ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ: Στη δημοσιότητα το Σχέδιο Προγραμματικών Θέσεων ενόψει συνεδρίου

Το Σχέδιο Προγραμματικών Θέσεων έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ενόψει της αυριανής συνεδρίασης της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος.

Σύμφωνα με την Κουμουνδούρου: «Το Σχέδιο Προγραμματικών Θέσεων παρά τα στενά χρονικά περιθώρια, υποδηλώνει τη δέσμευση για την τήρηση του συμφωνημένου οδικού χάρτη για έναν ουσιαστικό προσυνεδριακό διάλογο και τη διεξαγωγή του έκτακτου Συνεδρίου στις 23-25 Φεβρουαρίου. Επίσης, αποδεικνύει ότι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ σε

Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η απάντηση στις σύγχρονες προκλήσεις απαιτεί έναν προγραμματικό ορίζοντα που εκτείνεται πολύ πέρα από όσα μπορέσαμε να εφαρμόσουμε 2015-2019 σε συνθήκες εξωτερικού καταναγκασμού και δημοσιονομικών περιορισμών.

Επικαιροποιεί τις προγραμματικές του κατευθύνσεις και δίνει απαντήσεις στα κρίσιμα νέα δεδομένα που δημιουργούν οι γεωπολιτικές και ευρωπαϊκές εξελίξεις και οι μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας.

Δηλώνει τον στόχο του ισχυρού ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ και τη δέσμευση του μετασχηματισμού του σε ένα πραγματικά ανοικτό, μαζικό, ευρωπαϊκό, δημοκρατικό, οικολογικό κόμμα της σύγχρονης Αριστεράς που εκφράζει την προοδευτική παράταξη και δίνει την προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που αποτελεί μία από τις ισχυρότερες δυνάμεις της ευρωπαϊκής Αριστεράς, ηγείται της προσπάθειας προοδευτικής συνεργασίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο και αγωνίζεται για τη νικηφόρα πορεία στις ευρωεκλογές, για την αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών και μία Δημοκρατική, Κοινωνική και Πράσινη Ευρώπη!».

ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΣΕΩΝ 12/1/2024

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Ο ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία είναι μπροστά στις ιστορικές ανάγκες και στις ιστορικές του ευθύνες. Στόχος μας είναι ένα έκτακτο Συνέδριο ανασυγκρότησης, ανανέωσης, αναγέννησης. Συνέδριο επανεκκίνησης, εξωστρέφειας και προοπτικής.

Το έκτακτο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αποτελεί την αφετηρία για τη νέα εποχή του κόμματος και την οικοδόμηση μίας νέας σχέσης με την κοινωνία. Ένα συνέδριο ανασυγκρότησης, αναστοχασμού και επανεκκίνησης με ανοικτό, ειλικρινή και δημοκρατικό διάλογο. Αλλά, και ένα συνέδριο επιβεβαίωσης και ανάδειξης της ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, καθώς και επικαιροποίησης και διαμόρφωσης της νέας στρατηγικής του. Πάνω από όλα, ένα συνέδριο ανοιχτό στην κοινωνία, στα μέλη και τους/τις ψηφοφόρους μας, σε κάθε αριστερό/ή, προοδευτικό/ή, δημοκρατικό/ή πολίτη που θα λειτουργήσει ως ιμάντας αντιστοίχισης της πολιτικής ανάγκης με την κοινωνική πλειοψηφία. Μια ανοιχτή διαδικασία με επίκεντρο τις ανάγκες, τις ελπίδες και το μέλλον της κοινωνίας και της χώρας, που θα δίνει προοδευτική διέξοδο, όραμα και προσανατολισμό για μία Ελλάδα με δίκαιη κοινωνία και ισχυρή οικονομία σε ένα βιώσιμο περιβάλλον.

Επιδιώκουμε να ακούσουμε τους/τις πολίτες, τους προβληματισμούς τους και τις προτάσεις τους για όλα όσα τους αφορούν. Για να αναδείξουμε μαζί και να αγωνιστούμε μαζί για το μέλλον της χώρας και της ελληνικής κοινωνίας.

Οι αξίες και οι αρχές μας για Ελευθερία, Ισότητα, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Αλληλεγγύη αποτελούν σταθερή μας πυξίδα σε έναν ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο. Με βάση αυτές δίνουμε απαντήσεις στις νέες κοινωνικές ανάγκες και προκλήσεις για τον κοινωνικό και παραγωγικό μετασχηματισμό προς όφελος της κοινωνικής πλειοψηφίας μπροστά στις νέες σύγχρονες αβεβαιότητες και ανισότητες που δημιουργούν ο πόλεμος, οι υγειονομικές κρίσεις, η κλιματική κρίση και οι ραγδαίες τεχνολογικές/ψηφιακές εξελίξεις.

Ερχόμαστε από μακριά και πηγαίνουμε μακριά. Αναφορά και έμπνευση μας είναι οι μεγάλοι αγώνες και οι παρακαταθήκες του λαού μας για εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, ισότητα και κοινωνική απελευθέρωση. Από το ΕΑΜ και την Εθνική Αντίσταση, τους δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες κατά του μετεμφυλιακού κράτους, τους αγώνες του 114, τον αντιδικτατορικό αγώνα και την εξέγερση του Πολυτεχνείου, το μεταπολιτευτικό ριζοσπαστικό φοιτητικό και κοινωνικό κίνημα, τη δημοκρατική Αλλαγή του 1981, τα κινήματα κατά της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και για την προάσπιση του δημόσιου πανεπιστήμιου και των δημοσίων αγαθών, τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις κατά της λιτότητας των μνημονίων, τις κινητοποιήσεις για την προάσπιση των κοινωνικών δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος και την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Συναντηθήκαμε στον ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία από διαφορετικά ρεύματα και παραδόσεις, αριστεροί και σοσιαλιστές, αγωνιστές και αγωνίστριες από την ριζοσπαστική και την ανανεωτική Αριστερά, από τον Σοσιαλιστικό χώρο και την Κεντροαριστερά, από το οικολογικό και το φεμινιστικό κίνημα, μαζί με δημοκράτες/τισσες προοδευτικούς/ές πολίτες του Κέντρου που υπερασπίζονται τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Ενώσαμε τις δυνάμεις μας, αγωνιζόμαστε και οικοδομούμε τη Σύγχρονη Αριστερά, την Αριστερά της εποχής μας.

