Κατάρ: Είναι μια μεγάλη φυλακή που μπορείς να δουλέψεις, δηλώνουν οι αόρατοι μετανάστες που εργάστηκαν για το Μουντιάλ

Πριν κοπάσουν οι πανηγυρισμοί για την κατάκτηση του Μουντιάλ από την Αργεντινή και οι επευφημίες για τη λαμπρή τελετή λήξης του κυπέλλου, ο Guardian ρίχνει φως στο θέμα των χιλιάδων ξεχασμένων μεταναστών που εργάστηκαν κάτω από απάνθρωπες συνθήκες για να χτίσουν τα γήπεδα όπου έγιναν οι αγώνες.

Την ώρα που ο Λιονέλ Μέσι έγραφε ιστορία στα γήπεδα

ο Άιζακ και ο Εμάνουελ – δύο μετανάστες που τα ονόματά τους είναι άλλα στην πραγματικότητα- κινούνταν σαν σκιές στους χώρους ενός εμπορικού κέντρου για να μην αφήσουν ίχνος σκόνης.

Περνούσαν μπροστά από βιτρίνες με πολυτελείς γυναικείες τσάντες, αρώματα και ρούχα, αλλά κοιτούσαν στο πάτωμα, για να είναι σίγουροι πως το διατηρούν καθαρό. Οι δυο νεαροί μετανάστες από τη Γκάνα δουλεύουν τρεις μήνες στο εμπορικό κέντρο, αλλά δεν έχουν πληρωθεί ούτε ένα σεντς.

The darkness in Qatar will not leave with the World Cup. Here are stories from migrant workers in a labour camp on the edge of Doha, the day after the final. It’s a harsh, unhappy place and one message strikes clearly: “Don’t forget us.” https://t.co/RLjYg7Hu3x

— Nick Ames (@NickAmes82) December 21, 2022

«Μας είπαν πως θα μας πληρώσουν αυτόν τον μήνα, αλλά το ίδιο ακούσαμε και τον προηγούμενο μήνα», λέει με παράπονο ο Άιζακ, «δεν έχω καθόλου χρήματα. Πριν έρθουμε εδώ μας έλεγαν ότι είναι καλά, ότι με σκληρή δουλειά θα έχεις ότι θελήσεις.. Αλλά δεν είναι έτσι».

Στο γκέτο των μεταναστών

Αργά το απόγευμα ο Άιζακ και ο Εμανουελ επιβιβάζονται σε ένα λεωφορείο που τους μεταφέρει στα περίχωρα της Ντόχα, σε μία περιοχή που την είδαν ελάχιστοι από τους δεκάδες χιλιάδες επισκέπτες του Κατάρ, που γέμισαν τα γήπεδα τον τελευταίο μήνα. Οι εταιρίες φρόντισαν εξάλλου να κρατούν τους μετανάστες μακριά από τα μέρη όπου σύχναζαν οι ποδοσφαιρόφιλοι. Οι εργοδότες φρόντισαν να παραμείνουν αόρατοι οι μετανάστες.

Qatar 2022 World Cup in one image, 6500 people has died in 10 years of exploitation and overwork, most of them poor immigrants, at the construction of the stadiums in Qatar. For FIFA oil were more important than people life's. FIFA=MAFIA #Qatar2022 #BoycottQatar2022 #OpFifa pic.twitter.com/x55aA8MCD9

— Anonymous (@Parrattarna) November 8, 2022

Σε μια απομακρυσμένη περιοχή, νοτιοδυτικά της Ντόχα, οι αόρατοι μετανάστες ζουν σε έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από εκείνο που γνώρισαν οι ποδοσφαιρόφιλοι που κατέκλυσαν την πόλη.

Ο ρεπόρτερ του Guardian έκανε ρεπορτάζ και επισκέφθηκε την πόλη των μεταναστών, που δεν υπάρχει στους χάρτες. Τριώροφα ομοιόμορφα κτίσματα καταλαμβάνουν μια έκταση ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου. Σε μιαν άκρη υπάρχει ένα γήπεδο μπάσκετ για να ξεδίνουν στον ελεύθερο χρόνο τους οι μετανάστες που ζουν σ΄ αυτό το γκέτο.

Migrant workers have helped build Qatar's World Cup from scratch – but some are earning just £227 a month and sleep in dorms with up to 12 people.@AdamCrafton_ visited the 'mall for migrants' and a very different side to Doha's opulence.

https://t.co/Xbpcr6iJr3 pic.twitter.com/slqKP38WS2

— The Athletic | Football (@TheAthleticFC) December 3, 2022

«Το χρειαζόμαστε», λέει ο Μόουζες, ένας μετανάστης από την Ουγκάντα και προσθέτει πως το εμιράτο, όπου πήγαν για να έχουν καλύτερη τύχη «τελικά είναι μια μεγάλη φυλακή, όπου μπορείς να δουλέψεις».

