Όταν το design βρέθηκε θετικό στον υιό

Ένα εργαστήριο σχεδιαστών, αρχιτεκτόνων και interior designer προσκαλεί σε ημερίδα τους πιο διάσημους Έλληνες καλλιτέχνες όλων των εποχών. Εφτασε ο Ικτίνος, ο Αναστάσιος Μεταξάς, o Πικιώνης, ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου, ο Αλέξανδρος Νικολούδης, ο Κιτσίκης, ο Καλλικράτης και πολλοί ακόμα για να τους παρουσιάσει τις νέες τάσεις της εποχής. Ομιλίες και παρουσιάσεις του μπετόν, του αλουμινίου, του καμμένου

τούβλου, του πλαστικού και πολλών άλλων μοντέρνων υλικών και τεχνικών της εποχής.

Ολοι ήταν ενθουσιασμένοι αφού κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό είδαν ως μελλοντικό θαύμα. Όμως κατά την επιστροφή τους οι περισσότεροι παρουσίασαν περίεργα συμπτώματα. Ο Ικτίνος έπαθε το σύμπτωμα του πονοκεφάλου μπετόν και αλουμινίου. Τα κτίσματα στον ιερό βράχο ήταν στα τελειώματα οπότε δεν προλάβαινε να κλείσει από αλουμίνιο τα πολλαπλά ανοίγματα. Περπατώντας μια μέρα, κάτω από τα δυτικά του βράχου όμως αποφάσισε να δημιουργήσει ένα κτίριο από μπετόν και αλουμίνιο. Κατά την διάρκεια της κατασκευής δε οι Καρυάτιδες είχαν εκπλαγεί. Σαν να τους είχαν φορέσει βατραχοπέδιλα κάτω από τα πλισέ μαρμάρινα φορέματά τους. Είχαν σκάσει.

Ο δε Αναστάσιος Μεταξάς που είχε στα σκαριά να αναλάβει μία αντιπαροχή στις Δήλες και αφού ανέβασε τον πυρετό του καμμένου τούβλου σχεδίασε κάποια πρωτοποριακά κομμάτια που κάλυψαν τα παλιά μαρμάρινα γλυπτά της ευρύτερης περιοχής με τούβλο. Οι διάσημοι περαστικοί που περνούσαν με τα γιοτ τους συχνά από εκεί το κόλλησαν αμέσως. Τα τουβλοπάρτυ άρχισαν να γίνονται πάμπολλα. Αρκετοί αποφάσισαν λοιπόν τα βαρετά πέτρινα ψηλοτάβανα που είχαν κληρονομήσει από τον παππού τους να γίνουν όλα από καμμένο τούβλο και γεμάτα από λεπτομέρειες αλουμινίου.

Δοκίμασαν να το υιοθετήσουν και στα γιοτ τους αλλά δεν μπορούσαν να τα βάλουν με την θάλασσα.
Το έντονο κρυολόγημα του πλαστικού ήταν από τα τελευταία συμπτώματα που εμφάνισαν κάποιοι άλλοι δημιουργοί όπως ο Κιτσίκης, ο Πικιώνης και άλλοι. Έντυσαν κοινόχρηστα παγκάκια, κιόσκια της εποχής και στόλισαν όλα τα τότε συμπόσια με πλαστικά πανέμορφα λουλούδια. Όλοι λέγαν ότι ήταν η αρχή του τέλους, κάποιοι το τέλος της αρχής. Χρόνια μετά την τότε πανδημία το αποτέλεσμα είναι να έχει επέλθει ανοσία σε όλα τα είδη μεταλλάξεων. Το πλαστικό λουλούδι έχει αντέξει και δεν νοσεί, το αλουμίνιο είναι πλέον σαν αθάνατος βράχος και το μπετόν είναι σαν τα τεράστια εναπομείναντα δέντρα στον Αμαζόνιο.
Καλή λευτεριά.