Έχουμε τη (νεανική) βία που μας αξίζει

Κανείς πια δεν πέφτει από τα σύννεφα με τις ειδήσεις που αφορούν στη βία μεταξύ ανηλίκων.

Με μια μικρή αναδρομή στα περιστατικά βίαιων επεισοδίων των τελευταίων μηνών μπορεί κανείς να βρει και να θυμηθεί κάθε είδους παραβατική συμπεριφορά. Από κλοπές και ξυλοδαρμούς μέχρι εξευτελιστικές κακοποιήσεις και βιασμούς ανηλίκων από ανήλικους.

Η συχνότητα των περιστατικών που φτάνουν στην ειδησεογραφία είναι τόσο μεγάλη, που βαθμιαία γίνονται ρουτίνα και συνήθεια, γεγονός που οδηγεί στη μοιρολατρική παραδοχή «έτσι/αυτός

είναι ο κόσμος μας και η εποχή μας».

Η βία μεταξύ των νέων ή με πρωταγωνιστές νέους/παιδιά δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο. Πρωτοφανή, ωστόσο, είναι κάποια χαρακτηριστικά που τη συνοδεύουν και απουσίαζαν στο παρελθόν.

Οι παλαιότεροι που μεγαλώσαμε σε «σκληρές» γειτονιές (και εποχές) στις εργατικές συνοικίες, στα δυτικά προάστια ή τον Πειραιά, για παράδειγμα, διατηρούμε τις μνήμες των άνευ λόγου και αιτίας συγκρούσεων μεταξύ σχολείων, μεταξύ οπαδών συνοικιακών ποδοσφαιρικών ομάδων, μεταξύ «καρεκλάδων» και «ροκάδων» και πάει λέγοντας. Οι «τσαμπουκάδες» για κάποιους – όχι πολλούς – ήταν τρόπος (έφηβης) ζωής και επιβεβαίωσης…

Υπάρχουν άπειρα περιστατικά «μαγκιάς» και παραβατικών συμπεριφορών που μπορεί να ανακαλέσει στη μνήμη του κάποιος από τις «ηρωικές» εποχές μεταξύ 1975 και 1985 στο Περιστέρι. Σε αυτήν την πλούσια γκάμα παραβατικών συμπεριφορών, ωστόσο, δεν υπάρχουν ή σπανίζουν περιστατικά που χαρακτηρίζουν τη σημερινή εποχή. Εκείνα τα χρόνια λοιπόν:

Οι «μάγκες» στο σχολείο δεν τα έβαζαν με τους αδύνατους ή τα «φυτά», αντίθετα λειτουργούσαν προστατευτικά προς αυτούς.Η «μαγκιά» στο σχολείο υπογραμμιζόταν με την τυπική καλή συμπεριφορά εντός του πλαισίου λειτουργίας του σχολείου και των καθηγητών. Οι κοπάνες μπορεί να ήταν στην ημερήσια διάταξη ή το κυνήγι για το μακρύ μαλλί να ήταν συνεχές, αλλά μέχρι εκεί.Οι «πέφτουλες» καθηγητές ήταν στο στόχαστρο και είχαν τον φόβο της μαθητικής «γαλαρίας», γεγονός που – κατά κανόνα – τους προσγείωνε στα καθήκοντα και τον ρόλο τους.Χωρίς όρια

Με άλλα λόγια, η «νεανική» βία εκδηλωνόταν μέσα στο πλαίσιο και τις «αρχές» της εποχής. Το ίδιο ισχύει και σήμερα…

Μόνο που οι εποχές αλλάζουν και συνεπακόλουθα αλλάζει και το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκφράζεται η παραβατική νεανική/εφηβική συμπεριφορά.

Από τη δεκαετία του ’70 και του ’80 έχουν μεσολαβήσει οι περίοδοι της (ψευδαίσθησης της) ευμάρειας και της απόλυτης διάψευσής της με τη χρεοκοπία του τόπου.