Σύγχρονοι σκλάβοι

«Κανένας μας δεν θα ήταν εδώ αν είχαμε άλλη λύση και το Κατάρ το γνωρίζει αυτό. Αυτό που ζούμε εδώ είναι η σύγχρονη δουλεία», λέει ο Μόουζες, ο οποίος δουλεύει στην ασφάλεια ενός εμπορικού κέντρου. Περιγράφει την περίπτωση ενός φίλου του, που έφτασε στα όρια: Ατέλειωτες ώρες δουλειάς, χαμηλή αμοιβή, κακές συνθήκες διαβίωσης, μακριά από τους δικούς του.  «Υπέφερε τόσο πολύ που υπήρχε μόνο μία λύση, να πάει στα αφεντικά του και να επιμένει να του δώσουν ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή, για να γυρίσει στην πατρίδα του», λέει ο Μόουζες. «Ο άνθρωπος ήταν μια χαρά όταν ήρθε εδώ, αλλά το Κατάρ τον έκανε άλλον άνθρωπο. Δεν τα καταφέρνουν όλοι», προσθέτει.

Οι μετανάστες που παίζουν μπάλα στο γηπεδάκι του μπάσκετ συνεχίζουν να κάνουν πάσες, μόλις 20 μίλια από το πολυτελές στάδιο Λουσάιλ, το οποίο βρίσκεται σε ένα άλλο σύμπαν.

Στη διάρκεια των αγώνων του Παγκοσμίου Κυπέλλου τα ωράρια για τους μετανάστες ήταν ανθρώπινα- δούλευαν οκτώ ώρες. Αλλά μετά το κύπελλο τα πράγματα θα αλλάξουν: «Θα γυρίσουμε εκεί που είμαστε πριν. Οι 29 μέρες (του Παγκοσμίου Κυπέλλου) δεν αλλάζουν αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 5-10 χρόνια», λέει ο Μόουζες.

Ο Μόουζες δείχνει ικανοποιημένος που μπορεί να μιλήσει στον ρεπόρτερ του Guardian. Άλλοι μετανάστες δείχνουν ανήσυχοι, επιφυλακτικοί. Όμως όλοι συμφωνούν ότι μόλις πέσει η αυλαία δεν πρέπει να απλωθεί κι ένα πέπλο σιωπής για όσα υφίστανται οι μετανάστες στο Κατάρ.

Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί είναι να μας ξεχάσουν, λέει ο Τζέφρι, ένας ψηλός και γεροδεμένος νέος από τη Γκάνα. Ο Τζέφρι ζει μαζί με άλλους οκτώ συμπατριώτες του σε ένα μικρό διαμέρισμα με τρία υπνοδωμάτια, που το καθένα έχει μια τριπλή κουκέτα. «Αν μάθουν οι άνθρωποι τι περνούμε εδώ, ίσως κάποιες οργανώσεις όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, ή ο ΟΗΕ να μας βοηθήσουν Το μεγαλύτερο πρόβλημα για μας είναι οι μισθοί. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα», λέει ο Τζέφρι, που δουλεύει στην καθαριότητα ενός εμπορικού κέντρου και παίρνει 225 λίρες τον μήνα. Τα χρήματα δεν αρκούν για να επιβιώσει κάποιος στο Κατάρ, ακόμα κι αν καταφέρει να παίρνει ένα μικρό επίδομα για τη στέγη ή για το φαγητό.

Η «ομερτά» κυβέρνησης και εργοδοτών

Ο Άιζακ λέει πως «οι εταιρίες κάνουν άσχημα πράγματα και μπορεί η κυβέρνηση να μην τα γνωρίζει. Δεν μας πληρώνουν, μας κακομεταχειρίζονται. Αυτά είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε».

Θεωρητικά οι μετανάστες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν ανώνυμες καταγγελίες στο υπουργείο Εργασίας για θέματα μισθοδοσίας ή συνθηκών εργασίας. Αλλά ο Άιζακ γνωρίζει την περίπτωση ενός συναδέλφου του που έκανε καταγγελία και όταν παρενέβη το υπουργείο Εργασίας τελικά αποκαλύφθηκε η ταυτότητά του και η εταιρία που τον απασχολούσε τον απέλυσε.

Οι ξένοι εργάτες πέφτουν συχνά θύματα ρατσιστικών επιθέσεων. «Τι μας δίνουν οι Καταριανοί; Τίποτα. Μας αντιμετωπίζουν σαν να μην είμαστε άνθρωποι, σαν να είμαστε ένα τίποτα – κατσάρα  (σκουπίδια) μας φωνάζουν»,  λέει ο Κουάμε.

Ο Μόουζες επισημαίνει ότι οι άνδρες μένουν ξεχωριστά από τις γυναίκες, που απασχολούνται ως οικιακοί βοηθοί και κανένας δεν γνωρίζει πως συμπεριφέρονται σε αυτές οι Καταριανοί εργοδότες, πίσω από τις κλειστές πόρτες.

Διαβάστε επίσης:

Qatargate: Πώς η Μαυριτανία μπαίνει στο κάδρο – Η ομολογία Τζόρτζι για μυστηριώδη μεσολαβητή και μεταφορά χρημάτων

Σοκ στη Γαλλία: 88χρονος ασθενής πήγε στα επείγοντα με οβίδα στον πρωκτό – Εκκενώθηκε το νοσοκομείο υπό τον φόβο έκρηξης

«Ενωτικός» Πούτιν: Κοινή τραγωδία οι απώλειες στο πεδίο της μάχης στην Ουκρανία – Αδελφός λαός ο ουκρανικός (Video)