Το κράτος του οξύμωρου

Η είδηση: «Την 62χρονη ιδιοκτήτρια γνωστής εταιρίας εμπορίας ενδυμάτων και υποδημάτων, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, συνέλαβαν για φορολογικό αδίκημα, υπάλληλοι του ΣΔΟΕ.
Η επιχειρηματίας συνελήφθη με την αυτόφωρη διαδικασία, κατηγορούμενη για μη απόδοση ΦΠΑ, ύψους 400 χιλιάδων ευρώ, κατά το διάστημα από τον Απρίλιο έως τον....
Αύγουστο του 2011. Η 62χρονη αναμένεται να οδηγηθεί στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης.
Η σύλληψη έγινε μετά την εγκύκλιο της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου που διαβιβάστηκε στις κατά τόπους εισαγγελίες όλης της χώρας, για την εφαρμογή του τροποποιημένου νόμου που προβλέπει τη σύλληψη κατηγορουμένων, με την αυτόφωρη διαδικασία, για φορολογικές παραβάσεις.
Η παραπάνω εταιρία, που τον περασμένο Μάρτιο είχε καταθέσει αίτηση υπαγωγής στο άρθρο 99 του Πτωχευτικού Κώδικα, περιλαμβάνεται στον κατάλογο που συνέταξε το ΣΔΟΕ με επιχειρήσεις που φοροδιαφεύγουν και δεν έχουν αποδώσει φόρους στο ελληνικό Δημόσιο».
Η ουσία: Η εν λόγω κυρία πραγματοποίησε πωλήσεις στο συγκεκριμένο διάστημα ύψους τουλάχιστον 2.000.000 ευρώ. Θα μπορούσε κάνεις να πει πως με ένα τέτοιο ποσό το να αποδώσει το ΦΠΑ δεν θα ήταν πρόβλημα. Στην πραγματικότητα τα πράγματα όμως δεν είναι καθόλου έτσι. Το πιθανότερο είναι η κυρία αυτή να κλήθηκε να αποδώσει χιλιάδες ευρώ με την έκτακτη εισφορά αλλά και με τα χαράτσια όπου δύο σχεδόν χρόνια τώρα το κράτος επιβάλλει στην επιχειρηματικότητα – και όχι μόνο- να πρέπει να καταβάλλει μεγάλα ποσά στους προμηθευτές για να συνεχίσει την λειτουργία της επιχείρησής της και φυσικά το γεγονός και μόνο της αίτησης στο άρθρο 99 μαρτυρά πολλά. Αν σε όλα αυτά έρθουμε να προσθέσουμε ότι το πιθανότερο είναι ποτέ να μην της αποδόθηκαν από την εφορία επιστροφές αλλά ούτε και να συμψηφίστηκαν – «πληρώστε εσείς τώρα και θα σας επιστρέψουμε εμείς αργότερα» είναι η μόνιμη ρήση των υπαλλήλων των εφοριών φυσικά καθ υποδείξει των αρχών- τότε γίνεται αντιληπτό πως η μη απόδοση του ΦΠΑ ήταν μονόδρομος. Μονόδρομος που το ίδιο το κράτος δημιούργησε.
Τα γεγονότα: Μικρομεσαία αθηναϊκή εμπορική επιχείρηση κινδυνεύει άμεσα με λουκέτο καθώς το κράτος αρνείται να πληρώσει τιμολόγια ύψους 50.000 ευρώ περίπου. Την ίδια ώρα όμως απαιτεί την απόδοση ΦΠΑ για τα τιμολόγια που εκείνο δεν πληρώνει.
Μεσαία κατασκευαστική εταιρεία υποχρεούται να έχει απλήρωτους επί μήνες υπαλλήλους της καθώς τα τιμολόγια του δημοσίου παραμένουν απλήρωτα από έργα που έχουν ολοκληρωθεί βάση χρονοδιαγραμμάτων. Και σαν να μην έφτανε αυτό, στην ίδια εταιρεία το κράτος επεμβαίνει και δεσμεύει δόσεις που καταβάλουν ξένοι επενδυτές για ιδιωτικά έργα που πραγματοποιεί στην Ελλάδα!!! Η εν λόγω εταιρεία παρόλα αυτά καλείται να πληρώνει κανονικά τόκους δανείων – για να μην υπάρξει πρόβλημα στις εγγυητικές- αλλά και εισφορές προς το κράτος για να παραμένει ενήμερη.
Η πραγματικότητα: Το κράτος πατάει σε δύο βάρκες καταδικάζοντας σε βέβαιο θάνατο τον ίδιο τον εαυτό του την ώρα που δαπανά εκατομμύρια – για παράδειγμα μόνο το γραφείο του κ. Βενιζέλου