Απόψεις | To read or not to read?

Πλησιάζει (απειλητικά) η έναρξη της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς, η εξεταστική του Σεπτέμβρη, παραδόξως, έχει αρχίσει ομαλά, τουλάχιστον για τη δική μου σχολή και όλα κυλούν σχετικά ήρεμα και φυσικά…σα να βρισκόμαστε σε άλλη χώρα! Ώσπου σκάει η είδηση (όπως λένε…) ότι οι καθηγητές πανεπιστημίου (και όχι μόνο) θα κάνουν διαμαρτυρίες- απεργίες απεργίες με αποτέλεσμα την πιθανή διακοπή της εξεταστικής και ίσως την ακύρωσή της. (εξαρτάται από το πόσο θα τραβήξει το «αστείο»)

Καταρχήν πολύ το αργήσανε… Αναρωτιόμουν κι εγώ να διαβάσω ή να μη διαβάσω, θα προλάβω να γράψω ή δεν θα προλάβω. Και

τελικά (ω,ναι!) πρόλαβα και πολύ χάρηκα γι’ αυτό! Αγνοείται όμως η τύχη της υπόλοιπης εξεταστικής και των υπολοίπων φοιτητών.

Η αλήθεια είναι πως ίσως είμαι λίγο ρομαντική, λίγο «στο κόσμο μου», λίγο…»αντικοινωνική», αλλά κάποια πράγματα δεν τα καταλαβαίνω. Γιατί ο καθηγητής να χαντακώνει τους φοιτητές του; Θα μου πείτε τι λέω τώρα κι εγώ…

Ναι, συμφωνώ! Οι καταστάσεις που ζούμε είναι ίσως κάτι παραπάνω από δύσκολες και αγγίζουν τα όρια της τραγικότητας κάποιες στιγμές… μας έρχονται μειώσεις μισθών και χαράτσια ουρανοκατέβατα κάθε μέρα. Οκ, όμως εγώ (και φαντάζομαι και πολλοί άλλοι) είμαι 20 και δε γουστάρω να ψυχοπλακώνομαι με το «καλημέρα σας». Θέλω να σκέφτομαι, να ονειρεύομαι και να ελπίζω (δεν ξέρω αν ακούγεται κάπως, αλλά αυτό θέλω).

Συνήθως στις δύσκολες ώρες οι άνθρωποι συσπειρώνονται, εμείς γιατί ρε γαμώτο να τρωγόμαστε συνέχεια; Γιατί ο καθηγητής μέσα στην απολύτως κατανοητή και σεβαστή οργή του να μη σκεφτεί τους φοιτητές του;

Αλλά όχι, επιλέγει να διαμαρτυρηθεί πάνω στην εξεταστική παρασύροντας μαζί του και φοιτητές (που αφορμή ψάχνουν), κυρίως φοιτητικά κόμματα (για να ακριβολογούμε) με αποτέλεσμα να αρχίσει πάλι η ίδια ιστοριούλα με τις καταλήψεις κλπ κλπ

Αυτό είναι η Ελλάδα, μια μόνιμη ανευθυνότητα (πάντα φταίνε οι άλλοι) και μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων που τους χαρακτηρίζει η ψεύτικη μαγκιά, μια ομάδα ανθρώπων που(χρόνια τώρα…) αυτοαποκαλούνται «επαναστάτες».

Ώπα, σταθείτε! Η επανάσταση γίνεται με σκοπό τις αλλαγές, γίνεται για μια καινούρια ιδέα… Γίνεται για να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα, όχι για να ανακυκλώνουμε ό,τι χαζομάρα ακούμε ή μας σερβίρουν…

Έχω βαρεθεί να βλέπω παιδιά στην ηλικία μου να τρέχουν πίσω από τα τραπεζάκια και τα σημαιάκια των παρατάξεων παπαγαλίζοντας ό,τι βλακεία τους κατέβει στο κεφάλι, και να θεωρούν πως αγωνίζονται!

Ουφ! Η αλήθεια είναι πως μου έφυγε ένα βάρος.

Λοιπόν, ας ελπίσουμε πως η χρονιά θα ξεκινήσει φυσιολογικά και πως δεν θα μας περιμένουν δυσάρεστες εκπλήξεις!

Άρθρο που μας έστειλε η Ευαγγελία Μ. μέσω του [email protected]!