Σε αυτό το διάστημα μεσουράνησε η ιδεολογία του («Κλικ») ξεβλαχέματος, της εικόνας, του lifestyle, της ευκολίας, της αρπαχτής, της ήσσονος προσπάθειας, της ατιμωρησίας. Η «θεοποίηση» του πλούτου (με κάθε μέσο και τρόπο) έχει αναδειχτεί σε κυρίαρχη ιδεολογία, η οποία εντείνει τα αδιέξοδα της κοινωνίας συνολικά, καθώς ελάχιστοι είναι αυτοί που καταφέρνουν να πετύχουν/πλουτίσουν, παρά το γεγονός ότι πάρα πολλοί είναι διατεθειμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο.

Τα παιδιά, μεγαλώνοντας μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο, τελικά συμπεριφέρονται ανάλογα, δηλαδή ανεξέλεγκτα.

Σχολεία – αρένες

Έχει ενδιαφέρον να μιλήσει κάποιος με καθηγητές και δασκάλους για να πάρει μια ιδέα της ατμόσφαιρας των σχολείων μέσα στην οποία καλλιεργούνται τελικά συμπεριφορές σαν αυτήν που πρόσφατα είδαμε στο Αρσάκειο με την κακοποίηση του 15χρονου μαθητή από έξι (μεταξύ τους και ένα κορίτσι) συμμαθητές του.

Μέσα από τέτοια περιβάλλοντα ξεπετάγονται ιστορίες που «σοκάρουν», σαν αυτή προ μηνών της υπόθεσης του βιασμού ανηλίκου από έξι επίσης ανηλίκους στο Ίλιον ή το περιστατικό του περασμένου Σαββάτου στην Κηφισιά, όπου δύο παιδιά ηλικίας 15 και 14 ετών χτύπησαν έναν 12χρονο, τον οποίο πρώτα απείλησαν. Οι δύο ανήλικοι μάλιστα ανάγκασαν τον 12χρονο να βρίσει χυδαία τον εαυτό του και βιντεοσκοπούσαν με τα τηλέφωνά τους τις πράξεις τους.

Γκουγκλάροντας «βία – ανήλικοι» εντυπωσιάζεται κάποιος από τον αριθμό των περιστατικών, πολλά από τα οποία έχουν έναν κοινό παρονομαστή:

Πολλοί/δυνατοί κατά αδύναμου, με τη διάθεση μάλιστα των θυτών για επίδειξη της μαγκιάς μέσα από αναρτήσεις στα social media.

Προφανώς πρόκειται για την αναζήτηση της αποδοχής σε έναν (ή από έναν) κόσμο όπου η επιτυχία συνδέεται με τη «δύναμη» και την ατιμωρησία. Τα «πρότυπα» άλλωστε δεν λείπουν…

Όπως για παράδειγμα η περίπτωση του πρώην αστυνομικού, στον οποίο επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης πέντε χρόνων και έξι μηνών με αναστολή για εμπορία ανθρώπων, ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη και οπλοκατοχή σε βάρος της 19χρονης κοπέλας από την Ηλιούπολη, την οποία κρατούσε αιχμάλωτη και την εξέδιδε.

Αφού ο «μάγκας» βγήκε έξω, αισθανόμενος δίκαια ότι κινείται στο πλαίσιο της ατιμωρησίας, με ανάρτησή του στα social media εξαπέλυσε ευθείες απειλές κατά… όποιου τον έχει πειράξει. Όπως φέρεται να αναφέρει: «Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις θα επιτεθώ, αν δεν με έχεις πειράξει πρώτος/η. Αν έχεις κάνει το λάθος, όμως, καλό θα ήταν να ψάξεις πλοίο να φύγεις. Γιατί θα σε βρω. Και αν σε βρω, θα σε κάνω να το μετανιώσεις πικρά που με προκάλεσες!» γράφει, ενώ σε άλλο σημείο της ανάρτησης προσθέτει «ή θα σε ‘‘διαλύσω’’ και δεν θα μπορείς να ‘‘μαζέψεις τα κομμάτια σου’’ ή δεν θα ασχοληθώ καν. Αλλά μην πιστέψεις ότι θα γίνει το δεύτερο αν κάνεις το λάθος!».

Κι αυτός ο τύπος παραμένει ανέγγιχτος και έξω…

Διαβάστε επίσης:

Οι υποκλοπές διευρύνουν το χάσμα ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ.

ΚΚΕ: Συνεχίζονται τα ανοίγματα με το βλέμμα στην κάλπη της 21ης Μαΐου

Η «Λερναία Ύδρα» της οικονομίας