Υπάρχει άλλος δρόμος, ο δρόμος των πολλών. Η Αριστερά, στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο σε κάθε της εκδοχή, υπήρξε ανέκαθεν δύναμη προοδευτικής αλλαγής. Οι σημερινές μας επιλογές είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το όραμα για μια κοινωνία με σοσιαλισμό, δημοκρατία, δικαιοσύνη και ελευθερία. Τις μεγάλες δημοκρατικές κατακτήσεις του λαού μας, αλλά και τις διαχρονικές δημοκρατικές και προοδευτικές αξίες, θέλουμε στις νέες συνθήκες να τις υπηρετήσουμε με την ίδια αποφασιστικότητα και με τους πιο πρόσφορους τρόπους. Να δημιουργήσουμε μια μεγάλη προοδευτική κοινωνική πλειοψηφία με στόχο μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση για μία σύγχρονη και δίκαιη κοινωνία.

Όλοι και Όλες μαζί να δημιουργήσουμε μια σύγχρονη προοδευτική παράταξη, που θα εκφράζει τα όνειρα και τις ανάγκες του δημοκρατικού προοδευτικού κόσμου. Δύναμη δημιουργίας, προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, τομών και ρήξεων, που μέσα από τον συνδυασμό της κυβερνητικής ευθύνης και της ζωντανής και ουσιαστικής συμμετοχής της κοινωνίας των πολιτών θα μετασχηματίσει την Ελλάδα σε μια χώρα με πραγματική ισότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη με βιώσιμο μέλλον και προοπτική.

Σήμερα περισσότερο από ποτέ ο λαός μας και η χώρα μας χρειάζονται έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ που:

-Αποτελεί τον βασικό πόλο των προοδευτικών – αριστερών – οικολογικών δυνάμεων και εκφράζει την προοδευτική παράταξη απέναντι στον κατακερματισμό και την αποδυνάμωση του προοδευτικού και αριστερού χώρου.

-Ενσωματώνει τις θετικές εμπειρίες του παρελθόντος, συνθέτει με ριζοσπαστισμό, ρεαλισμό και αξιοπιστία μία σύγχρονη προγραμματική πρόταση και αναδεικνύει με τόλμη και ρηξικέλευθες προσεγγίσεις ένα όραμα για το μέλλον!

-Ανεξάρτητο από οικονομικά και εξωθεσμικά συμφέροντα που αγωνίζεται για την ενδυνάμωση και την εμβάθυνση της δημοκρατίας σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.

-Συγκροτεί και εκφράζει με σύγχρονους όρους μία πλατιά πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία για την πολιτική και κοινωνική αλλαγή και την εναλλακτική προοδευτική -οικολογική κυβερνητική προοπτική.

-Αποτελεί ισχυρή πολιτική δύναμη στον αγώνα για την αλλαγή των συσχετισμών στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μία Δημοκρατική Κοινωνική Ευρώπη και ένα βιώσιμο μέλλον για τους λαούς της και την κατοχύρωση της θέσης της χώρας μας σε αυτήν.

1ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Ο Κόσμος σήμερα.

Μεταβαλλόμενος κόσμος – γεωπολιτικές εξελίξεις και ανακατατάξεις

Ανισότητες, φτώχεια, κλιματική κρίση, πόλεμοι, ανασφάλεια κάνουν αβίωτη την καθημερινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Ο πλανήτης ζει την εποχή της αβεβαιότητας, της υποχώρησης της ειρήνης, της αξίας της ζωής και της διεύρυνσης των ανισοτήτων. Την εποχή των μειωμένων προσδοκιών, της απαξίωσης της πολιτικής. Ζούμε την εποχή των πολύ-κρίσεων σε έναν πολυπολικό κόσμο με εντεινόμενους παγκόσμιους και περιφερειακούς ανταγωνισμούς.

Ο πλανήτης εκπέμπει SOS λόγω της κλιματική κρίσης που συνιστά υπαρξιακή απειλή και παράγοντα εμβάθυνσης των ανισοτήτων. Τα επαναλαμβανόμενα πλέον ακραία καιρικά φαινόμενα πλήττουν από τις ΗΠΑ ως τη νοτιανατολική Ασία. Η Ευρώπη, όπου στέγνωσαν πέρσι το καλοκαίρι ο Δούναβης και ο Ρήνος, θερμαίνεται δύο φορές περισσότερο σε σχέση με τον παγκόσμιο μέσο όρο από τη δεκαετία του 1980. Πρώτα θύματα της κλιματικής κρίσης οι πιο ευάλωτοι : άνθρωποι, κοινωνίες, κράτη.

Κυβερνήσεις αναπτυγμένων κρατών και εταιρίες ορυκτών καυσίμων εξακολουθούν υποκριτικά να αγνοούν εμπράκτως, συχνά μέσω πρακτικών greenwashing, τις εκκλήσεις του ΓΓ του ΟΗΕ Α. Γκουτιέρεζ και των των επιστημόνων της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή του ΟΗΕ (IPCC) για άμεση απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα και για μαζική επένδυση σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στη βάση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δίκαιης μετάβασης. Η συμφωνία της COP28 που υπεγράφη στο Ντουμπάι, η οποία βασίζεται σε ευχολόγια αντί για αυστηρά χρονοδιαγράμματα, αναδεικνύει αυτήν την επικίνδυνη για το μέλλον της ανθρωπότητας, κατάσταση.

