Μια ματιά στη μαύρη αγορά σπάνιων κάκτων και παχύφυτων της Αμερικής

ΚΟΣΜΟΣ

 

Ποιος θα περίμενε πως κάτι τόσο μικρό και ασήμαντο όσο ένας κάκτος, θα ήταν το αντικείμενο ενός ολόκληρου κυκλώματος παράνομης πώλησης ανά τον κόσμο;

Την τελευταία δεκαετία, οι κάκτοι και τα παχύφυτα έχουν γίνει τα αγαπημένα παιδιά των millenials. Όμορφα, μικρά, συμμετρικά, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις, ταιριάζουν απόλυτα στην αισθητική και τον τρόπο ζωής της σημερινής γενιάς, της στερημένης από την επαφή με τη φύση, που τόσο απεγνωσμένα προσπαθεί να βάλει στο σαλόνι της. Τα φυτά αυτά γράφουν καλά στο φακό και δε θα μπορούσαν παρά να γίνουν οι σταρς των φυτών στο Instagram,

το απόλυτο μέσο επιφανειακής καλοστημένης αυτοπροβολής. Η δημοσιότητα που απόκτησαν όμως έχει και μια πολύ δυσάρεστη συνέπεια: το αλόγιστο παράνομο ξερίζωμα από το φυσικό τους περιβάλλον.

Τα είδη αυτά ευδοκιμούν σε θερμές και ξηρές περιοχές της Αμερικανικής Ηπείρου και της Νοτίου Αφρικής, όπου φυτρώνουν σε βραχώδεις τοποθεσίες, ακατοίκητες και συχνά δυσπρόσιτες. Αν και όλα τα παχύφυτα μπορούν να αναπαραχθούν τεχνητά, κάποια είδη απαιτούν χρόνια για να φτάσουν στο μέγεθος μιας μπάλας του τένις, κάνοντας την εμπορική τους παραγωγή ασύμφορη. Ακόμα όμως και αν διατίθενται νόμιμα στο εμπόριο, το σχήμα και το χρώμα τους δεν μπορεί να ανταγωνιστεί το αντίστοιχο ενός φυτού που έχει μεγαλώσει στη φύση. Η σπανιότητά τους, η εμφάνισή τους και η μεγάλη ζήτηση για αυτά έχουν οδηγήσει στην παράνομη συγκομιδή τους, σε σημείο να έχουν σχεδόν εξαφανιστεί ολόκληροι πληθυσμοί κάκτων και παχύφυτων που μέχρι πρότινος κυριαρχούσαν στο τοπίο.

Ένα από τα πιο πολύτιμα και μοσχοπουλημένα παχύφυτα στη μαύρη αγορά είναι η δουδλεΰα (Dudleya spp), που φυτρώνει στη Δυτική Ακτή των Η.Π.Α., από το Όρεγκον μέχρι την Καλιφόρνια. Εκεί, οι «λαθροκυνηγοί» φυτών σκαρφαλώνουν σε απόκρημνα βράχια πάνω από τη θάλασσα, προκειμένου να ξεριζώσουν όσο περισσότερα φυτά μπορούν για να τα στείλουν στους πελάτες τους, που βρίσκονται κυρίως στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Νότιο Κορέα και τη Ρωσία. Το συμμετρικό σχήμα τους που μοιάζει με το –ιερό στην Ανατολή- λουλούδι του λωτού, μαζί με την προϋπάρχουσα μόδα για παρόμοια παχύφυτα, έχει συντελέσει στο να είναι ένα είδος περιζήτητο στην Ασία. Ανάλογα με την ηλικία και το μέγεθος του φυτού, η τιμή του κυμαίνεται από 5 έως 80 δολάρια, με κάποιες ποικιλίες να κοστίζουν μέχρι και κάποιες χιλιάδες δολάρια. Τελικοί αποδέκτες μπορεί να είναι μια Κορεάτισσα νοικοκυρά που θέλει να στολίσει το παράθυρό της ως ένδειξη εκλεπτυσμένου γούστου και υψηλού κοινωνικού status ή ένας ναρκισσιστής Κινέζος συλλέκτης φυτών, διατεθειμένος να δώσει 1.000-5.000$ για μια σπάνια δουδλεΰα.

