Η αυλή του Πούτιν…

Για όσους δεν το έχουν καταλάβει, ο πόλεμος αυτός ανοίγει μια δύσκολη ιστορική περίοδο. Για την ακρίβεια, προσπαθεί να κλείσει τις ιστορικές εκκρεμότητες της ασύντακτης πτώσης της Σοβιετικής Ένωσης και του τυραννικού καθεστώτος της το οποίο σφράγισε την μεταπολεμική εποχή.

Η Ρωσία που απέμεινε, δεν άλλαξε πολύ όσον αφορά την τοποθέτησή της απέναντι στην δημοκρατία και την Δύση. Ούτε η δημοκρατία την ενδιαφέρει και την αφορά, ούτε

κατά συνέπεια και ο δυτικός τρόπος ζωής. Αντίθετα, παραμένει μια χώρα αχανής και βαθιά αντιφατική. Ακόμα και σήμερα, δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές όλες εκείνες οι φωνές που κάνουν λόγο για δυτικοποίηση της Ρωσίας. Όσοι αμφιβάλλουν, ας ρωτήσουν τον… Μεγάλο Πέτρο!

Εδώ καλό είναι να κάνουμε μια αναφορά στη Γιάλτα και να θυμίσουμε μερικές λεπτομέρειες σε όσους ρωσόφιλους κάνουν ανιστόρητα λόγο περί του ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ μπήκαν στην αυλή της Ρωσίας και ότι η Ευρώπη δεν φέρθηκε καλά στη Ρωσία του δικτάτορα Πούτιν. Αν έκανε ένα λάθος η Ευρώπη είναι ότι άφησε αχαλίνωτο τον δικτάτορα να εισβάλει σε γειτονικές χώρες και να δολοφονεί λαούς. 

Αν έφταιξε η Ευρώπη ήταν στο ότι δεν αντέδρασε στον ολιγοήμερο πόλεμο της Ρωσίας-Γεωργίας, που είχε ως επίκεντρο τις αποσχισθείσες περιοχές της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας, που στη συνέχεια αυτοανακηρύχτηκαν ανεξάρτητες δημοκρατίες. Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι αν η Ευρώπη δεν κοιμόταν τον ύπνο του δικαίου, και η Γερμανία δεν άσκουσε τόσο ρηχή εξωτερική πολιτική (την οποία ο Σολτς αναγκάστηκε επιτέλους να ανατρέψει σε μια νύχτα), θα είχε αποφευχθεί η προσάρτηση της Κριμαίας.

Υπάρχουν ακόμα οι ρωσικές επεμβάσεις στην Τσετσενία, τη Συρία, τη Λιβύη. Για ποιαν αυλή της Ρωσίας μιλάνε οι χριστιανο-αριστερο-αναρχο-φασιστες πουτινόφιλοι στην Ελλάδα δίχως να ντρέπονται τουλάχιστον για την ασχετοσύνη τους; Πόσο μεγάλη είναι αυτή η αυλή του Πούτιν -για να ξέρουμε μην έχουμε κανένα… πυρηνικό επεισόδιο. Λόγω της ευρωπαϊκής αδράνειας και ολιγωρίας, ο Πούτιν χορεύει τον χορό του πολέμου.

Αλλά και για να ξέρουμε τι λέμε και κυρίως τι δεν λέμε… η σταθερότητα και η ελευθερία που εξασφαλίστηκε για την Δυτική Ευρώπη, είχε ως αντίτιμο την κομμουνιστική σκλαβιά της Ανατολικής. Ταυτόχρονα ως αντάλλαγμα για την είσοδο της Σοβιετικής Ένωσης στον πόλεμο με την Ιαπωνία, ο κομμουνισμός έβαλε πόδι στην Κορεάτικη χερσόνησο, στην Ασία.

Έτσι, δεν είναι λίγοι εκείνοι οι ιστορικοί οι οποίοι θεωρούν την συμφωνία της Γιάλτας ως την αρχή του Ψυχρού Πολέμου. Ιδιαίτερα ενοχλημένα  εμφανίστηκαν και πολλά μέλη του Βρετανικού Κοινοβουλίου αμέσως μετά την διάσκεψη της Γιάλτας καθώς δεν μπόρεσαν να εξασφαλίσουν μια καλύτερη μοίρα για την Πολωνία («αυλή» στην οποία εισέβαλαν από κοινού οι Ναζί και οι κομμουνιστές) θυμίζοντας ότι προς χάριν της μπήκαν οι Βρετανοί  στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Επίσης, εδώ να τονίσουμε ότι η Μεγάλη Βρετανία ήταν η χώρα που αντιμετώπισε ολομόναχη τα δυο πρώτα χρόνια του πολέμου τις δυνάμεις του ναζιστικού Άξονα, όταν άλλες χώρες υπέγραφαν σύμφωνα μη επιθέσεως με τους Ναζί. 

Ο θάνατος του Ρούζβελτ, που πέθανε πριν από τη Διάσκεψη του Πότσνταμ, άφησε  πίσω του μια σκιά αμφιβολιών για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκε τα συμφέροντα της αμερικανικής πλευράς στην Τεχεράνη και τη Γιάλτα. Κάποιοι έφτασαν στο σημείο να τον κατηγορήσουν ότι υπήρξε υπερβολικά υποχωρητικός απέναντι στις απαιτήσεις του Στάλιν. Ο ίδιος ο Ρούζβελτ, καθώς ετοιμαζόταν να επιστρέψει από τη Γιάλτα στην Αμερική, είπε σε έναν σύμβουλό του, τον Αντόλφ Μπερλ: «Αντόλφ, δεν είπα ότι το αποτέλεσμα ήταν καλό. Είπα ότι ήταν το καλύτερο που μπορούσα να επιτύχω».

Διαβάστε επίσης:

Για τα μάτια του ΝΑΤΟ

«Μαζική αντίδραση στη συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο»

Μόσχα και Κίεβο πολεμούν και διαπραγματεύονται