Ο πόλεμος υποκαθιστά τη διπλωματία: Γάζα, Ουκρανία, Ναγκόρνο Καραμπάχ, χώρες του Σαχέλ, κάνοντας πλέον ιδιαίτερα αισθητή την απουσία ενός ισχυρού παγκόσμιου κινήματος ειρήνης. Οι άμαχοι καθίστανται συστηματικά στόχοι σε όλα τα μέτωπα, με αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών – μεταξύ τους χιλιάδων παιδιών. Πόλεμοι και κλιματική κρίση διογκώνουν τα μεταναστευτικά / προσφυγικά ρεύματα, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για συνεκτική στρατηγική με σεβασμό στους κανόνες του διεθνούς δικαίου, στη ζωή και την αξιοπρέπεια όλων, αίτημα που αγνόησε η ηγεσία της ΕΕ με την πρόσφατη υιοθέτηση του Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο.
Ο ΟΗΕ και η πολυμερής διπλωματία αποδυναμώνονται όλο και περισσότερο ενώ δημιουργούνται καινούργιες παγκόσμιες ισορροπίες και ανακατατάξεις στο πλαίσιο νέων γεωπολιτικών συσχετισμών όπου πλέον ανταγωνίζονται παλιοί και νέοι δρώντες.

Οι ΗΠΑ, που στο εσωτερικό τους αντιμετωπίζουν το φάσμα της επιστροφής του τραμπισμού στην εξουσία, σε συνέχεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και υπό τον στρατηγικό ανταγωνισμό τους με την Κίνα, προωθούν μια νέα αρχιτεκτονική διεθνούς ασφάλειας με επίκεντρο το NATO, γεγονός που έχει οδηγήσει σε έκρηξη των εξοπλιστικών δαπανών των μελών του. Ενδεικτικό ότι οι αμυντικές δαπάνες παγκοσμίως, σύμφωνα με το Stockholm International Research Institute, έχουν σπάσει ρεκόρ όλων των εποχών με 2,2 τρις δολάρια για το 2022 και προβλέψεις για νέο ρεκόρ το 2023. Μεγάλοι κερδισμένοι οι κολοσσοί των αμυντικών βιομηχανιών των αναπτυγμένων χωρών.

Η ΕΕ δεν έχει ακόμη αποκτήσει αυτόνομη από το ΝΑΤΟ, ενιαία και στιβαρή Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας. Παραμένει εξαρτημένη από τις στρατηγικές προτεραιότητες των ΗΠΑ, όπως φανερώνει το γεγονός ότι, πλην αόριστων ευχολογίων, δεν έχει ολοκληρωμένη πρόταση και στρατηγική εξόδου από τις ένοπλες συγκρούσεις, είτε στην Ουκρανία είτε στη Λωρίδα της Γάζας.

Η διεύρυνση του σχήματος BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότιος Αφρική), με χώρες όπως το Ιράν, η Αίγυπτος, τα ΗΑΕ, κα, αντανακλά τη νέα δυναμική που δημιουργείται ως προς τους παγκόσμιους συσχετισμούς, ενισχύοντας τις τάσεις αποδολαροποίησης. Αναδεικνύει τον “Παγκόσμιο Νότο”, αμφισβητώντας την ηγεμονία της Δύσης: του “Παγκόσμιου Βορρά”, των ΗΠΑ, της ΕΕ, των G7. Το νέο σχήμα αντιπροσωπεύει τον μισό πληθυσμό του πλανήτη, το 37% του παγκόσμιου ΑΕΠ και κατέχει σχεδόν το μισό της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου.

Σε επίπεδο δημόσιων και κοινωνικών πολιτικών, τα “κοινά” (υγεία, παιδεία, πολιτισμός, κα) εμπορευματοποιούνται ραγδαία, στερώντας στοιχειώδη αγαθά από όλο και περισσότερους πολίτες. Την ίδια στιγμή οι εργαζόμενοι της Generation Z, διεκδικούν καλύτερες συνθήκες δουλειάς και ζωής, όπως το δικαίωμα στην αποσύνδεση, καταφεύγοντας και σε εξατομικευμένες επιλογές όπως η “σιωπηλή παραίτηση”.
Παράλληλα, νέα φαινόμενα, όπως η αύξηση επιρροής των “Εταιριών Συμβούλων”, που καθορίζουν πλέον κρίσιμες κυβερνητικές πολιτικές (από την υγεία ως την παιδεία) προς όφελος πολυεθνικών και άλλων, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, δρώντων, σηματοδοτούν την υποχώρηση του πολιτικού / δημόσιου απέναντι στο ιδιωτικό / αδιαφανές συμφέρον. Φαινόμενο που προστίθεται σε εκείνο των “φορολογικών παραδείσων” που, μέσω της φοροαποφυγής, στερεί πολύτιμους πόρους δις από τις κυβερνήσεις και τις κοινωνίες. Υπολογίζεται ότι το ποσό που μετέφεραν πολυεθνικές σε φορολογικούς παραδείσους, ανέρχεται σε 1 τρις δολάρια, το 2019 – διπλάσιο σχεδόν ποσό σε σύγκριση με τα 616 δισεκατομμύρια δολάρια του 2015. Την τελευταία χρονιά πριν από την εφαρμογή του παγκόσμιου σχεδίου πάταξης της φοροδιαφυγής από τους G-20…

Νέες τεχνολογικές προκλήσεις, όπως η Τεχνητή Νοημοσύνη, τα big data (εμπορευματοποίηση προσωπικών δεδομένων), η κυβερνοασφάλεια, κα, αλλάζουν δραστικά τα δεδομένα τόσο σε επίπεδο διεθνών σχέσεων (γεωοικονομικών, γεωστρατηγικών, γεωπολιτικών). Όσο και σε εκείνο των κοινωνών: από την οικονομία, την εργασία και την υγεία ως την ενημέρωση, την επιστήμη και τις στρατιωτικές και αμυντικές τεχνολογίες. Ανοίγουν νέες προοπτικές αλλά δημιουργούν και νέες απειλές. Επιτείνουν ψηφιακές ανισότητες και αποκλεισμούς. Δημιουργούνται νέα, πρωτόγνωρα πεδία ταξικών συγκρούσεων. Πάνω σε αυτές τις τεκτονικές αλλαγές θα αναμετρηθεί η αριστερά και οι προοδευτικές δυνάμεις με τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό των μεγάλων ανισοτήτων

Ο καπιταλισμός της επιτήρησης είναι εδώ, υπονομεύοντας τη Δημοκρατία, τις ελευθερίες, τα δικαιώματα κοινωνιών και πολιτών.

