Οι κορυφαίες στιγμές στην ιστορία των EURO - Από τον Φαν Μπάστεν στο «θαύμα» της Πορτογαλίας (Videos)

ΑΘΛΗΤΙΚA

Σε μία εβδομάδα ξεκινάει το Euro 2016 και αξίζει να θυμηθούμε κάποιες από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία της διοργάνωσης.

Η μεγάλη ανατροπή των Γιουγκοσλάβων, 1960

Μόλις στο πρώτο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που διεξήχθη ποτέ, συνέβη μια από τις μεγαλύτερες ανατροπές της ιστορίας. Στον ημιτελικό που έλαβε χώρα στο Παρίσι, η Γιουγκοσλαβία αν και προηγήθηκε, βρέθηκε να χάνει από τη διοργανώτρια Γαλλία με 3-1 και 4-2.

Εκεί λοιπόν

που η επικράτηση των «τρικολόρ» έμοιαζε πλέον δεδομένη, οι Γιουγκοσλάβοι πέτυχαν ένα μικρό θαύμα. Σκοράροντας τρεις φορές στα τελευταία δεκαπέντε λεπτά της αναμέτρησης «έκλεψαν» τη νίκη και με το εντυπωσιακό 4-5 πήραν το εισιτήριο για τον τελικό της διοργάνωσης.

Εκεί, παρά το ότι άνοιξαν και πάλι το σκορ, δεν κατάφεραν να κερδίσουν το τρόπαιο, καθώς, γνώρισαν την ήττα με 2-1 από τη Σοβιετική Ένωση στην παράταση.

Πρόκριση στο κέρμα, 1968

Ο ημιτελικός του 1968 ανάμεσα στη διοργανώτρια Ιταλία και τη Σοβιετική Ένωση έληξε ισόπαλος χωρίς γκολ, γεγονός που οδήγησε σε μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προκρίσεις στην ιστορία του τουρνουά.

Σε μια εποχή όπου η διαδικασία των πέναλτι δεν είχε επινοηθεί ακόμα, η «Σκουάντρα Ατζούρα» πήρε το χρυσό εισιτήριο για τον τελικό στο στρίψιμο νομίσματος, καθώς ο αρχηγός της, Τζακίντο Φακέτι, στάθηκε πιο τυχερός από τον Σοβιετικό ομόλογο του, μαντεύοντας σωστά.

Μάλιστα, σ’ ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας, στον τελικό οι διοργανωτές ήρθαν ισόπαλοι 1-1 με τη Γιουγκοσλαβία, όμως, αυτή τη φορά βρέθηκε άλλη λύση. Προκειμένου να αποφευχθεί η στέψη της νέας πρωταθλήτριας Ευρώπης με στρίψιμο νομίσματος, δυο μέρες αργότερα διεξήχθη επαναληπτικό ματς στο οποίο η Ιταλία επικράτησε με 2-0, κερδίζοντας το τρόπαιο για πρώτη φορά στην ιστορία της.

Το πέναλτι του Πανένκα, 1976

Γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για την πιο σημαντική κλωτσιά στην ιστορία της χώρας του, ο Αντονίν Πανένκα αποφάσισε να τη δώσει με στυλ. Ο τελικός του Βελιγραδίου ανάμεσα στην Τσεχοσλοβακία και την κάτοχο του τροπαίου, Δυτική Γερμανία, είχε λήξει ισόπαλος 2-2 και ο Ούλι Χένες είχε μόλις αστοχήσει στο τέταρτο πέναλτι των «πάντσερ».

Ο Τσεχοσλοβάκος διεθνής είχε την ευκαιρία να δώσει στην ομάδα του το κύπελλο και δε σκόπευε να την σπαταλήσει: Με περίσσια αυτοπεποίθηση αλλά και μπόλικο θράσος, αφού πήρε αρκετά μέτρα φόρα, «έσκαψε» γλυκά τη μπάλα δίνοντας της καμπύλη και την έστειλε να αναπαυθεί στο βάθος της εστίας του σπουδαίου Σεπ Μάγερ, ο οποίος, αδυνατώντας να προβλέψει αυτό που είχε στο μυαλό του ο αντίπαλος του, ξάπλωσε στην αριστερή του γωνία.

