συλλογή με ουσία, που αφήνει στον ποιητή ως μόνη διέξοδο το επιφώνημα «ουά» την πρώτη και μοναδική λέξη που στον ίδιο θα επιτρέψουν τα ποιήματα να αναφωνήσει στο σύμπαν της συλλογής, μέσα στα πλαίσια ενός ‘κλειστού’ διαλόγου. Απώτερος στόχος η ελευθερία και η αυτοδιάθεση· η αποσόβηση κάθε στείρου δογματισμού· και μια επίκληση προς τον ποιητή για επαναδιαπραγμάτευση της σχέσης τους. Αναρωτιέται κανείς αν όντως είναι τα ποιήματα που ομιλούν, ή οι ψυχές των καταφρονημένων.Μια ξεχωριστή συλλογή, όπου ο ίδιος ο Δημιουργός αντιλαμβάνεται ότι το ονοματεπώνυμό του ως σημειολογική αναφορά, καθώς και η ίδια η ύπαρξή του στο κείμενο δεν μπορούν να πραγματωθούν ως ο τρισδιάστατος προστατευτικός τοίχος που θα συνθέσει το σύνολο των είκοσι πέντε ποιημάτων. Ένα έργο πρωτοποριακό που ενδεχομένως να ανοίγει νέους εκφραστικούς τρόπους μεταποιητικής, προτάσσοντας την ενάργεια και την καθαρότητα σκέψης, μέσα από ένα καταιγιστικό μονολογικό και συνάμα συλλογικό μανιφέστο επανάστασης.