Τη Δημοκρατία υπονομεύει και η άνοδος στην εξουσία ή η ισχυροποίηση αυταρχικών, λαϊκιστών ηγετών με σαφή εθνικιστικά, ρατσιστικά χαρακτηριστικά, εμπρηστικό, απλοϊκό λόγο και τοξικές απόψεις. Φαινόμενο που συνδέεται με την άνοδο της ακροδεξιάς και των απόψεών της που σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν πολιτικές ατζέντες και προγράμματα και άλλων κομμάτων.

Ο κόσμος, 79 χρόνια μετά από την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, βρίσκεται ξανά μπροστά στη Λερναία Ύδρα του φασισμού που ανακάμπτει με πολλές εκφάνσεις, διεκδικώντας και καταλαμβάνοντας θέσεις εξουσίας, υπονομεύοντας κεκτημένα δικαιώματα και ελευθερίες.

ΟΗΕ – η αποδυνάμωση του και η ανάγκη ενίσχυσης του ρόλου του στα νέα δεδομένα

Σε αυτό το ρευστό και αβέβαιο διεθνές περιβάλλον, ο διεθνής οργανισμός που βάλλεται συστηματικά από τις δυνάμεις και κυβερνήσεις που επιθυμούν την ανεξέλεγκτη επικράτηση των πολιτικών ισχύος και ασυδοσίας, ο ΟΗΕ, πρέπει να ενισχυθεί. Με στόχο την ισότιμη παγκόσμια συνεργασία και συνανάπτυξη στη βάση των Στόχων Βιώσιμης Ανάπτυξης της Ατζέντας 2030.

Η φιλόδοξη Σύνοδος Κορυφής του Μέλλοντος το 2024 προσφέρει στον ΟΗΕ την ευκαιρία να ενισχύσει την αξιοπιστία του, την αντιπροσωπευτική του λειτουργία, την αποτελεσματικότητά του – θέματα για τα οποία συχνά επικρίνεται. Όπως άλλωστε και για την αναγκαία μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας που παραμένει ένα δύσκολο εγχείρημα – στοίχημα.

Οι δημοκρατικές δυνάμεις ανά τον κόσμο έχουν χρέος να διεκδικήσουν ριζικές αλλαγές για την περιφερειακή ειρήνη, την αποφασιστική αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, για την παγκόσμια συνεργασία, την αποπυρηνικοποίηση του πλανήτη μας. Για ένα πιο δίκαιο και ειρηνικό κόσμο.

Το 2024, σε 76 χώρες διεξάγονται εκλογές —είτε σε εθνικό, περιφερειακό ή τοπικό επίπεδο— αντιπροσωπεύοντας πάνω από το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού. Καθοριστικές είναι οι εκλογές στις ΗΠΑ.
Η διπλωματία των λαών και των πολιτών μπορεί να έχει καταλυτικό ρόλο μέσα από πρωτοβουλίες ειρήνης και κινήματα που είναι κρίσιμο να συντονιστούν. Όπως για παράδειγμα το γυναικείο με το δημοκρατικό.

Το γεωπολιτικό μας περιβάλλον.

Η χώρα μας βρίσκεται σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον αβεβαιότητας και αστάθειας. Η εδαφική ακεραιότητα και το διεθνές δίκαιο παραβιάζονται συστηματικά στην ευρύτερη περιοχή, με εισβολές και πολεμικές συγκρούσεις.

Στην Ουκρανία οι συγκρούσεις μεταξύ ουκρανικών και ρωσικών δυνάμεων συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, ύστερα από την παράνομη και αιματηρή ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο του 2022, χωρίς καμία προοπτική διαπραγματεύσεων, εκεχειρίας ή λήξης του πολέμου. Η ηγεσία της ΕΕ εμφανίζεται κατώτερη των περιστάσεων, πλήρως εξαρτημένη από τις στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ, μην έχοντας λόγο και μη αναλαμβάνοντας καμία σοβαρή ειρηνευτική πρωτοβουλία για τον τερματισμό της ρωσικής εισβολής και την προώθηση συνομιλιών στη βάση του διεθνούς δικαίου. Και αυτό παρότι η διαιώνιση του πολέμου πλήττει κυρίως τα δικά της άμεσα και μακροπρόθεσμα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα.

Το ίδιο πολεμικό αδιέξοδο και μία απερίγραπτη ανθρωπιστική τραγωδία εκτυλίσσεται από τις αρχές Οκτωβρίου στη Γάζα. Μία τραγωδία που έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή χιλιάδων στον άμαχο πληθυσμό, ειδικά στα παιδιά, η οποία εκτυλίσσεται με τη διεθνή κοινότητα, ιδίως την ΕΕ να παρατηρεί αμέτοχη και χωρίς κοινή φωνή, την καταστροφή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ καταδίκασε από την πρώτη στιγμή τις τρομοκρατικές ενέργειες της Χαμάς κατά αμάχων και εξέφρασε την στήριξή του στον ισραηλινό λαό. Υπογράμμισε ωστόσο ότι η αντιμετώπιση της Χαμάς από το Ισραήλ δεν μπορεί να συνεπάγεται την παραβίαση του ανθρωπιστικού δικαίου και τον θάνατο χιλιάδων αμάχων από ισραηλινές επιχειρήσεις. Τόνισε, παράλληλα, ότι η συνεχιζόμενη ισραηλινή κατοχή και οι πολιτική παράνομων εποικισμών υπονομεύει εδώ και καιρό την ειρήνη στην περιοχή. Στο πλαίσιο αυτό, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον λαό της Παλαιστίνης και την στήριξή μας στο φιλειρηνικό, δημοκρατικό κίνημα του Ισραήλ.

Στηρίζουμε ολόπλευρα τις προσπάθειες του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για άμεση κατάπαυση του πυρός, απελευθέρωση των ομήρων, αποτροπή ακόμη μεγαλύτερης επιδείνωσης της ανθρωπιστικής κρίσης και διεύρυνσης της σύγκρουσης σε περιφερειακό επίπεδο, καθώς και για επανεκκίνηση των συνομιλιών μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων στη βάση των αποφάσεων του ΟΗΕ και των συνόρων του 1967, με λύση δύο κρατών που θα συμβιώνουν ειρηνικά, με τα Ανατολικά Ιεροσόλυμα πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού κράτους.