Ήταν η πρώτη φορά που ένα τόσο κρίσιμο πέναλτι χτυπήθηκε με τόσο περίτεχνο -αλλά και ριψοκίνδυνο- τρόπο, γεγονός που συνέδεσε το όνομα του Τσεχοσλοβάκου ποδοσφαιριστή με κάθε παρόμοια εκτέλεση στο μέλλον.

Ο ημιτελικός του «Βελοντρόμ», 1984

Θεωρείται από πολλούς -όχι άδικα- το κορυφαίο παιχνίδι στην ιστορία του θεσμού. Η διοργανώτρια Γαλλία, η οποία είχε σημειώσει μόνο νίκες μέχρι εκείνο το σημείο του τουρνουά και η φιλόδοξη Πορτογαλία που είχε αποκλείσει στη φάση των ομίλων την κάτοχο του τροπαίου, Δυτική Γερμανία, συναντήθηκαν στον ημιτελικό που διεξήχθη στο «Βελοντρόμ» της Μασσαλίας.

Σε μια συναρπαστική αναμέτρηση που δεν ανέδειξε νικητή στο 90λεπτο, οι «τρικολόρ» προηγήθηκαν με τον Ντομέργκ στο πρώτο ημίχρονο, όμως ο Ζορντάο, όχι μόνο ισοφάρισε για λογαριασμό των Πορτογάλων στο 74′, αλλά έδωσε και προβάδισμα στην ομάδα του στο όγδοο λεπτό της παράτασης, βάζοντας τους οικοδεσπότες με την πλάτη στον τοίχο.

Κι εκεί που οι φίλαθλοι των γηπεδούχων είχαν αρχίσει να αποδέχονται την ιδέα της ήττας, η ομάδα του Μισέλ Χινταλγκό αποφάσισε να φέρει τα πάνω κάτω: Αφού ισοφάρισε αρχικά σε 2-2 χάρη στο δεύτερο προσωπικό γκολ του Ντομέργκ στο 114′, στη συνέχεια πήρε τη νίκη με τέρμα του Πλατινί, ένα λεπτό πριν το τέλος του έξτρα ημιώρου.

Όπως ήταν φυσιολογικό, μετά από μια τέτοια πρόκριση ο τελικός δεν γινόταν να χαθεί. Με το 2-0 επί της Ισπανίας η Γαλλία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης για πρώτη φορά, μπροστά σε σχεδόν 50 χιλιάδες θεατές, στο Παρίσι.

Το γκολ του Φαν Μπάστεν, 1988

Πρόκειται για ένα από το ομορφότερα γκολ στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και το γεγονός ότι σημειώθηκε σε τελικό Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος το καθιστά ακόμα πιο σημαντικό. Στο 54ο λεπτό του παιχνιδιού που έλαβε χώρα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου και με την Ολλανδία να προηγείται ήδη με 1-0 της Σοβιετικής Ένωσης, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν μ’ ένα ασύλληπτο βολέ πάνω στην κίνηση από εξαιρετικά δύσκολη γωνία «κλείδωσε» τη νίκη για την εθνική ομάδα της χώρας του και άφησε τον Ντασάεφ να αναρωτιέται πως στην ευχή κατέληξε η μπάλα στα δίχτυα της εστίας του.

Ο άνθρωπος που είχε «σκοτώσει» στον ημιτελικό τους διοργανωτές Δυτικογερμανούς πετυχαίνοντας το νικητήριο γκολ για τους «οράνιε» δυο λεπτά πριν το τέλος, ήταν πάλι εκεί για να βάλει τη σφραγίδα του και σ’ αυτή την αναμέτρηση. Σαν να μην έφτανε αυτό, με πέντε γκολ συνολικά αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ, καθώς και μέλος της καλύτερης εντεκάδας του τουρνουά.

Σμάιχελ εναντίον Φαν Μπάστεν, 1992

Τέσσερα χρόνια μετά από τις καταπληκτικές εμφανίσεις του στο Euro ’88, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν έμελλε να δει την άλλη όψη του νομίσματος. Στον ημιτελικό του «Ούλεβι» οι Ολλανδοί νόμιζαν ότι τη γλίτωσαν στο… παρά τέσσερα όταν ο Φρανκ Ράικαρντ ισοφάρισε σε 2-2, στο 86ο λεπτό. Ωστόσο, οι Δανοί δεν είχαν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη.

