Απόψεις | Σε μια στιγμή αδυναμίας…

Η ζωή επιφυλάσσει συνέχεια εκπλήξεις και είναι τόσο απρόβλεπτη… Από τη μια είσαι σίγουρος για τους ανθρώπους που σε περιτριγυρίζουν από την άλλη έχεις αμφιβολίες..

Αναρωτιέσαι,  αν αλήθεια υπάρχουν αληθινοί φίλοι στη ζωή σου και δε δίνεις καμία απάντηση, όχι γιατί δεν μπορείς, αλλά γιατί πραγματικά δεν ξέρεις.. Συμβαίνουν διάφορα τον τελευταίο καιρό, που με έχουν κάνει να επαναπροσδιορίσω..Υπάρχει κάποιος που να σχολιάζεις μαζί του και να μή σε έχει σχολιάσει (αρνητικά πάντα) ; Κι έπειτα όσο μεγαλώνεις πόσο είναι εύκολο να δημιουργήσεις σχέσεις-φιλικές και να βάλεις καινούργιους ανθρώπους

στη ζωή σου; Υπάρχει άραγε, φίλος που να ανέχεται (υποτιθέμενη) προδοσία από φίλο, όπως θα έκανε ως είθισται από ερωτικό σύντροφο;

Και σε περίπτωση παρεξήγησης μεταξύ δύο, κατά πόσο είναι σε θέση ο καθένας (εκ των δυο) να παρουσιάσει τα πράγματα αντικειμενικά χωρίς να ρίχνει το βάρος στον άλλον, ενώ ίσως γνωρίζει καλά ότι φταίει… Γιατί όταν πρόκειται για ερωτικό καβγαδάκι (και θέλουμε πολύ τον άλλον) σίγουρα ρίχνουμε ευθύνες (ίσως και τις μεγαλύτερες) στον εαυτό μας για αυτόν τον τσακωμό, ζητάμε εύκολα συγνώμη και συνεχίζουμε…Δεν μας πειράζει να τσαλακωθούμε και να ρίξουμε τα μούτρα! Γιατί όμως σε φιλικές παρεξηγήσεις μας είναι δύσκολο, ως και αδιανόητο να παραδεχτούμε το λάθος; Γιατί δε ζητάμε συγνώμη; Αφού ο φίλος προσφέρει κατά μια έννοια και αυτός ασφάλεια..Έχεις κάποιον να σε αγαπά (υποτίθεται) στη ζωή σου. Συμβαίνει συνήθως σε γυναίκες και σπανιότερα σε άντρες… Και επειδή τυχαίνει να είμαι γυναίκα αναρωτιέμαι.Έχω φίλες (πραγματικές);

Συντάκτρια | Ζαφείρη Μαρία