Οι θέσεις μας για μία ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, απέναντι σε αυτό το σύνθετο και αβέβαιο διεθνές περιβάλλον, λειτουργεί χωρίς στρατηγική στη βάση του δόγματος του “δεδομένου συμμάχου” που συχνά αποβαίνει σε βάρος των εθνικών συμφερόντων, έχοντας απεμπολήσει πάγιες αρχές της ελληνικής διπλωματίας καθώς και την ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Η προώθηση αυτού του δόγματος και της λογικής του “προκεχωρημένου φυλακίου της Δύσης”, αντί της λογικής του “πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας”, καθιστούν την Ελλάδα στην καλύτερη περίπτωση παρατηρητή των εξελίξεων και στη χειρότερη μέρος των προβλημάτων και όχι των λύσεων. Κεντρικός άξονας της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής του κ. Μητσοτάκη είναι η αναβάθμιση του στρατιωτικού ρόλου της Ελλάδας στην νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και η εμπλοκή της σε στρατιωτικές συγκρούσεις εκτός του πλαισίου διεθνών οργανισμών στους οποίους ανήκει η Ελλάδα. Την πολιτική αυτή, προώθησε με: την αναθεώρηση της ελληνοαμερικανικής αμυντικής συμφωνίας με παραχώρηση έξι στρατιωτικών εγκαταστάσεων και το Λιμάνι της Αλεξανδρούπολης επ‘ αόριστον, την αποστολή βαρέων όπλων στην Ουκρανία και αντιαεροπορικών συστημάτων/στελεχών του ΥΠΑΜ στη Σαουδική Αραβία, την απόφαση για εκπαίδευση Ουκρανών πιλότων στην Ελλάδα και την συμμετοχή σε επιχείρηση “προθύμων” στην Ερυθρά Θάλασσα). Μια πολιτική στην οποία ο κ Μητσοτάκης πρωτοστάτησε συστηματικά στο ΝΑΤΟ σε αντίθεση με τις αποστάσεις που κράτησαν πολλά άλλα κράτη μέλη, χωρίς εγγυήσεις για την διπλωματική και αμυντική στήριξη της Ελλάδας και θέτοντας τη χώρα σε ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους σε μια περιοχή επιδεινούμενης έντασης.

Παράλληλα, σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά και τα Βαλκάνια, ο κ. Μητσοτάκης κινείται στη βάση μιας ΙΧ εξωτερικής πολιτικής, με γνώμονα τα επικοινωνιακά και μικροκομματικά οφέλη, την πατριδοκαπηλία, καθώς και την διατήρηση των εσωκομματικών ισορροπιών. Επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ προεκλογικά κατηγορώντας τον ότι αποτελεί “εθνική εξαίρεση” και μιλάει μετεκλογικά για αναγκαίες “υποχωρήσεις” στην Τουρκία. Καταγγέλει την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για προσχώρηση στις τουρκικές θέσεις ως προς την τμηματική επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο, για προχωρήσει ο ίδιος σε αυτό το μέτρο ως Πρωθυπουργός ένα χρόνο αργότερα. Συντάσσεται προεκλογικά με τις πιο εθνικιστικές δυνάμεις κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και μετεκλογικά είναι ο μόνος ευρωπαίος Πρωθυπουργός που ζητάει ένταξη της Βόρειας Μακεδονίας στην ΕΕ το πολύ σε δέκα χρόνια. Κάνει προεκλογικές φιέστες στηρίζοντας τον Αλβανό Πρωθυπουργό στις δημοτικές εκλογές και στη συνέχεια επενδύει στην εικόνα του “σκληρού” απέναντι στην Αλβανία στην υπόθεση Μπελέρη.

Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρη και σε σχέση με τη Λιβύη όπου η Ελλάδα παρακολουθεί παθητικά κλιμακούμενες προκλήσεις (υπογραφή παράνομου τουρκολιβυκού, υπογραφή μνημονίου συνεργασίας με Τουρκία για υδρογονάνθρακες, κατάθεση στον ΟΗΕ γραμμών βάσης που κλείνουν τον κόλπο της Σύρτης, παραβιάζοντας κατάφωρα το δίκαιο της θάλασσας), αλλά η Ελλάδα παραμένει εκτός οποιασδήποτε διεθνούς πρωτοβουλίας για το λιβυκό. Ειδικά δε οι αρνητικές εξελίξεις στη Λιβύη επιβεβαιώνουν την ανάγκη, που έχει θέσει εδώ και καιρό ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, για συγκροτημένη στρατηγική για σταδιακή επέκταση σε κάθε τμήμα της Ανατολικής Μεσογείου των χωρικών υδάτων της Ελλάδας σε 12 ν.μ. και οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας με όλες τις όμορες χώρες στην εν λόγω περιοχή.

Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ σύγχρονη, αριστερή δύναμη πατριωτισμού και διεθνισμού, με αίσθηση ευθύνης απέναντι στους πολίτες, δεν πρόκειται να κάνει βήμα πίσω στην προάσπιση των εθνικών μας συμφερόντων. Υποστηρίζει μια ενεργητική και πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που ενισχύει τον ρόλο της Ελλάδας ως πυλώνα ειρήνης και σταθερότητας και περιφερειακός αναπτυξιακός / ενεργειακός κόμβος. Γέφυρα μεταξύ της Ευρώπης και χωρών του “Παγκόσμιου Νότου”.

Στο πλαίσιο αυτό οι προτεραιότητες του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ στην εξωτερική πολιτική είναι:

-Η προάσπιση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας και η ειρηνική επίλυση διαφορών με τους γείτονές της, στη βάση του διεθνούς δικαίου και της πολυμερούς διπλωματίας. Λειτουργώντας ως χώρα ήπιας ισχύος και γέφυρα στην ευρύτερη περιοχή της αλλά και πολύ πέρα από αυτήν.

