Βάρβαροι

Λεπτομέρεια. Από περιστατικό που το είδα με τα μάτια μου. Λονδίνο, εφτά το βράδυ. Σε βαγόνι του Underground. Ορθιος εγώ. Αριστερά και δεξιά μου, σε παράλληλη διάταξη, δύο σειρές καθισμάτων. Οι δεκατέσσερις, σε σύνολο δεκαέξι επιβατών, διάβαζαν εφημερίδες. Αγορασμένες, κανονικές. Επιβάτες και των δύο φύλων και όλων των ηλικιών. Μισθοσυντήρητοι. Του μόχθου.
Κουρασμένοι. Κι όμως,....
διάβαζαν εφημερίδες.
Ελάτε τώρα στο δικό μας μετρό. Κάθε πρωί ακολουθώ την ίδια διαδρομή με τον ΗΣΑΠ. Ε λοιπόν, πλην του υποφαινόμενου ουδείς με εφημερίδα από το περίπτερο αγορασμένη. Οι περισσότεροι με free press. Την ξεφυλλίζουν στα γρήγορα, μετά την πετάνε και στη συνέχεια το βλέμμα τους, ακούνητο, βαράει το υπερπέραν. Γιατί; Τρεις πρόχειρες δικαιολογίες. Η πρώτη, «δεν μας περισσεύει δραχμή». Η δεύτερη, «τα νέα τα μαθαίνουμε από την ΤV».

Η τρίτη και ας πούμε πιο σοβαρή, «οι δημοσιογράφοι είναι πουλημένοι». Επομένως στο αγγλικό προλεταριάτο περισσεύουν δραχμές. Επομένως τα β