Η απροθυμία για ομιλίες στη συζήτηση της προανακριτικής, το βιβλίο του Τσίπρα, ο προκλητικός Τερεζάκης ελέω Κυρανάκη και η ατάκα του Πέτρου Κόκκαλη

Καλημέρα σας

Δύσκολο το βλέπω να μιλήσουν πολλοί άλλοι πέραν του Κώστα Καραμανλή και του Χρήστου Σπίρτζη στην Ολομέλεια της Βουλής, απ’ όσους περιλαμβάνονται στις προτάσεις των κομμάτων για προανακριτική στην υπόθεση των Τεμπών.

Την ερχόμενη εβδομάδα θα γίνει η συζήτηση των τριών προτάσεων και το ενδιαφέρον είναι λογικό να κορυφώνεται.

Όχι όμως και η αγωνία της κυβέρνησης εάν πιστέψουμε υπουργούς και στελέχη, που λένε ότι «η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα πάει συντεταγμένη».

Θα ψηφιστεί δηλαδή χωρίς πρόβλημα η πρόταση της ΝΔ για παραπομπή του Καραμανλή (για παράβαση καθήκοντος – πλημμέλημα) και θα γίνει μία φαστ τρακ προανακριτική στη συνέχεια, όπως και με την περίπτωση Τριαντόπουλου.

Η κυβέρνηση θα επιχειρήσει να υποβαθμίσει τη σημασία της πρότασης των συγγενών. Και οι προτεινόμενοι για παραπομπή υπουργοί και υφυπουργοί θα αποφύγουν να μιλήσουν στη Βουλή, ακριβώς για να μην αναδείξουν αυτή την πρόταση.

Μάλλον έτοιμοι είναι οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ να… ακολουθήσουν τον Αλέξη Τσίπρα σε όποιο επόμενο βήμα κάνει.

Αυτό φάνηκε από την υποδοχή που του επιφύλαξαν στην έναρξη του  συνεδρίου του κόμματος.

Επιβεβαιώνοντας έτσι ένα από τα σημαντικά ευρήματα των περισσότερων δημοσκοπήσεων: Ότι ένα νέο κόμμα Τσίπρα θα… εξαφανίσει περίπου τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ξέρω αν χρειάζεται ένα κόμμα Τσίπρα για να εξαφανιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ πάντως. Μπορούν και μόνοι τους, όπως δείχνει η πορεία των τελευταίων μηνών. Αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση.

–      Να σας πω την αλήθεια, οι προβλέψεις λένε ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα την κάνει την κίνηση.

Και ένα στοιχείο που ενισχύει αυτή την αίσθηση είναι ότι ετοιμάζει βιβλίο! Το οποίο λογικά δεν θα αργήσει να εκδοθεί. Για την ακρίβεια, αν δούμε ότι προχωρά το βιβλίο, τότε σίγουρα θα έρθει και το κόμμα. Αν το βιβλίο πάει πίσω, θα καθυστερήσει και η όποια πολιτική πρωτοβουλία.

Οι συνεργάτες του Αλέξη έχουν εδώ και καιρό αρχίσει τη συλλογική των αρχείων, εγγράφων και άλλου υλικού.

Έμαθα πως το βιβλίο θα έχει έντονο το στοιχείο της αυτοκριτικής – μιλάμε για την περίοδο 2015-19! Και ενδεχομένως απαντήσεις στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο.

Παραλίγο την Πέμπτη να επιβαρυνθούν κι άλλο οι σχέσεις Ελλάδας – Αιγύπτου. Αιτία η πρόθεση της κυβέρνησης του Καίρου να απελάσει δεκάδες Έλληνες ακτιβιστές που μετέχουν στο ανθρωπιστικό καραβάνι προς τη Γάζα. Τελικά επικράτησαν πιο ψύχραιμες φωνές, οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι και το επεισόδιο έληξε πριν αρχίσει να γίνεται ανεξέλεγκτο.

Δεν ξέρω τι θα γινόταν εάν δεν είχε προηγηθεί η ιστορία με τη μονή στο Σινά, που κηλίδωσε τις σχέσεις της Αθήνας με το καθεστώς Σίσι. Αλλά σίγουρα, μία δεύτερη κρίση – όσο κι αν η ελληνική κυβέρνηση δεν συμφωνεί με τους ακτιβισμούς για τη Γάζα – που θα είχε θύματα Έλληνες πολίτες, θα είχε δύσκολο χειρισμό…

Κάτι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση – και ο αναπληρωτής υπουργός Μεταφορών Κυρανάκης – με την περίπτωση του Παναγιώτη Τερεζάκη.