-Η προώθηση του ελληνοτουρκικού διαλόγου στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, με σαφείς κόκκινες γραμμές, προκειμένου, μακριά από τις πατριδοκάπηλες λογικές του κ. Μητσοτάκη, της περιόδου 19 – 23, όταν εργαλειοποιούσε τις ελληνοτουρκικές θέσες για μικροκομματικά οφέλη, αυτός ο διάλογος να υπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας και την ειρήνη στην περιοχή. Κάτι που προϋποθέτει σαφή, συνεκτική στρατηγική, που δεν διαθέτει η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Ειδικότερα, όπως επανέλαβε με σαφήνεια ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ σχολιάζοντας τη συνάντηση εργασίας των κκ Μητσοτάκη – Ερντογάν στην Αθήνα στις 7 Δεκεμβρίου 23, αυτές οι κόκκινες γραμμές αφορούν: τη μη αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, την κυριαρχία της χώρας και τον αποκλεισμό οποιασδήποτε συζήτησης επί συνεκμετάλλευσης ή απεμπόλησης του δικαιώματος επέκτασης των χωρικών υδάτων μέχρι τα 12 ναυτικά μίλια. Τη σαφή προοπτική της οριοθέτησης υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Τον σαφή καθορισμό των όρων υπό τους οποίους θα προχωρήσουν οι διερευνητικές συνομιλίες. Την αξιοποίηση, τέλος των συμμαχιών μας ώστε η Τουρκία να μην εργαλειοποιήσει την ύφεση στις σχέσεις μας προς όφελός της και να δεσμευτεί μακροπρόθεσμα στον ελληνοτουρκικό και ευρωτουρκικό διάλογο. Σε ευρωτουρκικό επίπεδο πρέπει να υπάρξει άμεση διασύνδεση της αναθεώρησης της Τελωνειακής Ένωσης ΕΕ-Τουρκίας με την κατάθεση συνυποσχετικού Ελλάδας-Τουρκίας στη Χάγη για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας/ΑΟΖ με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο. Και με διεκδίκηση επιβολής ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Τουρκία εάν επιλέξει τον δρόμο των προκλήσεων. Σε δε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών υποστηρίζουμε πρωτοβουλίες διαλόγου και συνεργασίας, στο πλαίσιο και της “διπλωματίας των πόλεων”.

-Στο Κυπριακό, που συχνά “ξεχνά” ο κ. Μητσοτάκης – ήταν ο πρώτος Έλληνας Πρωθυπουργός που δεν έκανε σχετική αναφορά στην ομιλία του στη ΓΣ του ΟΗΕ τον Σεπτέμβριο του 2020 – είναι απαραίτητη η επανεκκίνηση των συνομιλιών για δίκαιη και βιώσιμη λύση, από εκεί που διεκόπησαν στο Κρανς Μοντανά, στη βάση των Αποφάσεων του ΟΗΕ, προς όφελος του συνόλου του κυπριακού λαού, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, με πολιτική ισότητα, με μία ιθαγένεια, μία κυριαρχία και μία διεθνή προσωπικότητα, χωρίς εγγυήσεις και κατοχικά στρατεύματα. Καθώς και η περαιτέρω ενίσχυση του συντονισμού και της συνεργασίας Ελλάδας-Κυπριακής Δημοκρατίας, στο πλαίσιο μιας νέας ρεαλιστικής και οραματικής στρατηγικής για την Ανατολική Μεσόγειο και τις ευρωτουρκικές σχέσεις.

-Ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών στρατηγικών σχέσεων, σε διμερές και πολυμερές επίπεδο, με τους στρατηγικούς εταίρους της χώρας (ΗΠΑ, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία), με στόχο τη στήριξη στην κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και την άσκηση πίεσης προς την Τουρκία για διάλογο στη βάση του διεθνούς δικαίου. Ανάπτυξη της συνεργασίας με τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής και των Βαλκανίων, μέσα από διαβαλκανικές πρωτοβουλίες, και δομές περιφερειακής ασφάλειας στην Ανατολική Μεσόγειο. καθώς και με τις χώρες του “Παγκόσμιου Νότου”, Κίνα, Ινδία, κα, ιδίως στο επίπεδο των οικονομικών και πολιτιστικών σχέσεων.

-Έμπρακτη στήριξη του ελληνισμού της Διασποράς με επίλυση χρόνιων προβλημάτων και εκκρεμοτήτων. Υποστήριξη της ουσιαστικής διδασκαλίας ελληνικής γλώσσας σε σχολεία εξωτερικού, προώθηση του δίγλωσσου ψηφιακού ελληνικού σχολείου, τη θεσμοθέτηση ενός νέου πλαισίου κινήτρων επαναπατρισμού ανθρώπινου δυναμικού, την αναβάθμιση και περαιτέρω ψηφιοποίηση των προξενικών υπηρεσιών και ανάπτυξη δικτύων πολιτιστικής και επιστημονικής συνεργασίας. Με αξιοποίηση της μεγάλης δυναμικής του σε ό,τι αφορά στη διεθνοποίηση των ελληνικών διεκδικήσεων και την προώθηση των στρατηγικών συμφερόντων της χώρας.

-Ενεργητική στήριξη του Οικουμενικού Πατριαρχείου και των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και υποστήριξη του θρησκευτικού πλουραλισμού και της ανεκτικότητας στην ευρύτερη περιοχή.

-Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών με σχέδιο εθνικής στρατηγικής στη βάση της Έκθεσης-Πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής του Απριλίου του 2019.

-Προώθηση της πολιτιστικής και της περιβαλλοντικής διπλωματίας, ανασυγκρότηση του πυλώνα ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής διπλωματίας και αξιοποίηση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού.

Αμυντική πολιτική

Για τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ η αμυντική πολιτική της χώρας είναι συνυφασμένη με την κατοχύρωση και την υπεράσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητάς της: τον θεμέλιο λίθο της υπόστασης της πατρίδας μας, άρρηκτα συνδεδεμένης με την ειρήνη, την πρόοδο, την αξιοπρέπεια του λαού μας και την ασφάλεια των επόμενων γενεών. Ο σχεδιασμός της αμυντικής πολιτικής της χώρας συναρτάται στενά με το συνολικό σχεδιασμό της εξωτερικής της πολιτικής και των ενεργειών σε διπλωματικό επίπεδο και εντάσσεται στο πλαίσιο που αυτή χαράσσει.

Η κυβέρνηση της ΝΔ έχει ακολουθήσει όλα αυτά τα χρόνια μία αμυντική πολιτική αμυντικών προμηθειών 15 δις χωρίς διαφάνεια και στρατηγική προστιθέμενης αξίας για την αμυντική μας βιομηχανία, την οποία συστηματικά απαξιώνει.

