Το Κέντρο που… κατάπιε η Δεξιά

Ο θρίαμβος του Μητσοτάκη στις εκλογές της 21ης Μαΐου και η (δημοσκοπικά) διαφαινόμενη επανάληψή του στις εκλογές της 25ης Ιουνίου επιβάλλουν μια προσεκτική ανάγνωση των αριθμών, οι οποίοι σπανίως λένε ψέματα και κατά κανόνα οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα.

Το 40%+ της Ν.Δ. (πρώτη διαπίστωση) είναι κατά

πολύ μεγαλύτερο από το άθροισμα των ποσοστών που συγκέντρωσαν τα κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ) που τοποθετούνται στον κεντρώο / κεντροαριστερό πολιτικό χώρο.

Το προφανές συμπέρασμα αυτής της «αριθμητικής» είναι ότι η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη κατάφερε να διαρρήξει «στεγανά», να επελάσει και να κυριαρχήσει στο Κέντρο, το πάλαι ποτέ προπύργιο των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατικών παρατάξεων.

Αυτή η κυριαρχία της Ν.Δ. (στο Κέντρο) γίνεται ακόμη ευρύτερη και βαθύτερη αν μετρήσει κάποιος και τα ακροδεξιά κόμματα και… ρετάλια, που με διάφορους συνδυασμούς και ονόματα μπαίνουν ή βρίσκονται στο κατώφλι της Βουλής και αθροιστικά μπορεί να αγγίξουν το 10%.

Είναι προφανές επίσης ότι με αυτήν την «αριθμητική» ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να βλέπει ήδη τον ορίζοντα και να σχεδιάζει την πορεία του προς μία ακόμη (την τρίτη) τετραετία του στην πρωθυπουργία.

Για τη διαμόρφωση αυτών των πολιτικών δεδομένων, πέρα από την άπλετη συστημική / μιντιακή υποστήριξη που έλαβε η Ν.Δ., συντέλεσαν δύο ακόμη παράγοντες: Πρώτον, η «διάσπαση» του κεντρώου χώρου, καθώς ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ «ψαρεύουν» στην ίδια δεξαμενή ψηφοφόρων, και δεύτερον και σημαντικότερο, η αδυναμία αυτών των δύο κομμάτων να αναδείξουν μια καταφανώς διαφορετική πολιτική ατζέντα από αυτήν που προωθεί η Ν.Δ.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα κόμματα που φιλοδοξούν να κυριαρχήσουν στο Κέντρο προβάλλουν ένα (μη πειστικό) αφήγημα, σύμφωνα με το οποίο είναι καλύτεροι διαχειριστές των πολιτικών που προωθεί η Ν.Δ. του Μητσοτάκη, και τελικά αλληλο-ακυρώνονται παλεύοντας ποιο από τα δύο θα είναι δεύτερο με 50-60 βουλευτές ως αξιωματική αντιπολίτευση στη νέα Βουλή.

Μέσα από αυτό το πρίσμα εύκολα μπορεί κάποιος να διακρίνει το μετεκλογικό τοπίο: Ένας Μητσοτάκης που θα προωθεί (με πολιτικά κοστολογημένο τρόπο) τις νεοφιλελεύθερες «αλλαγές» και «μεταρρυθμίσεις» του όσο οι Αλέξης Τσίπρας και Νίκος Ανδρουλάκης θα προσπαθούν να απορροφήσουν κραδασμούς και να διατηρήσουν τον έλεγχο των «μαγαζιών» τους…

Διαβάστε επίσης:

Τώρα ΣΥΡΙΖΑ, για την ανατροπή του εκλογικού χάρτη

Το ναυάγιο της αλληλεγγύης ..!

Ας σκεφτούμε δημιουργικά, όχι πάλι φοβικά