Το μετέωρο βήμα της “Νέας Μεταπολίτευσης”

του Όθωνα Ιακωβίδη

Βρισκόμαστε τρεις βδομάδες πριν από την ημέρα των (κατ' ουσία, επαναληπτικών) εκλογών, μετά την σεισμική λαϊκή ετυμηγορία της 6ης Μάη, που σηματοδότησε την έναρξη της “Νέας Μεταπολίτευσης”.
Ο παντοκράτωρ του καθεστώτος πολιτικού μας συστήματος, το κόμμα του “Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος”, το πάλαι ποτέ πανίσχυρο Πα.Σο.Κ που, κατά τη διάρκεια της “μεταπολίτευσης”, κυριάρχησε και κυβέρνησε την Ελλάδα, περισσότερα από 20 χρόνια (συνοδηγόντας την, μαζί με τους άλλους συνοδοιπόρους του, στην καταστροφή), “πνέει τα λοίσθια” και ετοιμάζεται, κάτω από το βάρος των πολιτικών εγκλημάτων του, να......
μπει στο οστεοφυλάκιο της ιστορίας, μετά την απώλεια της “σοσιαλιστικής ψυχής” του, της πολιτικής ταυτότητάς του και της στοιχειώδους αξιοπιστίας του προς την κοινωνία.
Καθώς το Πα.Σο.Κ κατείχε, όλα αυτά τα χρόνια τον χώρο της ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, λεηλατώντας (με την Αριστερή ρητορεία του) σημαντικό μέρος της Αριστεράς, η καρατόμηση τού ενός κεφαλιού τού κυβερνητικού δικομματικού τέρατος της Σκύλλας και Χάρυβδης (των Πα.Σο.Κ/ΝΔ), λογικό είναι να έχει δημιουργήσει ένα κενό στη οριζόντια διαστρωμάτωση του πολιτικού σκηνικού που (χονδρικά), καθορίζεται σχηματικά ως εξής:

ΑΚΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ – ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ – ΔΕΞΙΑ – ΑΚΡΑ ΔΕΞΙΑ.

Το κενό αυτό, δημιουργεί μία ανισορροπία στο καθεστώς πολιτικό σύστημα, καθώς είναι δεδομένο (βάσει των ως σήμερα λαϊκών επιλογών που εκφράζονται σε όλες τις βουλευτικές εκλογές της “μεταπολίτευσης”) πως ο λαός δίνει την εξουσιοδότησή του για σχηματισμό κυβέρνησης, ΜΟΝΟ σε κόμματα που βρίσκονται μέσα στα πλαίσια που οριοθετούνται από την ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ως την ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ, καθώς ο χώρος αυτός είναι, ποσοτικά, ο κυρίαρχος του πολιτικού εκκρεμούς, διότι πάντοτε αυτός δίνει κυβέρνηση, με την εσωτερική μετακίνηση του κέντρου του προς τα “Αριστερά” ή προς τα “Δεξιά”.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι δυνατόν, να αγνοεί αυτή την απλή/απλούστατη πραγματικότητα που τη γνωρίζει και ο κάθε (έστω και ελαφρώς καθυστερημένος) πολίτης.

Πώς εξηγείται η εμμονή του στην προβολή της “Αριστερής” ταυτότητάς του, που περιχαρακώνει έτσι το κόμμα αυτό έξω από τα όρια της “Κεντρο/Αριστεράς”, αντί να επιδιώξει το αντίθετο (το οποίο θα το βοηθήσει να καταλάβει την κυβερνητική εξουσία) ;;;

Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει προς τον αντίθετο δρόμο, από αυτόν που οδηγεί στην κατάληψης της κυβέρνησης, στόχο που διακηρύσσει ότι θέλει;;;

Δύο απαντήσεις υπάρχουν στο ερώτημα:
· Ή είναι ειλικρινής και θέλει να φέρει στην κυβέρνηση την Αριστερά (και όχι την Κεντρο-Αριστερά) εκμεταλλευόμενος το αντι-Μνημονιακό μένος και θυμό της Ελληνικής κοινωνίας.

· Ή δεν θέλει να κυβερνήσει και επειδή δεν μπορεί να το πει, το αποκλείει ζητώντας μανιωδώς το ακατόρθωτο. Η πρακτική αυτή, δεν είναι άγνωστη στα πολιτικά παιχνίδια. Το ίδιο κάνει και το ΚΚΕ ζητώντας ψήφο υπέρ της εγκαθίδρυσης του κομμουνισμού στην Ελλάδα, το ίδιο έκανε και ο Κώστας Καραμα