Η τουρκική στρατηγική δεν θα μεταβληθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών

Όποιος στη Δύση και την Ελλάδα έχει την ψευδαίσθηση ότι οι εκλογές στη γείτονα θα αλλάξουν ριζικά την εθνική στρατηγική της Τουρκίας, πλανάται πλάνην οικτρά.

Με οποιοδήποτε πρόεδρο Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου, η Τουρκία θα συνεχίσει να λειτουργεί ως μικρομέγαλη περιφερειακή και διεθνής δύναμη που επιδιώκει να επιβάλει την ηγεμονία της στην ευρύτερη περιοχή. Θα συνεχίσει να χαριεντίζεται με την Ρωσία

κλείνοντας το μάτι στις ΗΠΑ. Θα συνεχίσει να ανήκει στο ΝΑΤΟ αναπτύσσοντας τους S-400 και φλερτάροντας με τους BRICS. Θα συνεχίσει να υβρίζει την ΕΕ αποδεχόμενη όμως την όποια οικονομική βοήθεια για το μεταναστευτικό ή την κάθε εμπορική συνεργασία με κράτη μέλη.

Θα συμμετέχει στα διεθνή fora ενεργειακής ασφάλειας προωθώντας όμως το μονοπώλιο της διέλευσης ενέργειας με αγωγούς ή από τα Στενά κατά το ρωσικό πρότυπο μονοπωλίου τροφοδοσίας ενέργειας της ΕΕ. Θα επικαλείται τη διεθνή νομιμότητα προωθώντας όμως το παράνομο Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, αρνούμενη το Δίκαιο της Θάλασσας και αμφισβητώντας με απειλές πολέμου την ελληνική κυριαρχία ή τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο.

Η πιο ευγενική προσέγγιση της συμμαχίας των 6 της τουρκικής αντιπολίτευσης προς την Δύση, δεν αλλάζει κάτι στην ουσία της Τουρκικής πολιτικής στα Ελληνοτουρκικά, διότι ο εμπνευστής του Νεοοθωμανισμού και του Στρατηγικού Βάθους του Ταγίπ Ερντογάν, ο κ. Αχμέτ Νταβούτογλου, είναι αυτή τη φορά με την αντιπολίτευση και επιβάλει εκ νέου την ξεπερασμένη και προκλητική ρητορική του.

Η κριτική Κιλιτσντάρογλου δεν επαναφέρει τη λογική στο τραπέζι των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αντίθετα η αντιπολίτευση κατηγορεί τον Ερντογάν ότι είναι μόνο λόγια, ενώ αυτή όταν ήταν στα πράγματα εισέβαλε στην Κύπρο και αμφισβήτησε τα Ίμια. Δεν μιλά για συνεργασία Τουρκίας – Ελλάδας και δεν καταγγέλει την επικινδυνότητα των προκλήσεων, αντίθετα αμφισβητεί τη δύναμη τους με τον τρόπο που αναπτύσσονται.

Είναι σαφές λοιπόν το εκκωφαντικό συμπέρασμα για τους συχνά ελαφρόμυαλους Έλληνες και τους αφελείς ξένους αναλυτές, στην Τουρκία, με Ισλαμική ή Κεμαλική Κυβέρνηση, το εθνικό πλαίσιο εξωτερικής πολιτικής προσδιορίζει τη ρητορική και τη στρατηγική των κομμάτων και όχι το αντίθετο. Μπορεί από κόμμα σε κόμμα και από εποχή σε εποχή να ανεβοκατεβαίνουν οι τόνοι, ωστόσο πιστεύω ότι οι στόχοι παραμένουν οι ίδιοι. Αυτό είναι μια θεμελιώδης διαπίστωση από την οποία οφείλει να ξεκινά η κάθε Ελληνική ή Δυτική ανάλυση για την Τουρκία.

Στη συνέχεια τη σκυτάλη παίρνει η οφελημιστική αντίληψη των γειτόνων μας συνδυασμένη με το ανατολίτικο παζάρι. Η μόνη γλώσσα που απομένει αποδοτική σε τέτοιες καταστάσεις είναι η γλώσσα της δύναμης για τη διεκδίκηση των συμφερόντων μας, συνδυασμένη με τη γλώσσα της διπλωματίας και των διεθνών συμμαχιών για την κατοχύρωση των εθνικών μας δικαίων.

Σε μια περίπτωση οριακής νίκης του Ταγίπ Ερντογαν που απέδειξε ότι είναι χαρισματικός ηγέτης και πονηρός γητευτής της τουρκικής κοινής γνώμης, ξέρουμε τουλάχιστον ότι έχουμε απέναντι μας έναν συνομιλητή που θα μπορεί να επιβάλει στο λαό του τα συμφωνηθέντα, είναι γνωστός στη Δύση και όταν θέλει ξέρει να στρίβει το τιμόνι αποφεύγοντας μετωπικές συγκρούσεις και προτάσσοντας την οικονομία έναντι του πολέμου.

Στην περίπτωση νίκης του Κιλιτσντάρογλου, η δυσκολία είναι ότι ο συνομιλητής της Ελλάδας, ό,τι κι αν συμφωνήσει, έχει πρόσθετη υποχρέωση να πείσει ή να πειθαρχήσει σε αυτό τους πονηρούς και επιθετικούς του εταίρους, κάτι που δεν είναι καθόλου σίγουρο. Επίσης δημιουργεί θετικό αίσθημα στη Δύση που ακόμα δεν τον γνωρίζει, την ίδια στιγμή που ο ίδιος ανενδοίαστα επιμένει σε πολιτικές που δημιουργούν ρήξη στην Νοτιοανατολική πτέρυγα της συμμαχίας κι αυτό θα δημιουργήσει πρόσθετα προβλήματα στην Ελλάδα.

Ό,τι πάντως κι αν συμβεί η Τουρκία είναι βαθιά διχασμένη κι αυτό δεν θα πάψει να υπάρχει την επόμενη μέρα, αντίθετα μπορεί και να οξυνθεί σε ένα περιβάλλον οικονομικής κρίσης και διεθνούς αστάθειας. Υπ’ αυτή την έννοια η Ελλάδα δεν μπορεί να χαίρεται, όταν το σπίτι του γείτονα παίρνει φωτιά. Αντίθετα οφείλει να προετοιμάζεται και να εξοπλίζεται για να μπορεί να τη σβήσει, όταν χρειαστεί, όποιος και αν εκλεγεί Πρόεδρος στην Τουρκία.

*Ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης είναι υποψήφιος βουλευτής Ροδόπης και πρώην υπουργός

Διαβάστε επίσης:

Δέσμευση τώρα για μείωση έμμεσων φόρων

Δυνατό ΚΚΕ για το δίκιο των εργαζομένων

Cosa Nostra