Το παιχνίδι οδηγήθηκε στα πέναλτι, όπου, ο Πίτερ Σμάιχελ απέκρουσε το χτύπημα του «Σαν Μάρκο», χαρίζοντας στην ομάδα του την πρόκριση στον μεγάλο τελικό. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία: Η Σκανδιναβική ομάδα που είχε βρεθεί «από το παράθυρο» στο τουρνουά επικράτησε της Γερμανίας με 2-0 και κατέκτησε την κορυφή της Ευρώπης.

Η «έκρηξη» του Στιούαρτ Πιρς, 1996

Το χαμένο πέναλτι στην ημιτελική φάση του Μουντιάλ της Ιταλίας, απέναντι στη Δυτική Γερμανία, δεν είχε πάψει να στοιχειώνει τον αμυντικό της Νότιγχαμ Φόρεστ. Έξι χρόνια αργότερα έψαχνε ακόμα για λύτρωση και το σενάριο δε θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο.

Προημιτελικός του Euro ’96 στο Γουέμπλεϊ, μπροστά σε χιλιάδες συμπατριώτες του. Αντίπαλος η Ισπανία. Η «λευκή ισοπαλία» οδηγεί τις δυο ομάδες στα πέναλτι και ο Στιούαρτ Πιρς δεν αρνείται να πάρει την ευθύνη. Όλος ο κόσμος γνωρίζει ότι αν αστοχήσει ξανά δε θα το συγχωρήσει ποτέ στον εαυτό του. Καλύτερα απ’ όλους το γνωρίζει ο ίδιος, γι’ αυτό, φροντίζει αυτή τη φορά να βρει στόχο.

Οπλισμένος με μπόλικο θάρρος, παίρνει φόρα και σουτάρει με όλη του τη δύναμη στη γωνία του Θουμπιθαρέτα. Αυτό που ακολούθησε ήταν μια πρωτόγνωρη έκρηξη συναισθημάτων, αγανάκτησης και έντασης.

Και, σαν να μην του έφτανε αυτό για να ξορκίσει τα φαντάσματα του παρελθόντος, στον ημιτελικό της διοργάνωσης η Αγγλία αντιμετώπισε πάλι τη Γερμανία και το παιχνίδι οδηγήθηκε ξανά στα πέναλτι. Για άλλη μια φορά ήταν εκεί και σημάδεψε σωστά, διαγράφοντας για πάντα από τη μνήμη του την αποτυχία του 1990. Η ομάδα του μπορεί να γνώρισε άλλη μια ήττα στα πέναλτι από τη «νατσιοναλμανσαφτ», όμως, αυτή τη φορά δεν ήταν εκείνος ο μοιραίος παίκτης.

Ο πρώτος «ξαφνικός θάνατος», 1996

Μένουμε στο Euro ’96, καθώς, ο τελικός ανάμεσα στη Γερμανία και την Τσεχία που έλαβε χώρα στο Γουέμπλεϊ, έμελλε να είναι ο πρώτος που κρίθηκε στον «ξαφνικό θάνατο», ή «χρυσό γκολ», όπως καθιερώθηκε αργότερα.

Τα γκολ των Μπέργκερ και Μπίρχοφ έστειλαν το παιχνίδι στην παράταση, όπου, ο δεύτερος πέρασε στην ιστορία, δίνοντας τον τίτλο στη Γερμανία με το δεύτερο προσωπικό του γκολ, στο 95ο λεπτό. Όσο για τους Τσέχους; Οκτώ χρόνια αργότερα θα έπεφταν θύματα μιας άλλης καινοτομίας: Του «ασημένιου γκολ». Σας θυμίζει κάτι;

Το Γαλλικό «νταμπλ», 2000

Το 2000 η Γαλλία έγινε η δεύτερη ομάδα στην ιστορία που κατάφερε να κερδίσει διαδοχικά το Παγκόσμιο Κύπελλο και το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα (η πρώτη ήταν η Δυτική Γερμανία τη δεκαετία του ’70, ενώ, το επίτευγμα αυτό επανέλαβε αργότερα και η Ισπανία).