Η αμυντική θωράκιση της χώρας και η επαρκής άμυνα αποτελούν τη μόνιμη, διαχρονική και αδιαπραγμάτευτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ : γιατί έτσι αντιλαμβανόμαστε την αποστολή μας ως δύναμη της σύγχρονης Αριστεράς στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ στοχεύει σε Ένοπλες Δυνάμεις:

-Με κατάλληλη οργάνωση και επαρκή εξοπλισμό.

-Ίκανές να αξιοποιούν και να αναπτύσσουν τις ικανότητες και δεξιότητες των στελεχών τους.

-Προσανατολισμένες στην εκάστοτε εξωτερική απειλή και στην υποστήριξη των συμφερόντων του Ελληνισμού.

-Σε διαρκή συνεργασία με όλους τους συντελεστές της Εθνικής Ισχύος της Χώρας, που δρουν πολλαπλασιαστικά στα στρατηγικά πλεονεκτήματα της χώρας.

-Συνεργάζονται στενά με την εγχώρια αμυντική βιομηχανία και προωθούν την έρευνα και καινοτομία, αξιοποιώντας το επιστημονικό προσωπικό της χώρας.

-Συνάπτουν διεθνείς συνεργασίες στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής της χώρας προβάλλοντας και προωθώντας τα εθνικά συμφέροντα με όρους αμοιβαιότητας.

-Ένοπλες δυνάμεις υπόδειγμα σύγχρονου ευρωπαϊκού στρατού, που σέβεται κοινωνικά και ατομικά δικαιώματα, υπηρετεί αξίες και συμμετέχει στην άσκηση κρατικών πολιτικών που προάγουν την δημοκρατία και την εμπιστοσύνη του πολίτη προς το κράτος.

Ο ρόλος του ελληνικού Κοινοβουλίου σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν κανόνες διαφάνειας αλλά και ελέγχου επιλογών που αφορούν στην Άμυνα της χώρας, είναι καθοριστικός και αδιαπραγμάτευτος.

Αυτή η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ στηρίζεται σε συγκεκριμένους πυλώνες, όπως η θεσμοθέτηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, η νέα στρατηγική σχεδιασμού της Άμυνας της Χώρας, η παραγωγική ανασυγκρότηση της αμυντικής βιομηχανίας, η διαφάνεια στη στρατηγική Προμηθειών των ΕΔ, η αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού και η βελτίωση της ζωής του προσωπικού τους.

2ο ΚΕΦΑΛΑΙΟ: Για μια Δημοκρατική Κοινωνική Πράσινη Ευρώπη

Δομική κρίση της ΕΕ και έλλειμμα στρατηγικής αυτονομίας

Κρίση δημοκρατίας, κρίση εμπιστοσύνης, κρίση αποτελεσματικότητας, κρίση ασφάλειας, κρίση ηγεσίας. Η σημερινή ΕΕ βρίσκεται μακριά από τα ιδρυτικά της ιδανικά, εκείνα του αντιφασισμού, της δημοκρατίας, της κοινής ευημερίας και της κοινωνικής συνοχής.

Οι αλλεπάλληλες διεθνείς κρίσεις πλέον δεν σφυρηλατούν έναν ενισχυμένο γεωπολιτικό ρόλο για την ΕΕ, ούτε λειτουργούν προωθητικά αλλά υπογραμμίζουν τις αδυναμίες και τα αδιέξοδά της. Η ηγεσία της ΕΕ περιορίζεται σε θεωρητικές συζητήσεις περί στρατηγικής αυτονομίας, χωρίς την πολιτική βούληση να προχωρήσει στις απαραίτητες δομικές θεσμικές αλλαγές που επιβάλλει το νέο πολυπολικό περιβάλλον, ούτε να ορίσει τα πεδία στα οποία συγκλίνουν ή αποκλίνουν τα ευρωπαικά συμφέροντα από αυτά των ΗΠΑ. Η στρατηγική της διεύρυνσης πρέπει να προχωρήσει παράλληλα με την εμβάθυνση σε θεσμικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο

Το ξέσπασμα του πολέμου στην Ουκρανία, μετά την παράνομη ρωσική εισβολή, έφερε ξανά στην επιφάνεια την χρονίζουσα δομική κρίση ταυτότητας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία, σε συνδυασμό με το κρίσιμο έλλειμμα στρατηγικής αυτονομίας, την καθιστά ουραγό των γεωπολιτικών ανακατατάξεων και του εντεινόμενου ανταγωνισμού ΗΠΑ – Κίνας και της ενεργού παρουσίας των BRICS.

Η ΕΕ βρίσκεται εγκλωβισμένη μεταξύ της στρατιωτικής της εξάρτησης από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, πολιτικά άβουλη και θεσμικά αδύναμη για να παρέμβει αποφασιστικά για τον άμεσο τερματισμό της εισβολής και ειρήνη στη βάση του διεθνούς δικαίου. Το ίδιο ισχύει και σε σχέση με την ανθρωπιστική καταστροφή στη Λωρίδα της Γάζας. Όχι τυχαία, οι σημαντικότερες πρωτοβουλίες για εκεχειρία, ανταλλαγή ομήρων και λύση του Παλαιστινιακού ζητήματος έχουν ληφθεί από εθνικές κυβερνήσεις και όχι από την ΕΕ ως συλλογική οντότητα.

Παράλληλα διευρύνεται το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης και η αδιαφάνεια (με παράλληλη ενίσχυση της δράσης ισχυρών λόμπι) στη λήψη κρίσιμων αποφάσεων για τις ζωές των πολιτών χωρίς ουσιαστική ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αυξάνεται το έλλειμμα αλληλεγγύης και συνοχής.

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα απειλείται σοβαρά από τείχη αδιαλλαξίας, ξενοφοβίας, αντισημιτισμού, ισλαμοφοβίας, ομοφοβίας και ρατσισμού που υψώνονται στο όνομα κάποιου “ευρωπαϊκού τρόπου ζωής”, που δήθεν απειλείται τους ξεριζωμένους πρόσφυγες και μετανάστες. Από ρεύματα ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει τη γη τους λόγω κλιματικής κρίσης, εμφυλίων, οικονομικών καταρρεύσεων, στους οποίους έχει συνεισφέρει καθοριστικά η Δύση, ΗΠΑ, ΕΕ.