Αυτή τη στιγμή, 39 από τα 68 υποείδη της δουδλεΰας, τα περισσότερα ενδημικά της Καλιφόρνια, θεωρούνται υπό εξαφάνιση λόγω της εντατικής παράνομης συλλογή τους. Χιλιάδες φυτά υπολογίζεται πως έχουν ξεριζωθεί και αρκετές είναι οι περιπτώσεις που οι «λαθροκυνηγοί» συλλαμβάνονται. Για παράδειγμα, τον Ιούνιο τρεις άνδρες κατηγορήθηκαν για το ξερίζωμα 6000 άγριων παχύφυτων που προορίζονταν για τη Νότια Κορέα. Δυστυχώς, σπάνια το λαθραίο εμπόρευμα μπορεί να φυτευτεί ξανά στο φυσικό του περιβάλλον, λόγω περιβαλλοντικών και γραφειοκρατικών λόγων.

Η απογύμνωση των ακτών από τη φυσική χλωρίδα της είναι αναμενόμενο να επηρεάσει και το υπόλοιπο οικοσύστημα. Μέλισσες, μύγες, χελιδόνια και άλλα ζώα έχουν παρατηρηθεί να επισκέπτονται τα παχύφυτα, που στα παχιά φύλλα τους αποθηκεύουν νερό πολύτιμο για την άγρια ζωή σε περιόδους παρατεταμένης ξηρασίας, και επίσης οι ρίζες τους παρέχουν προστασία από τη διάβρωση των εδαφών λόγω της ανυδρίας και των ανέμων. Η έλλειψη των ενδημικών ειδών οδηγεί στην αντικατάστασή τους από ξενικά είδη, πράγμα που διαταράσσει περαιτέρω την τροφική αλυσίδα. Για παράδειγμα, η μπλε πεταλούδα του Ελ Σεγκούντο γεννάει τα αυγά της στη –όλο και πιο σπάνια- δουδλεΰα και τρέφεται από ένα είδος σίκαλης, το οποίο τείνει να εκτοπιστεί από φυτά του είδους των αειζωοειδών. Πλέον, η μπλε πεταλούδα απειλείται με εξαφάνιση και τα βράχια έχουν διαβρωθεί σε τέτοιο βαθμό που συχνά μεγάλα κομμάτια βράχων πέφτουν στη θάλασσα.

Αντίστοιχα περιστατικά παράνομης εκρίζωσης κάκτων και παχύφυτων συμβαίνει και στο Μεξικό, τη Χιλή και τη Μαδαγασκάρη. Σε αυτές τις χώρες, οι έλεγχοι στα τελωνεία είναι πολύ πιο χαλαροί και οι λαθροθηρευτές δεν είναι οι ίδιοι οι έμποροι, αλλά φτωχοί χωριάτες, που για λίγα χρήματα ξεριζώνουν πρόθυμα αμέτρητα φυτά κάθε μέρα, για μήνες, φυτά που για τους ίδιους δε σημαίνουν τίποτα και τα αντιμετωπίζουν ως αδιάφορα ξερόχορτα και για τους παράνομους εμπόρους είναι πηγή χιλιάδων δολαρίων. Περιοχές που κάποτε ήταν γεμάτες αριόκαρπους, σπάνιες αλόες, χαβόρθιες, πελεκυφόρους, κοπιαπόες, κωνόφυτα, λίθοπες, είναι πλέον θλιβερά απογυμνωμένες από τα μοναδικά αυτά είδη που έχουν προσαρμοστεί σε συνθήκες δύσκολες για οποιαδήποτε άλλη βλάστηση.

Εκτός από το παραεμπόριο φυτών, η κατασκευή δρόμων και ορυχείων που καταστρέφουν τα εδάφη, η αυξανόμενη οικιστική ανάπτυξη χωρίς μέριμνα για τα φυσικά ενδιαιτήματα και η άνοδος της θερμοκρασίας λόγω της κλιματικής αλλαγής και οι ανεξέλεγκτες πυρκαγιές είναι επιπλέον επιβαρυντικοί παράγοντες για την επιβίωση της άγριας χλωρίδας. Είναι αμφίβολο αν προλαβαίνουμε να σώσουμε τον πλανήτη από την καταστροφή που επιτελείται, πλέον ολοφάνερα.

Ελπίζουμε μόνο, σε λίγα χρόνια να μη συμβεί το σενάριο όπου κάθε άγρια μορφή ζωής θα τη συναντάμε μόνο σε θερμοκήπια, ζωολογικούς κήπους και ιδιωτικές συλλογές.

κάκτοιπαχύφυταμαύρη αγοράHas video: Exclude from popular: 0