Το βίαιο τέλος της «κανονικότητας»

Καιρό τώρα διαπιστώνουμε ότι η ειρήνευση στην Ουκρανία είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση. Συνεπώς οι πληγές της βαλλόμενης χώρας θα μεγαλώνουν και θα βαθαίνουν όσο περνάει ο χρόνος.

Το ακόμη χειρότερο είναι ότι η ρωσική εισβολή παράγει τόσα αρνητικά αποτελέσματα για την Ευρώπη και την Ελλάδα, ώστε κανείς να μην είναι βέβαιος για τις μεσοπρόθεσμες συνέπειες μιας «πολυκρίσης» που εκδηλώνεται ταυτοχρόνως στην ενέργεια και την ανασφάλεια για την επάρκειά της, στον πληθωρισμό, στον επισιτισμό, στην ασφάλεια, στη μετανάστευση,

στο φρενάρισμα της Πράσινης Μετάβασης και ενδεχομένως, εξαιτίας όλων αυτών, στα πολιτικά πράγματα της ηπείρου και της χώρας μας.

Ένας ακόμη πιο μεγάλος κίνδυνος γεννιέται από τη στιγμή που μια μεγάλη δύναμη εμφανίζεται στο προσκήνιο για να αναθεωρήσει αυτό που στην Ευρώπη θεωρούσαμε ως σταθερότητα: μια βίαιη και εξαιρετικά φονική εισβολή σε ανεξάρτητη χώρα με στόχο την κατοχή και την προσάρτηση εδαφών της είναι η χειρότερη δυνατή εξέλιξη, καθώς έρχεται ακριβώς την ώρα που, με τα ίδια περίπου επιχειρήματα και με τους ίδιους στόχους, κινείται με όλο και μεγαλύτερη ένταση η Τουρκία εναντίον της Ελλάδας και της Κύπρου.

Προφανώς δεν είναι αυτός ο πρώτος πόλεμος – ούτε η πρώτη εισβολή – στην Ευρώπη από τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετράμε πολλά ανάλογα «επεισόδια», με κορυφαίο για μας την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο και την κατοχή του 40% της μαρτυρικής μεγαλονήσου. Είναι όμως ο πόλεμος που οδηγεί σε αναθεώρηση του μοντέλου ενεργειακής συνεργασίας, του βαθμού εμπλοκής της Ευρώπης στα θέματα της ασφάλειάς της, του ρόλου του ΝΑΤΟ, αλλά και των συμμαχιών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ένας νέος Ψυχρός Πόλεμος είναι ήδη εδώ και φέρνει μαζί του πάρα πολλά ερωτήματα για το πού και πότε μπορεί να γίνει και θερμός ύστερα από την Ουκρανία. Αυτόν τον Ψυχρό Πόλεμο προφανώς δεν τον δημιούργησε η ρωσική εισβολή. Σίγουρα όμως τον επιταχύνει δραματικά, καθώς οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί και οι συμμαχίες που διαμορφώνονταν αθόρυβα και χωρίς εξάρσεις τα τελευταία χρόνια τείνουν τώρα να λάβουν μορφή σκληρών μετώπων.

Αυτό που ξέρουμε για την ώρα είναι ότι ο δρόμος αυτός δεν έχει επιστροφή. Η γεωστρατηγική, οικονομική, ενεργειακή και πολιτική «κανονικότητα», έτσι όπως την ξέραμε, τελειώνει βιαίως πολύ πριν αποκρυσταλλωθεί η νέα. Τις συνέπειες αυτού του τέλους τις ζούμε και στην Ελλάδα, κυρίως στο οικονομικό πεδίο, και ελπίζουμε να μην τις ζήσουμε στο πεδίο της οικονομικής και πολιτικής σταθερότητας ή σε αυτό της ασφάλειας. Πολλοί είναι αυτοί που θα αναμετρηθούν με τις ευθύνες τους – και ελπίζουμε ότι δεν θα βρεθούν ελλιποβαρείς…

Διαβάστε επίσης:

Τι ξεχνά ο «ιστορικός» Πούτιν!

«Αν εκλέξεις κλόουν, περίμενε τσίρκο»

Στόχος η πολιτική και ιδεολογική ήττα της ΝΔ