Οι «τρικολόρ» έχοντας κατακτήσει το Μουντιάλ του 1998 αγωνίστηκαν στοEuro που συνδιοργανώθηκε από το Βέλγιο και την Ολλανδία σαν πρωταθλητές κόσμου. Μάλιστα, πήραν την πρόκριση στον τελικό «λυγίζοντας» στον ημιτελικό την αντίσταση της Πορτογαλίας στην παράταση, όπως ακριβώς είχε συμβεί την προηγούμενη φορά που κατέκτησαν το τρόπαιο.

Το καλύτερο όμως το είχαν κρατήσει για τον τελικό, όπου, πέτυχαν μια ιστορική ανατροπή: Αν και, λίγο πριν την εκπνοή ήταν πίσω στο σκορ με 1-0, κατάφεραν να ισοφαρίσουν με τον Βιλτόρ στο τρίτο λεπτό των καθυστερήσεων και να πάρουν τη νίκη με το «χρυσό γκολ» του Τρεζεκέ στο 103′.

Το «τακουνάκι» του Ζλάταν, 2004

Euro 2004 (ή το «δικό μας» Euro, αν προτιμάτε). Για την δεύτερη αγωνιστική της φάσης των ομίλων η Σουηδία αντιμετωπίζει την Ιταλία και πέντε λεπτά πριν απ’ το τέλος, η «Σκουάντρα Ατζούρα» προηγείται με 1-0. Κάπου εκεί οι Σκανδιναβοί κερδίζουν κόρνερ, δημιουργείται ένας χαμός στην περιοχή του Μπουφόν και αυτός που αποφασίζει να «λύσει την παρεξήγηση» είναι ο Ζλάταν.

Με ένα απίστευτο τακουνάκι προλαβαίνει την έξοδο του Ιταλού τερματοφύλακα, περνάει τη μπάλα από την τρύπα της βελόνας και ισοφαρίζει για την ομάδα του. Άλλο να σας το περιγράφουν και άλλο να το βλέπετε.

Το θαύμα του «Αλβαλάδε», 2004

Μπορεί να μην ήταν στην καλύτερη της φόρμα, όμως, ήταν η Γαλλία. Μιλάμε για τη νικήτρια του προηγούμενου τουρνουά, η οποία φυσικά, «κατέβηκε» γεμάτη αστέρια στο Euro της Πορτογαλίας: Ζιντάν, Μακελελέ, Ανρί, Τρεζεκέ, Τουράμ, Πιρές και Βιεϊρά ήταν μόνο μερικοί από τους παικταράδες που παρατάχθηκαν απέναντι στους Έλληνες διεθνείς.

Από την άλλη, η εθνική Ελλάδος ήταν απλώς η έκπληξη της πρώτης φάσης, καθώς, είχε τερματίσει δεύτερη στον όμιλο της πάνω από τους Ισπανούς και τους Ρώσους-οι δεύτεροι μάλιστα, μας είχαν νικήσει στο τελευταίο παιχνίδι του ομίλου και παραλίγο να μας αφήσουν εκτός συνέχειας της διοργάνωσης.

Κι όμως, εκείνο το αλησμόνητο βράδυ στο «Ζοζέ Αλβαλάδε» η Εθνική Ελλάδος έγραψε ιστορία, καθώς, κερδίζοντας στα προημιτελικά τους «τρικολόρ» έκανε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη να πιστέψει ότι τελικά, ίσως μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος. Το όμορφο γκολ του Άγγελου Χαριστέα με εκείνη την άπιαστη κεφαλιά μετά από την καταπληκτική ενέργεια του Θοδωρή Ζαγοράκη ήταν απλά το αποκορύφωμα ίσως της κορυφαίας -μέχρι την επόμενη- εμφάνισης στην ιστορία της εθνικής μας ομάδας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, ο Έλληνας επιθετικός σήκωσε και τη φανέλα για να φανεί το όνομα του Ζοάν Μικού, συμπαίκτη του στη Βέρντερ Βρέμης εκείνη την περίοδο, ο οποίος δεν είχε συμπεριληφθεί στα πλάνα του Γάλλου ομοσπονδιακού για το τουρνουά.

Πηγή: mpenalti.com

euroστιγμέςποδόσφαιροHas video: