"Το φάντασμα του χρέους στοιχειώνει την Ευρώπη"

"Ο φόβος του χρέους είναι ριζωμένος στην ανθρώπινη φύση, έτσι η πολιτική που έχει ως στόχο την εξάλειψη του χρέους φαίνεται σωστή στο μέσο πολίτη" υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο Rοbert Skidelsky, μέλος της βρετανικής Βουλής των Λόρδων και επίτιμος καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Warwick, σε ένα ενδιαφέρον άρθρο του σχετικά με την οικονομική δυσπραγία που.....
ταλανίζει τη σύγχρονη Ευρώπη.

Παρατίθεται το εν λόγω άρθρο, το οποίο αναδημοσιεύουμε από το naftemporiki.gr:

Το φάντασμα του χρέους στοιχειώνει τώρα την Ευρώπη. Όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες τρέμουν μπροστά του και για να εξορκίσουν τον δαίμονα βάζουν τις οικονομίες τους σε ακόμη πιο μεγάλη δοκιμασία.

Αυτό όμως δεν φαίνεται να αποδίδει. Οι οικονομίες τους εξακολουθούν να βουλιάζουν, τη στιγμή που το χρέος συνεχίζει να διογκώνεται. Ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's υποβάθμισε πρόσφατα το αξιόχρεο 9 χωρών-μελών της Ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, ενώ πιθανότατα να ακολουθήσει και η Βρετανία. Η εξήγηση αυτής της μαζικής υποβάθμισης είναι φανερή σε οποιονδήποτε που δεν είναι τυφλωμένος. Εάν επιδιώκεις να συρρικνώσεις το ΑΕΠ σου, η αναλογία χρέους ως προς το ΑΕΠ είναι καταδικασμένη να αυξηθεί.

Ο μοναδικός τρόπος για να μειώσεις το χρέος του (πέραν της πτώχευσης) είναι να βάλεις την οικονομία στο δρόμο της ανάπτυξης. Ο φόβος του χρέους είναι ριζωμένος στην ανθρώπινη φύση, έτσι η πολιτική που έχει ως στόχο την εξάλειψη του χρέους φαίνεται σωστή στο μέσο πολίτη.

Ο καθένας ξέρει τι σημαίνει οικονομικό χρέος: χρήματα που οφείλονται και τα οποία τις περισσότερες φορές είναι δανεισμένα. Το να χρωστά κάποιος προκαλεί αγωνία στην περίπτωση που δεν είναι βέβαιος ότι δεν θα καταφέρει να εξοφλήσει τα χρέη στην ώρα του. Αυτή ακριβώς η αγωνία απεικονίζεται και στο εθνικό χρέος, στο χρέος δηλαδή που οφείλει μια κυβέρνηση στους πιστωτές της.

Με ποιον τρόπο, διερωτάται ο λαός, θα καταφέρουν οι κυβερνήσεις να αποπληρώσουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια που χρωστούν; Οπως χαρακτηριστικά το έθεσε ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον: «Το κρατικό χρέος μοιάζει με το χρέος των πιστωτικών καρτών και θα πρέπει να αποπληρωθεί».

Αμέσως μετά ακολουθεί το επόμενο στάδιο: για να αποπληρώσει ή τουλάχιστον να μειώσει το εθνικό χρέος, η κυβέρνηση θα πρέπει να περιορίσει το δημοσιονομικό της έλλειμμα, επειδή όταν οι δαπάνες υπερβαίνουν τα έσοδα, επιβαρύνεται συνεχώς το εθνικό χρέος.

Πράγματι, εάν η κυβέρνηση δεν καταφέρει να λάβει μέτρα, το εθνικό χρέος θα καταστεί μη βιώσιμο. Ανάλογη είναι και η σχέση ανάμεσα στο εθνικό χρέος και στο χρέος ενός νοικοκυριού.

Ο θάνατός μου δεν εξαλείφει το χρέος μου, σκέφτεται ο απλός πολίτης, και το πρώτο πράγμα που θα ζητήσουν οι πιστωτές ως αποζημίωση είναι το σύνολο της περιουσίας που σκόπευα να αφήσω στα παιδιά μου. Παρομοίως, ένα χρέος που παραμένει απλήρωτο επί μακρόν από μία κυβέρνηση επιβαρύνει τις μελλοντικές γενιές. Μπορεί να απολάμβανα τα οφέλη της