Ο υποτίθεται μεταβατικός πρόεδρος του ΟΣΕ συνεχίζει την προκλητική τακτική του, με παλινωδίες, αντιφάσεις και εκκρεμή θέματα – ως και ψευδόμενος λέγεται ότι πιάστηκε στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής.

Το τελευταίο που έκανε όμως, εκθέτει και την κυβέρνηση: Δεν εμφανίστηκε την περασμένη Τετάρτη στη δίκη για την υπόθεση των ηχητικών της τραγωδίας στα Τέμπη.

Αποτέλεσμα; Να εξοργιστούν οι συγγενείς των θυμάτων που περιμένουν πώς και πώς να πάρει το λόγο η δικαιοσύνης και να καταλογιστούν οι ευθύνες, εάν και όπου υπάρχουν.

Και μόνο το γεγονός ότι η κυβέρνηση διατηρεί τον Τερεζάκη στην ηγεσία του ΟΣΕ μοιάζει με πρόκληση. Και σίγουρα δεν είναι (ούτε τώρα, ούτε ποτέ) η ώρα για να προκαλούνται και να εξοργίζονται οι οικογένειες των θυμάτων.

Λίγη ενσυναίσθηση και πολιτικά αντανακλαστικά δεν βλέπουν…

Από τα ωραία που άκουσα την πρώτη μέρα του συνεδρίου, με τους χαιρετισμούς εκπροσώπων των κομμάτων ήταν η ατάκα από τον Πέτρο Κόκκαλη. Ο οποίος μίλησε για τις καταστροφικές συνέπειες του… υπαρκτού καπιταλισμού.

Εδώ κολλάει εκείνο του euro2004… «δεν περιγράφω άλλο»!  

Κάποτε είχε τον κόσμο του επιχειρείν στα πόδια του. Τώρα, ο πρώην κραταιός επιχειρηματίας – γνωστός για τις δημόσιες σχέσεις του αλλά και το βαρυφορτωμένο βιογραφικό του – νιώθει σαν ψάρι έξω από τα νερά του. Η αυτοκρατορία του κατέρρευσε με θόρυβο, όμως εκείνος δεν το βάζει κάτω. Όχι μόνο προσπαθεί να επιστρέψει στο παιχνίδι, αλλά δίνει και το παρών σε κάθε κοινωνικό κάλεσμα με ύφος… σαν να μην τρέχει τίποτα.

Πρόσφατα, εθεάθη σε εγκαίνια μικρής γκαλερί στο Κολωνάκι να φωτογραφίζεται διακριτικά μπροστά σε έργο μοντέρνας τέχνης, προσπαθώντας να δείξει ότι «είναι ακόμη εδώ». Κάποιοι είπαν πως έφτασε πρώτος και έφυγε τελευταίος, φροντίζοντας να χαιρετήσει και τον καφέ. Εμφανώς προσπαθεί να διατηρήσει την εικόνα του παρόντος και δραστήριου, όμως το επιχειρηματικό ρολόι μοιάζει να έχει σταματήσει για εκείνον.

Και μεταξύ μας… πιο πιθανό είναι να κατακτήσει το πρωτάθλημα μπάσκετ η (αγαπημένη και πάντα μαχητική) Δόξα Λευκάδος, παρά να βρεθεί ξανά ο ίδιος στην κορυφή της αγοράς. Προς το παρόν, αρκείται στο να δείχνει ότι παίζει – έστω και αν ο αγώνας έχει τελειώσει και τα φώτα έχουν σβήσει.

Διαβάστε επίσης:

Η ώρα της προανακριτικής και το άγχος για Καραμανλή, η «νέα βία» και η πρόκληση για Χρυσοχοΐδη, ο Φαραντούρης και τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ

Ο παιδονόμος Βρούτσης, οι σωρηδόν αποτυχίες του Γεραπετρίτη, το δύσκολο έργο της Ζαχαράκη και πώς κρίνεται η τύχη του ΣΥΡΙΖΑ

Το συνέδριο του Φάμελλου, η κινητικότητα Τσίπρα και η σπουδή του ΠΑΣΟΚ απέναντί του, ο Βαρουφάκης και η ΝΕΑΡ, ο διορθωτής Βενιζέλος και ο Μπαγιώκος