Τρίτη και... φαρμακερή εθνική περιπέτεια!..

Γράφει ο Χρήστος Πασαλάρης

«ΩΡΕ ΚΑΤΑΫΜΕΝΗ πατρίδα, τι σου έμελλε να πάθεις!..». Μοιρολογάς και εσύ, κυρ Γιώργη από την Κρήτη, όπως όλοι μας, καθώς ζούμε την τρίτη και χειρότερη εθνική καταστροφή στα 180 χρόνια της ελεύθερης ζωής. Και ας μεσολαβεί η ανάσα Παπαδήμου...
ΜΕ ΠΡΩΤΗ καταστροφή εκείνη του «μαύρου 1897», όταν ηττηθήκαμε ταπεινωτικά από τους.....
Τούρκους και φορέσαμε το ζουρλομανδύα του «Διεθνούς Οικονομικού Ελέγχου»! Αλλά, τουλάχιστον, ξεπλύναμε την ντροπή με την επανάσταση του 1909 που έφερε στην εξουσία τον Βενιζέλο...
ΜΕ ΔΕΥΤΕΡΗ καταστροφή, τη Μικρασιατική του 1922. Που την ξεπλύναμε και αυτή με την επανάσταση Πλαστήρα - Γονατά, που οδήγησε στην εκτέλεση των έξι στο Γουδί, ακριβώς σαν σήμερα, στις 15 Νοεμβρίου του 1922...
ΤΩΡΑ ΖΟΥΜΕ την τρίτη και χειρότερη εθνική περιπέτεια, με την πατρίδα μας ρεζιλεμένη, καταχρεωμένη και υποδουλωμένη στο... Δ΄ Ράιχ της φράου Μέρκελ. Και με τη νότια Ευρώπη γονατισμένη μπροστά στο αδηφάγο βόρειο μπλοκ, επικεφαλής του οποίου πάλι η... «Άρια φυλή»!..
ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΗ σε Κυριακή η δόλια πατρίδα έζησε τον χείριστο εξευτελισμό της ιστορίας της, με το «πολιτικό σύστημα» να παίζει επί έξι ημέρες, ερήμην του οργισμένου λαού, μια απερίγραπτη φαρσοκωμωδία, στημένη από τον, πάντα χαμογελαστό, αλλά ουδέποτε παραιτούμενο πρωθυπουργό, τελευταίο της φαύλης μεταπολίτευσης. Έναν πρωθυπουργό πολύ χειρότερο του Θεόδωρου Δηλιγιάννη του «μαύρου 97» αλλά και των τριών πρώην πρωθυπουργών της μικρασιατικής καταστροφής που τουφεκίστηκαν στο Γουδί.
...ΚΑΙ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ δεν ξέρει ποια θα είναι η τύχη τόσον αυτού όσο και των στενών συνεργών του όταν η πατρίδα συνέλθει από την κρίση και βρεθεί σε θέση να αποδώσει «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι...»! Τα γράφουμε δε αυτά δύο εικοσιτετράωρα αφ΄ ης ορκίστηκε η μεταβατική κυβέρνηση υπό τον Λουκά Παπαδήμο, που χρέος έχει να οδηγήσει τη χώρα στις μοιραίες εκλογές του Φεβρουαρίου.
ΤΙ ΟΜΩΣ θα δείξουν οι πολυπόθητες αυτές εκλογές; Ότι και τα δύο μαζί κόμματα εξουσίας δεν θα ξεπεράσουν το 45%, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Ότι το άθροισμα των αριστερών κομμάτων θα είναι ίσως μεγαλύτερο του 20%. Ότι η αποχή θα εντυπωσιάσει εκφράζοντας με ένα θεαματικό ποσοστό την αηδία, την περιφρόνηση και την ανατρεπτική διάθεση του λαού για όσα υπέστη, υφίσταται και θα υποστεί...
Ο ΝΕΟΣ πρωθυπουργός, με την αναμφισβήτητη αξία, σοβαρότητα και πατριωτική διάθεση (προσόντα που η σάπια ηγεσία αγνοούσε, ως μη όφειλε), σίγουρα θα κάνει το παν ώστε η πατρίδα να υποφέρει όσο γίνεται λιγότερο από τη δανειακή της σκλαβιά. Ποιος όμως μπορεί να τον καθησυχάσει ότι αργά ή γρήγορα, ίσως πολύ πιο γρήγορα από όσο πιστεύει η «καθεστηκυία τάξη», δεν θα προκύψει κάποιο... κεραυνοβόλο απρόοπτο από εκείνα που αιφνιδιάζουν τα «κρατούντα συστήματα» όταν οι λαοί δεινοπαθούν;
ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ να βεβαιώσει ότι η σημερινή επέτειος της κατάληψης του Πολυτεχνείου δεν θα εξελιχθεί, όπως τότε το 1973, σε βραδυφλεγή εξέγερση; Ποιος μπορεί να πείσει τον νέο πρωθυπουργό (ένα είδος Κερ