Ενδεικτική των σημερινών πολιτικών και ηθικών αδιεξόδων της ηγεσίας της ΕΕ, είναι η υιοθέτηση του νέου Συμφώνου για τη Μετανάστευση και το Άσυλο στην οποίαν συναινεί ο κ. Μητσοτάκης. Το Σύμφωνο αποτυγχάνει να εξασφαλίσει πραγματική αλληλεγγύη και προστασία των χωρών πρώτης υποδοχής για τους αιτούντες άσυλο. Πλέον τα κράτη-μέλη θα μπορούν να πληρώνουν για να μην αναλαμβάνουν στις επικράτειές τους την ευθύνη που τους αναλογεί στο μεταναστευτικό – προσφυγικό ζήτημα. Δηλαδή θα γίνονται χορηγοί των χωρών πρώτης υποδοχής, που βρίσκονται στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ – όπως είναι η Ελλάδα – για να κρατάνε εκείνες τους πρόσφυγες και τους αιτούντες άσυλο. Παράλληλα, περιορίστηκε σημαντικά και η διαδικασία χορήγησης καθεστώτος διεθνούς προστασίας prima facie, καθώς επανήλθε η έννοια της “ανωτέρας βίας”, που δίνει την δυνατότητα παρέκκλισης στα κράτη μέλη χωρίς κανέναν έλεγχο, αφήνοντας περιθώρια για μεγάλες καταχρήσεις. Τέλος, δεν εξασφαλίστηκε ένα ισχυρός ευρωπαϊκός μηχανισμός επιστροφών για όσους δεν δικαιούνται άσυλο.
Ούτε υπήρξε οποιαδήποτε πρόβλεψη να στηριχθούν νόμιμες και ασφαλείς οδοί μετανάστευσης, όπως προβλέπει το Σύμφωνο Μετανάστευσης του ΟΗΕ που υπεγράφη στο Μαρακές, για να μην επαναληφθούν τραγωδίες, όπως της Λαμπεντούζα και της Πύλου.

Πρόκειται για εμβληματική επικράτηση της “Ευρώπης – Φρούριο”, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, που θα επιτείνουν το μεταναστευτικό / προσφυγικό φαινόμενο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα συνεχίζει να αγωνίζεται για μια ευρωπαϊκή πολιτική, που θα κατανέμει με δίκαιο και αλληλέγγυο τρόπο μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ τις ευθύνες διαχείρισης του μεταναστευτικού – προσφυγικού ζητήματος, σε συνεργασία με τις χώρες προέλευσης και διέλευσης και με σεβασμό στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο. Αρνούμαστε κατηγορηματικά να επικυρώσουμε τον ρόλο που πρωτοβούλως πια η Ελλάδα αποδέχεται, του φύλακα που αναλαμβάνει όλες τις ευθύνες – νομικές, επιχειρησιακές, φιλοξενίας – των υπόλοιπων κρατών-μελών, με σοβαρότατες συνέπειες για τα συμφέροντα και τις αξίες της χώρας.

11 + 1 άξονες για μια συμμαχία για δημοκρατική, κοινωνική, πράσινη Ευρώπη

Το πεδίο που διαμορφώνεται είναι πρόσφορο για τις ιδέες της ακροδεξιάς που επιστρέφει από το Βορρά ως το Νότο σε πολλές κυβερνήσεις κρατών – μελών της ΕΕ, από τη Σουηδία ως την Ιταλία. Η ανάδυση της νέας ευρωπαϊκής Alt-Right Ακροδεξιάς (Μελόνι, Λεπέν, Βίλντερς κα) προκαλεί, καταστρατηγώντας τις βασικές αρχές του Κράτους Δικαίου και τροφοδοτώντας τον ευρωσκεπτικισμό.

Ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου του 2024, επιβάλλεται στις δυνάμεις της Αριστεράς, της Οικολογίας, της Προόδου, με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ, να συντονίσουν τις προσπάθειές τους, στο πλαίσιο μιας νέας συμμαχίας στη βάση σαφούς προοδευτικού σχεδίου για μια δημοκρατική, κοινωνική, πράσινη Ευρώπη με 11 + 1 άξονες :

1.Προώθηση της στρατηγικής αυτονομίας της ΕΕ, σε σχέση με τις ΗΠΑ και το NATO.

2.Σαφής και ισχυρή Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας, με ανάληψη ειρηνευτικών πρωτοβουλιών.

3.Εκπόνηση σε συνεργασία με άλλες δυνάμεις, σχεδίου ειρήνης και τερματισμού της παράνομης και αιματηρής ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, στη βάση του σεβασμού της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας της χώρας, της ευρωπαϊκής της προοπτικκής και της μη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.

4.Ισχυροποίηση του κράτους δικαίου.

5.Ενίσχυση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αύξηση των αρμοδιοτήτων του για να ελέγχει, μεταξύ άλλων και την Κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το εκτός θεσμικών πλαισίων “Eurogroup”.

6.Αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε να μετεξελιχθεί σε Σύμφωνο Βιώσιμης Ανάπτυξης και Σύγκλισης, με κοινωνικά και όχι μόνο δημοσιονομικά κριτήρια καθώς και μονιμοποίηση και επέκταση του Ταμείου Ανάκαμψης.

7.Ισχυρός Κοινοτικός προϋπολογισμός που να μην περιορίζεται στο 1% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ και ουσιαστική αναθεώρηση του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου.

8.Δεσμευτικός χαρακτήρας του Ευρωπαϊκού Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων με την ενσωμάτωσή του στις Συνθήκες.

9.Πράσινη Συμφωνία με όρους κοινωνικά δίκαιης ενεργειακής μετάβασης για την επίτευξη των κλιματικών στόχων.

10.Μεταναστευτική πολιτική με πραγματική αλληλεγγύη, με προστασία των χωρών πρώτης υποδοχής, με κατοχυρωμένο δικαίωμα στο άσυλο, ισχυρό ευρωπαϊκό μηχανισμό επιστροφών για όσους δεν το δικαιούνται σε συνδυασμό με την εκπόνηση νέων στ